Opgestaan om 5.45u voor een laatste fietstochtje met Tess, onze 2- jarige springer spaniël.
Ze voelt dat er wat op til is en loopt gedwee langs de fiets. Ze loopt onbewust(?) trager dan anders, alsof ze op die manier wat tijd voor haarzelf wil kopen. Het is een frisse ochtend, de handen vragen om bedekt te worden en dat is ook meteen de eerste boodschap die ik zo dadelijk aan Ingrid ga overmaken. Wat heeft mijn vrouwtje de afgelopen dagen haar best gedaan om alles geordend in de 10 fietstassen te krijgen. Structuur en alles op zijn vaste plaats leggen; die boodschap heeft ze als goede raad van Jan Q. goed begrepen. Bedankt vrouwtje, bedankt Jan. De handschoenen gaan alsnog mee. Uiteindelijk hebben we toch meer dan de voorziene 45 kg bagage. We zitten dik over de 50kg. Niet meegenomen is meegenomen… maar wat laat je uiteindelijk thuis? Onze fietsen zijn in die mate zwaar beladen dat mijn voorwiel erg onstabiel is. Het zwaddert heen en weer, zoals de pendel van een ouderwetse klok, maar dan dolgedraaid. Stipt om 7 uur stonden we klaar om te vertrekken, uitgezwaaid door onze kinderen en hun partners. Wat een aangename verrassing was me dat. En dat na een nachtje beach weekend van onze plaatselijk Chiro. Dat ze kleine oogjes hadden was er niet aan te zien. Met de nodige muziek werden we uitgeleid, en ook met aanmoedigingen van de buren. Dankjewel, het doet wat met een mens, de start van de camino. Het gaf ons vleugels, zodat we via het jaagpad langsheen het kanaal al snel in Schoten aankwamen. Vanuit het Rivierenhof bereikten we Berchem om dan via het Middelheimziekenhuis in Wilrijk te komen. In Wilrijk worden de laatste voorbereidingen getroffen voor de jaarmarkt. We treffen er zelfs een stierenprijskamp aan. Wie verwacht dit nu hier. Er wordt ook flink promotie gemaakt voor de geitestoet op 25 september. Een hele gebeurtenis in dit vredige dorpje zo blijkt uit het verhaal van Marc Goossens van het technisch comité.
Wat een ontvangst verder in Wilrijk. Dirk en Hilde, vrienden sinds mensenheugenis, staan ons op te wachten in de Boeksveldstraat. Ze verrassen ons met een heus buffet, waar Breughel, onze Vlaamse meester, jaloers op zou zijn geworden. Na de kers op de spreekwoordelijke rabarbertaart, homemade by Dirk, zetten we rond 11 uur onze tocht verder. Vermoedelijk nog een 70 km te rijden…
Via vele knooppunten en de Leirekensroute, een 2 de Belslijntje op een oude spoorwegbedding bereiken we Aalst. Het moet zijn dat deze weg geregeld gebruikt wordt door Compostelagangers, gezien we er onderweg 2 keer over aangesproken worden. Het beurt zowaar een mens op. Langsheen de Dender bereiken we Ninove, waar we na een zeer steile helling op een nauw pad, het lijkt wel een koeienpaadje, terechtkomen op de Heirebaan. Hier verblijven we bij de familie van de Winkel. Georges en Rozemie zijn aangesloten bij “Vrienden op de fiets” als logeeradres. Als lid kunnen wij daar, mits het betalen van een vergoeding (50 euro, het opladen van onze batterijen van onze electrische fietsen inbegrepen) dankbaar gebruik van maken.
Het was vandaag een byzonder mooie dag, een mooiere start hadden wij ons niet kunnen inbeelden.

Geschreven door Pelgrimsbelevenissen.sus.en.ingrid