Dag 40: Brandstof, gas, Shantytown, jadeshop, boodschappen, camperplaats.
Nieuw-Zeeland, Kaniere
We hebben uitgeslapen tot half negen. De warme baden en de rustige camperplaats en een wijntje of twee hebben daar vast aan mee geholpen.
We hoopten in Dobson ons gasflesje te kunnen laten vullen, helaas konden ze ons niet helpen, dus door naar Reefton, daar konden ze alleen maar grote gasflessen wisselen, dan maar diesel getankt, want het waarschuwingslampje brandde al een tijdje. In Greymouth vonden we een groot gasvulstation, dankzij de Britz-app. Voor 8NZ$ was ons gasflesje weer vol.
Op deze, meestal, tweebaanswegen met veel bochten en adviessnelheden mag op de meeste stukken 100km/h gereden worden, wat ook voor de vrachtwagens geldt en wat ze ook doen. De bochten nemen ze vaak met hogere snelheid dan de adviessnelheid. In Nieuw-Zeeland is het heel gewoon, dat je als de situatie het toelaat, aan de kant gaat voor het snellere verkeer. Vaak zijn er uitwijkstroken en passeerstroken om dat mogelijk te maken.
Net voor lunchtijd kwamen we aan in Shantytown, een soort openluchtmuseum dat met replica's van en originele gebouwen, oude voorwerpen, foto's en dergelijke de geschiedenis(goldrush!) van deze omgeving laat zien.
We hebben daar rondgelopen en een ritje met een stoomtreintje gemaakt. In een remise stonden nog drie originele, goed geconserveerde locomotieven.
Overigens op veel plaatsen komen je borden tegen die verwijzen naar plaatsen waar kolen, goud en ijzererts gevonden werden. Het zijn meestal plaatsen met een geschiedenis die terug gaat tot ongeveer 1830. Veel gebouwen waren van hout en daar zijn er nog maar weinig van over. In de buitengebieden zie ook nog veel houten huizen met een metalen dak(goedkoop).
Na drieën stonden we buiten het park en konden we pas gaan lunchen. We hebben de weg vervolgd naar Garth Wilson Jade, een werkplaats en shop waar jade/greenstone bewerkt en verkocht wordt. Garth is afkomstig van de Ngati Mahaki-stam en mag daarom volgens Nieuwzeelandse wetten deze halfedelsteen, die in de West Coast voorkomt, zoeken.
In zijn werkplaats was Garth aan het werk en zijn vrouw legde uit wat er allemaal moet gebeuren voor een sierraad klaar is, rond de acht uur, dan snap je ook wel waarom een sierraad niet goedkoop is. Vijf jaar geleden hebben we allebei een greenstone-sierraad gekocht. Meer over greenstone aan het einde van dit verslag.
Na het greenstone gebeuren zijn we langs de zee naar Hokitika(dwarsdoorsnede: zee, weiland!, weg, dichtbegroeide helling) gereden om bij New World boodschappen te doen. In deze plaats waren veel greenstonewinkels(duur!) en glasblazen kunnen ze hier ook.
Tijdens ons bezoek aan Shantitown was het droog, maar de rest van de dag heeft het alsmaar geregend.
Van de greenstone-bewerker Garth hadden we de tip gekregen om naar de campingground van Lake Mahinapua/Lake Kaniere te gaan. Het was een leuk weggetje naar dit meer toe. Hopelijk is het morgen iets beter weer om een foto van deze camperplaats te maken.
Pounamu=Greenstone=Jade=Nefriet Jade(mineraalnaam).
Pounamu was de Goddelijke Steen van de Maori's en was erg belangrijk voor de pre-Europese Maori's. Deze steensoort is heel erg hard met de taaiheid van staal, het zal eerst buigen voor het breekt en het blijft lang scherp. Jade was voor de Maori's wat brons en staal voor andere culturen waren. Pounamu is een poreuze steen. Als je deze steen op je huid draagt trekt er huidvet en mana(ziel/geest?) in. De Maori's geloven daarom dat jouw steen een deel van jou in zich draagt. Omdat de steen duizenden jaren mee kan, is het traditie dat als je iemand jouw steen geeft, deze persoon ook een deel van jou met met zich meedraagt. Dus kinderen, als wij niet meer rondzwerven op deze aardbol, willen wij graag door onze stenen met jullie meereizen.
We hoopten in Dobson ons gasflesje te kunnen laten vullen, helaas konden ze ons niet helpen, dus door naar Reefton, daar konden ze alleen maar grote gasflessen wisselen, dan maar diesel getankt, want het waarschuwingslampje brandde al een tijdje. In Greymouth vonden we een groot gasvulstation, dankzij de Britz-app. Voor 8NZ$ was ons gasflesje weer vol.
Op deze, meestal, tweebaanswegen met veel bochten en adviessnelheden mag op de meeste stukken 100km/h gereden worden, wat ook voor de vrachtwagens geldt en wat ze ook doen. De bochten nemen ze vaak met hogere snelheid dan de adviessnelheid. In Nieuw-Zeeland is het heel gewoon, dat je als de situatie het toelaat, aan de kant gaat voor het snellere verkeer. Vaak zijn er uitwijkstroken en passeerstroken om dat mogelijk te maken.
Net voor lunchtijd kwamen we aan in Shantytown, een soort openluchtmuseum dat met replica's van en originele gebouwen, oude voorwerpen, foto's en dergelijke de geschiedenis(goldrush!) van deze omgeving laat zien.
We hebben daar rondgelopen en een ritje met een stoomtreintje gemaakt. In een remise stonden nog drie originele, goed geconserveerde locomotieven.
Overigens op veel plaatsen komen je borden tegen die verwijzen naar plaatsen waar kolen, goud en ijzererts gevonden werden. Het zijn meestal plaatsen met een geschiedenis die terug gaat tot ongeveer 1830. Veel gebouwen waren van hout en daar zijn er nog maar weinig van over. In de buitengebieden zie ook nog veel houten huizen met een metalen dak(goedkoop).
Na drieën stonden we buiten het park en konden we pas gaan lunchen. We hebben de weg vervolgd naar Garth Wilson Jade, een werkplaats en shop waar jade/greenstone bewerkt en verkocht wordt. Garth is afkomstig van de Ngati Mahaki-stam en mag daarom volgens Nieuwzeelandse wetten deze halfedelsteen, die in de West Coast voorkomt, zoeken.
In zijn werkplaats was Garth aan het werk en zijn vrouw legde uit wat er allemaal moet gebeuren voor een sierraad klaar is, rond de acht uur, dan snap je ook wel waarom een sierraad niet goedkoop is. Vijf jaar geleden hebben we allebei een greenstone-sierraad gekocht. Meer over greenstone aan het einde van dit verslag.
Na het greenstone gebeuren zijn we langs de zee naar Hokitika(dwarsdoorsnede: zee, weiland!, weg, dichtbegroeide helling) gereden om bij New World boodschappen te doen. In deze plaats waren veel greenstonewinkels(duur!) en glasblazen kunnen ze hier ook.
Tijdens ons bezoek aan Shantitown was het droog, maar de rest van de dag heeft het alsmaar geregend.
Van de greenstone-bewerker Garth hadden we de tip gekregen om naar de campingground van Lake Mahinapua/Lake Kaniere te gaan. Het was een leuk weggetje naar dit meer toe. Hopelijk is het morgen iets beter weer om een foto van deze camperplaats te maken.
Pounamu=Greenstone=Jade=Nefriet Jade(mineraalnaam).
Pounamu was de Goddelijke Steen van de Maori's en was erg belangrijk voor de pre-Europese Maori's. Deze steensoort is heel erg hard met de taaiheid van staal, het zal eerst buigen voor het breekt en het blijft lang scherp. Jade was voor de Maori's wat brons en staal voor andere culturen waren. Pounamu is een poreuze steen. Als je deze steen op je huid draagt trekt er huidvet en mana(ziel/geest?) in. De Maori's geloven daarom dat jouw steen een deel van jou in zich draagt. Omdat de steen duizenden jaren mee kan, is het traditie dat als je iemand jouw steen geeft, deze persoon ook een deel van jou met met zich meedraagt. Dus kinderen, als wij niet meer rondzwerven op deze aardbol, willen wij graag door onze stenen met jullie meereizen.
Geschreven door De.Vlietjes.op.reis
Al 1 reacties bij dit reisverslag
Stephen would have liked the engines and the Green stone very beautiful š¤
Jan 2018-10-30 04:53:55
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
