In de ochtend was het licht bewolkt, maar richting Montenegro werd het steeds donker.
Bij de Lidl, nog in Kroatië en voorbij Dubrovnik, was het best druk. We hebben goed ingeslagen, dus we kunnen er een paar dagen tegen.
We hebben het al een paar keer gezien en we hebben het nog niet echt uitgevogeld, maar bij veel supermarkten is een inleverpunt van plastic en blik. De mensen komen er met grote vuilniszakken vol met blik en plastic. Ze moeten toch wel even wachten als het druk is. Waarschijnlijk krijgen ze er voor betaald. Bij een van de veerboten stond een gehandicapte man met een grote plastic zak om het plastic en blikafval van de passagiers in ontvangst te nemen!
Het duurde een twintig minuten voor we de grens over waren. Bij de Kroatische grenspost, waar we niet lang hoefden te wachten, werden onze ID-kaarten door de computer gehaald en een paar honderd meter verderop bij de Montenegrijnse grenspost duurde het allemaal wat langer. Een korte blik op de ID-kaarten en de groene kaart van de camper was voldoende om door te mogen rijden.
De bekende Jadranska Magistrala ging ook hier als tweebaansweg verder. Er was best veel verkeer en veel geparkeerde auto's langs de kant van de weg.
Montenegro betekent "zwarte bergen", dat klopte het vandaag helemaal. Door het ontbreken van zon en de donkergrijze lucht met regen waren het inderdaad zwarte bergen. Het laatste stuk tot de camping waaide het hard(kopjes op de golven) en bleef het lang regenen. Dat hebben we al een tijd niet gehad en de temperatuur is gezakt tot twintig graden.
Op deze (doorgangs)camping staan voornamelijk campers. Ze hebben hier redelijke wifi, dat komt goed uit, want zonder wifi heb je in dit land roaming nodig.
Door de regenbuien hadden we tijd om de route voor de komende dagen uit te stippelen. De tv doet het ook, dus we zullen ons niet vervelen.
Gereden afstand: 84 km.
Geschreven door De.Vlietjes.op.reis