Dag 33: Dichtbij het noordelijkste punt van het Zuidereiland.
Nieuw-Zeeland, Collingwood
We hebben 2 nachten niet aan de stroom gestaan en 's avonds was het schoonwatertankje bijna leeg. Goed om te weten.
Op weg naar Nelson reden we, met al weer mooi weer, over het vervolg van die kronkelende weg.
In Nelson hadden we al gauw de 2 degrees-telefoonwinkel gevonden. We konden gratis parkeren, want het was een feestdaf, nl. Labour Day. De dame van de winkel keek in de computer en alles, ook onze zelf gekozen pincode stond erin.
Tijd voor wat toeristische dingen: We zijn in het Nelson Provincial Museum geweest om kennis te nemen van wat er zich in deze streek heeft afgespeeld. In het depot van het museum wordt een glasplatenfotocollectie bewaard die bij elkaar 4 ton weegt. Mike is in de Christ Church Cathedral geweest. Mooie gebrandschilderde ramen en een groot kerkorgel op vier houten poten. Een klein openluchtmuseum, Founders Heritage Museum was daarna aan de beurt. Hier staan originele, verplaatste en nagebouwde panden. Tot slot zijn we in een Japanse tuin geweest, maar die veel een beetje tegen. Er vlakbij heeft Mike nog een geocache gevonden. Het was helaas te laat voor het World of Wearable Art & Classic Cars Museum.
Na Nelson hadden we nog een aardig stukje te gaan naar Collingwood, bijna helemaal in het noorden van het Zuidereiland.
Het eerste stuk ging heel vlot, een driebaansweg waar je 100km/h mag rijden. In Australië en Nieuw-Zeeland betekent dat vrachtauto's ook die snelheid (mogen)! Na een kilometer of 50 moesten we een groene(groen van de begroeiing) bergrug over via een flink klimmende en bochtige weg. We zijn van zeeniveau tot misschien wel 1500m gestegen. Op een bepaald punt moesten we stoppen, omdat er aan de binnenkanten van de weg verstevigingen werden aangebracht. De weg werd terug gebracht tot één baan. Waar we moesten stoppen, stond een stoplicht dat liet zien dat we maximaal 12 min moesten wachten, daaronder kon het lampje van 5 tot 2 min gaan branden en daar onder het lampje van de laatste min. We hebben er 10 minuten gestaan. Nadat we op het hoogste punt waren gekomen, begon een lange, iets minder bochtige afdaling.
Tussen Nelson en Collingwood werd het aantal wijnvelden kleiner en kwamen er meer boomgaarden.
Rond 19.00 uur waren we op de camping en hebben we een plaatsje aan de oever van de monding van de Aorere rivier.
Er wordt hier veel gevist, gezien de hengels en de bootjes op de camping.
Mike heeft nog geen foto's van de omgeving gemaakt, want het was al aan het schemeren.
Wilma heeft gebruik gemaakt van de campingkeuken en dat kwam goed uit, want ze had een paar pannen extra nodig.
Mike heeft daar de afwas gedaan.
We blijven hier twee nachten, dus even op de plaats rust.
Op weg naar Nelson reden we, met al weer mooi weer, over het vervolg van die kronkelende weg.
In Nelson hadden we al gauw de 2 degrees-telefoonwinkel gevonden. We konden gratis parkeren, want het was een feestdaf, nl. Labour Day. De dame van de winkel keek in de computer en alles, ook onze zelf gekozen pincode stond erin.
Tijd voor wat toeristische dingen: We zijn in het Nelson Provincial Museum geweest om kennis te nemen van wat er zich in deze streek heeft afgespeeld. In het depot van het museum wordt een glasplatenfotocollectie bewaard die bij elkaar 4 ton weegt. Mike is in de Christ Church Cathedral geweest. Mooie gebrandschilderde ramen en een groot kerkorgel op vier houten poten. Een klein openluchtmuseum, Founders Heritage Museum was daarna aan de beurt. Hier staan originele, verplaatste en nagebouwde panden. Tot slot zijn we in een Japanse tuin geweest, maar die veel een beetje tegen. Er vlakbij heeft Mike nog een geocache gevonden. Het was helaas te laat voor het World of Wearable Art & Classic Cars Museum.
Na Nelson hadden we nog een aardig stukje te gaan naar Collingwood, bijna helemaal in het noorden van het Zuidereiland.
Het eerste stuk ging heel vlot, een driebaansweg waar je 100km/h mag rijden. In Australië en Nieuw-Zeeland betekent dat vrachtauto's ook die snelheid (mogen)! Na een kilometer of 50 moesten we een groene(groen van de begroeiing) bergrug over via een flink klimmende en bochtige weg. We zijn van zeeniveau tot misschien wel 1500m gestegen. Op een bepaald punt moesten we stoppen, omdat er aan de binnenkanten van de weg verstevigingen werden aangebracht. De weg werd terug gebracht tot één baan. Waar we moesten stoppen, stond een stoplicht dat liet zien dat we maximaal 12 min moesten wachten, daaronder kon het lampje van 5 tot 2 min gaan branden en daar onder het lampje van de laatste min. We hebben er 10 minuten gestaan. Nadat we op het hoogste punt waren gekomen, begon een lange, iets minder bochtige afdaling.
Tussen Nelson en Collingwood werd het aantal wijnvelden kleiner en kwamen er meer boomgaarden.
Rond 19.00 uur waren we op de camping en hebben we een plaatsje aan de oever van de monding van de Aorere rivier.
Er wordt hier veel gevist, gezien de hengels en de bootjes op de camping.
Mike heeft nog geen foto's van de omgeving gemaakt, want het was al aan het schemeren.
Wilma heeft gebruik gemaakt van de campingkeuken en dat kwam goed uit, want ze had een paar pannen extra nodig.
Mike heeft daar de afwas gedaan.
We blijven hier twee nachten, dus even op de plaats rust.
Geschreven door De.Vlietjes.op.reis
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
