Wakker geworden om 6u30, na een verkwikkende nachtrust. We nemen samen met Georges en Rozemie, ons gastgezin, het ontbijt omstreeks 7u30. Meer dan 50 jaar geleden, het is hen niet aan te zien, hebben zij elkaar leren kennen aan de unief waar ze beiden geschiedenis gestudeerd hebben. Ons vermoeden werd bevestigd, getuige het aantal boeken in hun huis.
3 kinderen, 9 kleinkinderen hebben ze.
Rustige en sympathieke ninovieters, sociaal geëngageerd ook, wier zoon Wouter een schepenmandaat bekleedt in het Ninoofse gemeentebestuur en dat sinds 2013.
Gewoon uit interesse: de meerderheid bestaat hieruit een coalitie van de liberalen en Samen (groenen, sossen én tsjeven). De grootste oppositiepartij is Forza Ninove , (vl belang)15 zetels en 1 zetel voor Nva. Ninove is een grote fusiegemeente van 12 dorpjes. Hoe krijg je hier de neuzen in dezelfde richting?
Georges en zijn vrouw zijn ook fervente stappers. Zij hebben ook van thuis uit de volledige camino bewandeld, gespreid over 3 jaren.
Om 8u30 vervolgen wij onze route onder een staalblauwe hemel en een
matige wind uit het zuiden.
Dat belooft voor vandaag en de komende dagen.
We volgen nog een flink stuk het jaagpad langsheen de Dender. Clemens Sweerman liegt niet als hij zegt dat het een prachtige manier is om Vlaanderen op die manier te doorkruisen, weg van het autoverkeer.
De Dender, met zijn met riet begroeide oevers, slingert zich liederlijk met grote bogen tussen populierenbosjes en weiden. De heuvels op de achtergrond beginnen langzaam aan meer gestalte te krijgen.
We komen dichter bij (de muur van)Geeraardsbergen, aan de rand van de Vlaamse Ardennen, bekend en of berucht bij menig wielrenner.
We waren al in het naburige dorpje Lessine toen we aan de lekkere Geraardbergense mattentaarten dachten. Ondanks we er verzot van zijn rijden we er niet voor terug.
Het traject naar Doornik voert zonder overgang door het flink glooiende en afwisselende streekpark.
Dorpen onderweg geven een verlaten indruk. Er zijn slechts enkele voorzieningen en het lijkt wel of de middenstand met zijn allen op jaarlijks verlof is. Mijn mening: hier is nog toekomst voor een kleine middenstander en alvast voor de horeca.
Pas in Doornik kunnen we even fatsoenlijk onze benen
onder een tafel strekken.
Na het middageten bezoeken we de OLV- kathedraal, met zijn 5 torens een indrukwekkend bouwwerk deels in romaanse stijl, deels in gotische stijl opgericht.
We fietsen verder langs de Schelde, waarlangs enkele industriële bedrijven gelegen zijn. De zon schijnt ongenadig hard op onze smikkel en doet ons terug naar de plamuur, factor 50 grijpen. In Rumegies, aan de Franse grens hebben we geen commiezen meer opgemerkt. Er rest ons nog 15 km van onze airbnb af.
Via google maps nemen we , gezien het late uur, de snelste weg er naar toe.
Ook hier weeral een hartelijke ontvangst.
Een lekkere douche en een grote fles water doen wonderen. Om 21 uur liggen we op t bed.
Morgenvroeg gaan we wat vroeger proberen te vertrekken vanwege de warmte. Slaapwel!

Geschreven door Pelgrimsbelevenissen.sus.en.ingrid