We ontwaken omstreeks 5u30, waarna we ons klaarmaken voor de tocht naar Compiegne, ongeveer 80 km lang. We kunnen in ons hotelletje stipt om 6u30 ontbijten. Zoals het zuinige pelgrims betaamt maken we van het ons aangeboden ontbijt een lunchpakket klaar. Ik geef de meid van dienst wat drinkgeld bij de afrekening als schaamlapje, wat ze zonder meer aanvaardt. Ondanks de tropische hitte tijdens de voorgaande dagen is het ‘s ochtendsvroeg nog erg fris.
We vervolgen, met onze handschoenen aan, onze weg langsheen het idyllische kanaal van Saint Quentin. Het is een snel traject, langs rustige D- en C- wegen, maar met bijzonder weinig voorzieningen. In Tugny- et-Pont merken we een Via Francigena route op.
Het blijkt de pelgrimsroute te zijn vanuit het Engelse Canterbury naar Rome. Als we de kaart beter bekijken is Frankrijk doorkruist van deze wegen. Het moet zijn dat er in het verleden veel gepelgrimeerd werd.
Onderweg maken we nog kennis met een kwieke zeventiger, uit Diegem afkomstig. Hij is samen met zijn Limburgse kleinzoon en doen een deel van de camino tot in Parijs. Ze berijden een elektrische tandem van het merk Koga. Een degelijke fiets, waarmee hij 12 jaar geleden voor de eerste keer de camino mee uitreed, samen met zijn vrouw.
We zijn goed halfweg als we Noyon bereiken. Hier bezoeken we de Cathedrale Notre Dame, een eerbiedwaardig moment uit vervlogen tijden. Het blijkt een meesterwerk te zijn uit de overgangsperiode van de romaanse naar de gotische bouwkunst. Ik hou van middeleeuwse kapelletjes, kerken en kathedralen. Niet zozeer omdat ik een godvruchtig iemand ben, wel omwille van het impressionante dat deze gebouwen uitstralen.
Wat een bijzondere architectuur. Hoe kregen onze middeleeuwse vaklui het toch allemaal voor mekaar en met welke middelen?
Maar ook het mystieke en het serene karakter trekt mij telkens opnieuw aan.
Buiten op de trappen geraken we aan de praat met een oudere bewoner van het zeer rustige stadje.
Hij is vol lof over onze plannen en luistert vol bewondering. Hij beveelt ons een bezoek aan, aan de abdij van Ourscamp , maar ook aan de bibliotheek achter de kathedraal.
De goed bewaarde middeleeuwse bieb is een bijzonder gebouw uit de 16de eeuw dat rust op houten spanten. Een staaltje van schrijnwerkersmeesterschap.
We fietsen onze route verder en passeren, het lot tartende, de abdij van Ourscamp. We merken langsheen onze route inderdaad een grote mooie abdij op. We hebben nog wel wat tijd over en bezoeken ook dit eerbiedwaardig monument.
Delen er van zijn tot ruïnes herschapen, de meeste gebouwen zijn nog bewoond door monniken.
Zij baten op hun terrein een kleine camping uit en krijgen zo nog wat middelen binnen om in hun onderhoud te voorzien.
We fietsen verder langs de Oise waar we in de schaduw onze picnic nemen.
We zijn ondertussen aangekomen in Compiegne en de zon doet zijn uiterste best. We rijden naar het Office du Tourisme met onze credencial om een plaatsje te bemachtigen in de refuge. We doen dit op advies van George uit Denderwindeke, onze eerste host.
We hebben geluk, om16 uur blijken wij de enige aanwezige pelgrims te zijn.
We krijgen de deurcode mee en we rijden naar onze slaapplaats.
De refuge bevindt zich in de catacomben van een oud kerkgebouw. Het is een kleine refuge, waar 10 bedden in 1 zaaltje staan.
Er is ook een douche, toilet en een (goed uitgerust)keukentje aanwezig.
Het is er stilletjes en gelukkig koel. We zijn benieuwd naar deze nieuwe ervaring.
Aan de prijs gaat het niet liggen, 10 euro per persoon. Moeilijk te begrijpen hoe ze hier de eindjes aan elkaar kunnen knopen. Er moeten op deze wereld nog gulle schenkers zijn?
Na onze verfrissende douche en nadat we onze kleren gewassen hebben duiken we het stadsleven in met een leuk terrasje en een goed restaurant. Als echte chauvinisten kiezen we voor bistro de Flandres.
We genieten nog na aan de oevers van de Oise.
Terug aangekomen aan onze refuge blijken er nog 3 pelgrims aanwezig te zijn.
Een Nederlands koppel met de fiets en een waal die de camino al stappend doet.
Een bezetting van 50 %, een omzet van 50 euro.
‘t Zal vandaag break even zijn denken we, alle kosten betaald, niet meer en niet minder.
Om half tien kruipen we in onze slaapzak . Een half uur later hoor ik mijn vrouw al snurken.
Moe maar voldaan, slaapwel allemaal.

Geschreven door Pelgrimsbelevenissen.sus.en.ingrid