Wie denkt dat je bij je verjaardag in Spanje, ter plaatse in Mansilla, getrakteerd wordt op culinaire hoogstandjes komt bedrogen uit. Niet alleen omdat iedere zichzelf respecterende herberg een pelgrimsmenu aanbiedt aan maximum 13euro, 3 gangen dan nog wel, wijn inbegrepen. Zeg nu zelf dat is spotgoedkoop, voor die prijs kan je het zelf amper maken. Alleen krijg je overal hetzelfde, over kwaliteit en kwantiteit spreken we dan nog niet.
Ten tweede gaan de wat betere restaurants, volgens tripadvisor, pas heel laat open, om half 10, ‘s avonds wel te verstaan.
Half 10 is nota bene het uur waarop de meeste bedevaarders onder het laken kruipen, gezien het vroege uur van opstaan.
We zijn dus deze morgen in alle vroegte opgestaan en na het ontbijt bij de bakker, een paar straten verder, doorgereden naar de hoofdstad van de provincie, de stad León, waar we rond 11 uur afgesproken hebben met Peter en Tanja, vrienden van ons die zoals eerder gezegd een rondreis doen met hun mobilhome in Noord-Spanje.
Aangezien het fietstraject langsheen een drukke baan
loopt nemen wij het voetgangerspad.
Een breed pad, 18 km lang, hoofdzakelijk doorheen natuurgebied.
Sneller dan verwacht komen we in León aan.
Ingrid is verkleumd van de kou, ondanks ze goed gekleed is. Het zonnetje straalt ondertussen wel en we zetten ons op een zuidgericht terras voor de koffie. León is een grote, moderne stad met een oude laatmiddeleeuwse kern met prachtige gebouwen.
We rijden langsheen casa de botines, een opvallende schepping van architect Antoni Gaudi uit 1894, gebouwd in licht graniet.
Op het hoogste punt bevindt zich de kathedraal waarvan de spitse torens al van ver zichtbaar zijn. Vanwege de byzondere schoonheid en vele kunstschatten trekt deze veel bezoekers aan. We betalen graag 14 euro om dit alles te bezoeken.
Stipt om 11 u belt Peter mij. Zij staan op de afgesproken plaats, de kathedraal, bij onze fietsen. Ze zijn zelf ook met de fiets, hun mobilhome hebben ze aan de stadsrand achter gelaten. Tanja trakteert ons op een lekker stukje patisserie met bijhorende koffie, cafè américano con leche. Bedankt!!
Na een goed uur vertrekken we samen verder, richting Astorga.
Waar we het centrum verlaten, juist voor de brug, ligt San Marcos, een groot en weelderig versierd luxe parador (hotel), het oorspronkelijke pelgrimshospitaal dat toebehoorde aan de ridderorde van St Jacob.
We nemen afscheid van onze vrienden en vervolgen onze route, die afwisselend over drukke banen verloopt en rustige wandelpaden.
In het naastgelegen landbouwgebied zien we terug de stenen irrigatiekanalen, die volgens ons nog altijd dienst doen.
De maisvelden ogen hier alleszins groener dan we elders gezien hebben.
De droogte in West -Europa is een grote ramp voor de land- en tuinbouw.
We komen aan in Orbigo waar de route ons over de beroemde brug van de Rio Orbigo brengt. Deze van oorsprong Romeinse brug is uniek vanwege zijn lengte met 18 stenen bogen en onregelmatige vormen.
Ondertussen zien we ook de contouren van de bergen waar we morgen overheen moeten en zeker te vergelijken met de doortocht over de Pyreneeën.
Er is sinds ons vertrek uit León een erg forse wind, uiteraard op kop, zoals we ondertussen al gewend zijn.
We geraken amper nog vooruit. Aan dit tempo geraken we niet in Astorgo.
We nemen een onverstandige beslissing om over de drukke N 120 te rijden, die parallel loopt met de autosnelweg. Niet écht gevaarlijk omdat er een strook ligt waar er plaats is voor de fietser. De ene vrachtwagen na de andere passeert ons en krijgen telkens de extra wind mee in de flank. Het is puffen.
Op een zeker ogenblik rijden er ons 2 “zwaantjes” van de gardia civil voorbij die aan een afslag stoppen.
Ze manen ons aan te stoppen en gebieden ons vriendelijk maar kordaat, de afrit te nemen naar het eerstvolgend dorpje.
Blijkbaar zaten we, ongewild uiteraard, op een traject van een autostrade.
Gezien het latere avonduur, 17u30, en de nakende onweersdreiging, besluiten we hier, op een steenworp van Astorga, een kamer te zoeken.
We staan ongeveer op 250 km van Compostela en er wachten ons nog 2 cols de komende dagen.
We verblijven in hotel Juli, waar 2 onweerstaanbare juffrouwen de plak zwaaien.
Na ons verfrist te hebben nemen we , bij gebrek aan een alternatief, het menu del dia.

Geschreven door Pelgrimsbelevenissen.sus.en.ingrid