Gisteren bleef het de hele dag droog en toen we naar bed gingen begon het te regenen, gelukkig maar een kwartier, dus geen gekletter op het camperdak. Rustige nacht.
Twee keer zagen we borden die naar een serviceplek moesten leiden. De eerste niet gevonden en de andere was achter een hek.🙁
Deze korte rit voerde ons over het niet bijzondere platteland. De weg was grotendeels vierbaans(S1 naar Rome). We konden goed doorrijden met 90 km/h met iedere keer bij kruisingen en afslagen terug naar 70 km/h, maar dat geldt natuurlijk niet voor de Italianen.🤭 Om half 12 waren we al op de plaats van bestemming.
Na de lunch bleef Wilma bij de camper met de stoelen buiten in het zonnetje en ik ben op de fiets naar de necropolis van Tarquinia gereden. Flinke klim!
Dit stukje werelderfgoed is een groot terrein met versierde etruskische grafkelders.
De oudste bewijzen van muurversiering in Tarquinia dateren uit de laatste decennia van de 7e eeuw voor Christus. Vooral de sterke aanwezigheid van Griekse kunstenaars uit Aziatisch Ionië, het huidige West-Turkije, die hun thuisland ontvluchtten na de Perzische invasie, speelde een hoofdrol in de productie van beschilderde monumenten in Tarquinia, die in die periode in geen enkel ander centrum van Etrurië hun gelijke kenden.
De grafkamers, die zijn gebaseerd op de interieurs van de huizen, hebben muren die zijn versierd met fresco's op een dunne laag pleisterwerk. Ze zijn voorzien van magisch-religieuze taferelen, zoals begrafenismaaltijden, dansers, goochelaars en landschappen waarin een levendige en harmonieuze beweging is vastgelegd, afgebeeld met intense en heldere kleuren. Vanaf de 5e eeuw v.Chr. worden er figuren van demonen en goden aan de afscheidsepisodes toegevoegd, met de nadruk op het monsterlijke en het zielige.
Ook uit de necropolis komen opmerkelijke stenen sculpturen in reliëf op platen of in de vorm van de overledene liggend op de sarcofaag; Opmerkelijk is onder meer de kalkstenen sarcofaag uit het graf van de Partunu, een werkstuk van fijn vakmanschap, dat dateert uit de Hellenistische periode .
Sinds juli 2004 staat de necropolis van Monterozzi, samen met die van Cerveteri, op de Werelderfgoedlijst van UNESCO .
Boven de grafkelders zijn een soort huisjes gebouwd en je daalt dan de trap af tot aan de deur met glas. Naast de deur zit een lichtknop om de muurversieringen te bekijken. Ik had geen zin om een half uur te wachten tot het Etruskenmuseum open ging. Het entreebewijs van de necropolis(€ 10,00) was ook voor het museum.
Na dit uitstapje hebben we nog tot vijf uur in het zonnetje gezeten(de eerste keer tijdens deze reis).
Om 19.00 uur konden we een hapje Italiaans eten in het restaurant. Met een Zwitsers camper-echtpaar hebben we wat ervaringen uitgewisseld o.a over een camperplaats in Pompeii.
Na het eten tijd voor Boer zoekt vrouw.
Agriturismo il Poderino.
Sitecode: CC 48219. € 25,00 alles inbegrepen.
Dagafstand: 123 km.
Totale reisafstand: 1715 km.
Geschreven door De.Vlietjes.op.reis