Dag 32: In het teken van de mobiele telefoon.
Nieuw-Zeeland,
Beste volgers, het lijkt saai, maar we vinden het niet erg, al weer een stralende dag.
De eerste nacht niet aan de stroom gestaan en de koelkast werkte nog toen we opstonden. Er zit maar een huishoudaccu in en we hebben geen zonnepaneel op ons dak.
Vandaag hebben een stuk gereden(niet genoeg om de huishoudaccu/onboardbattery helemaal op te laden) en staan nu op een camping zonder stroomaansluiting. We kijken of we de volgende morgen ook halen met een nog werkende koelkast.
Vroeg in de ochtend zijn we langs de kustlijn iets naar het zuiden gereden om te kijken of we nog zeeleeuwen konden spotten. Het grote rotsplateau waar ze verspreid op liggen, is na de aardbeving omhoog gekomen. Een local vertelde dat dit voor de aardbeving nog onder water lag. Een flink eind verderop lagen best veel zeeleeuwen, maar daar zijn we niet meer naar toe gelopen, wetende dat we nog meer van die dieren gingen zien.
Na de zeeleeuwen zijn we naar het stadje gereden en we herkenden het punt waar we vijf jaar geleden met de busreis gestopt zijn. Bij een winkeltje met telefoonkaarten hebben we onze telefoonproblemen met 2Degrees uitgelegd. Een vriendelijke dame heeft ons langdurig geholpen. Wij dachten dat we binnen 24h geen beltegoed meer hadden. Dat klopte wel, want met deze simkaart kunnen we alleen in NZ en Aus bellen, maar er waren ook veel gigabytes verdwenen( 3 geocaches en en drie dagen reisverslag?!). We kregen ons tegoed van 49 NZ$ nog een keer bijgeschreven plus 10GB extra. Het verhaal heeft nog een vervolg, maar dat komt straks.
We waren meteen in de goede richting om de motorway nummer 1 te volgen naar het noorden. Er wordt hard gewerkt aan deze weg om hem te verbeteren, dus regelmatig wegversmallingen met stoplichten of een mannetje met een Stop/Go-bord.
Deze M1 volgde de kustlijn, dus regelmatig zicht op een turquoise zee, een blauwe lucht, stranden met donker zand afgewisseld met grote stukken rots, waar zeeleeuwen op rusten of tussendoor zwommen.
Zo'n 50 km voor Picton, de havenstad waar de veerboot uit Wellington(Noordereiland) aankomt, zagen we steeds meer wijnvelden en wineries. Als je op een landkaart kijkt zie je dat Picton omgeven is door eilanden en baaien. Het ligt er erg beschut.
In Picton hebben we op een terrasje iets gedronken en maar even rondgekeken, omdat we daar ook al geweest waren.
In Picton zagen bordjes hangen die wezen op een scenic road/toeristische weg, de Queen Charlotte Road, in de richting van Nelson. We werden gewaarschuwd voor een narrow and winding road, dat was het zeker. De ene bocht was nog niet afgelopen of je was al in de volgende bocht en je moest vlak langs de middenstreep sturen. De plantengroei was weelderig, naaldbomen, palmen, boomvarens, loofbomen, klimplanten, laag struikgewas, bremstruiken in bloei, van alles groeide er.
Rond vier uur kwamen we langs deze camping(zie locatie/kaart) tussen Picton en Nelson en we vonden het voor vandaag weer genoeg.
Op deze camping hadden we wifi en dus konden verder stoeien met de 2Degrees simkaart/telefoon.
De app van 2Degrees geinstalleerd, maar registreren ging niet helemaal naar wens. We gebeld met de klantenservice/customer care en via de tablet zijn we een heel eind gekomen. we zouden nog een pincode als klant moeten hebben, maar dat moeten we morgen in Nelson proberen op te lossen.
Het oude Australische nummer werd telkens nog mee gezonden in plaats van het Nieuw-Zeelandse, maar dat hebben we na een tip van de klantenservice kunnen verhelpen.
De eerste nacht niet aan de stroom gestaan en de koelkast werkte nog toen we opstonden. Er zit maar een huishoudaccu in en we hebben geen zonnepaneel op ons dak.
Vandaag hebben een stuk gereden(niet genoeg om de huishoudaccu/onboardbattery helemaal op te laden) en staan nu op een camping zonder stroomaansluiting. We kijken of we de volgende morgen ook halen met een nog werkende koelkast.
Vroeg in de ochtend zijn we langs de kustlijn iets naar het zuiden gereden om te kijken of we nog zeeleeuwen konden spotten. Het grote rotsplateau waar ze verspreid op liggen, is na de aardbeving omhoog gekomen. Een local vertelde dat dit voor de aardbeving nog onder water lag. Een flink eind verderop lagen best veel zeeleeuwen, maar daar zijn we niet meer naar toe gelopen, wetende dat we nog meer van die dieren gingen zien.
Na de zeeleeuwen zijn we naar het stadje gereden en we herkenden het punt waar we vijf jaar geleden met de busreis gestopt zijn. Bij een winkeltje met telefoonkaarten hebben we onze telefoonproblemen met 2Degrees uitgelegd. Een vriendelijke dame heeft ons langdurig geholpen. Wij dachten dat we binnen 24h geen beltegoed meer hadden. Dat klopte wel, want met deze simkaart kunnen we alleen in NZ en Aus bellen, maar er waren ook veel gigabytes verdwenen( 3 geocaches en en drie dagen reisverslag?!). We kregen ons tegoed van 49 NZ$ nog een keer bijgeschreven plus 10GB extra. Het verhaal heeft nog een vervolg, maar dat komt straks.
We waren meteen in de goede richting om de motorway nummer 1 te volgen naar het noorden. Er wordt hard gewerkt aan deze weg om hem te verbeteren, dus regelmatig wegversmallingen met stoplichten of een mannetje met een Stop/Go-bord.
Deze M1 volgde de kustlijn, dus regelmatig zicht op een turquoise zee, een blauwe lucht, stranden met donker zand afgewisseld met grote stukken rots, waar zeeleeuwen op rusten of tussendoor zwommen.
Zo'n 50 km voor Picton, de havenstad waar de veerboot uit Wellington(Noordereiland) aankomt, zagen we steeds meer wijnvelden en wineries. Als je op een landkaart kijkt zie je dat Picton omgeven is door eilanden en baaien. Het ligt er erg beschut.
In Picton hebben we op een terrasje iets gedronken en maar even rondgekeken, omdat we daar ook al geweest waren.
In Picton zagen bordjes hangen die wezen op een scenic road/toeristische weg, de Queen Charlotte Road, in de richting van Nelson. We werden gewaarschuwd voor een narrow and winding road, dat was het zeker. De ene bocht was nog niet afgelopen of je was al in de volgende bocht en je moest vlak langs de middenstreep sturen. De plantengroei was weelderig, naaldbomen, palmen, boomvarens, loofbomen, klimplanten, laag struikgewas, bremstruiken in bloei, van alles groeide er.
Rond vier uur kwamen we langs deze camping(zie locatie/kaart) tussen Picton en Nelson en we vonden het voor vandaag weer genoeg.
Op deze camping hadden we wifi en dus konden verder stoeien met de 2Degrees simkaart/telefoon.
De app van 2Degrees geinstalleerd, maar registreren ging niet helemaal naar wens. We gebeld met de klantenservice/customer care en via de tablet zijn we een heel eind gekomen. we zouden nog een pincode als klant moeten hebben, maar dat moeten we morgen in Nelson proberen op te lossen.
Het oude Australische nummer werd telkens nog mee gezonden in plaats van het Nieuw-Zeelandse, maar dat hebben we na een tip van de klantenservice kunnen verhelpen.
Geschreven door De.Vlietjes.op.reis
Al 1 reacties bij dit reisverslag
The first photo is spectacular, and the second as well with a very trim Wilma 👍
Jan 2018-10-26 22:06:50
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
