Dag 61. Bezoek aan de Meteorakloosters.
Griekenland, Kastraki
Om kwart voor negen reden we met de camper naar boven voor een bezoek aan enkele Meteorakloosters. Twee jaar geleden hebben we die ook bezocht. De Meteorakloosters staan natuurlijk op de Werelderfgoedlijst(vanaf 1988). Vroeger stonden er in deze omgeving 24 kloosters. Nu zijn er nog zeven die te bezoeken zijn. Ze zijn niet alle dagen open, dus je moet goed informeren.
Vanaf de 9e eeuw beklommen kluizenaars de natuurlijke zandstenen torens en kwamen zelden naar beneden. Vanaf de 11e eeuw kwamen elders verdreven monniken naar dit gebied. Halverwege de 14e eeuw verrezen de eerste kloosters op de toppen. In 1336 stichtte de monnik Athanasios afkomstig van de berg Athos zijn Groot Meteoron. Het hoogst gelegen(623m) en belangrijkste klooster. Met netten, touwen en houten ladders van soms wel 40m lang transporteerden de monniken de benodigde goederen en personen naar boven.
In de 17e eeuw verloederde het kloosterleven. In de 18e eeuw werden de kloosters als toevluchtsoord voor Grieken gebruikt die de door de Turkse overheersers opgelegde belastingen wilden ontduiken. In de 19e eeuw werden de kloosters gebruikt om te ontkomen aan oprukkende rebellen. In WOII en de burgroorlog hebben de overgebleven kloosters veel schade opgelopen.
Dit keer gingen we niet met de bus maar met de camper. Bij alle kloosters en onderweg bij mooie uitzichtpunten kan je je camper wel ergens parkeren. Bussen en toeristenbusjes staan soms gewoon ergens langs de kant van de weg stil, dan durfden wij dat ook gerust doen.
Bij de meeste toeristen zijn er zes kloosters bekend, maar voor de zevende, Ypapanti, moet je een stuk lopen. Als je een stevige auto, een jeep of een korte camper hebt dan kan je de eerste slechte twintig meter van de weg naar het klooster makkelijk overbruggen. Daarna volgt een kilometer asfaltweg, dan moet je een parkeerplekje zoeken en nog 900m lopen.
Dominga en ik hebben de 2,3 km te voet gedaan. Op het internet vonden wij niet veel informatie en het klooster zou tot zonsondergang open moeten zijn. Helaas een gesloten deur!
Integenstelling tot de zes andere kloosters, die op de top van rotsen gebouwd zijn, is dit klooster hoog IN de rotsen gebouwd.
Als je er vroeg naar toe gaat(voor negen) dan ligt het klooster bij mooi weer in het zonnetje.
Bij het klooster is nog een hoge rots met een standbeeld van Thymios Vlachavas(hij was een klepht of wel een soort Griekse opstandeling tegen de ottomaanse overheersing), daar zijn we nog maar even naar toegelopen. Terug hebben we de 3km met geaccidenteerd terrein in 35 minuten gelopen.
We zijn in de camper gestapt en Wilma heeft ons naar het St. Nikalaosklooster(ongeveer 1490) gereden. Dominga en ik zijn dat gaan bezoeken. Dominga mocht gratis naar binnen en hoefde geen omslagdoek/jurk aan te trekken. Haar jurkje was netjes genoeg.
Na de koffiepauze was het nonnenklooster Roussanou(1288, 156 jaar later werden de vervallen gebouwen gerestaureerd, in de 16e eeuw herbouwd in de huidige vorm) gewijd aan St. Barbara aan de beurt. Wilma is mee naar boven gegaan.
Het was ondertussen lunchtijd geworden. Op de parkeerplaats van het Varlaamklooster(1518) hebben we de inwendige mens versterkt. Hierna konden Mike en Dominga het bezoek aan het Varlaamklooster wel aan.
Tot slot hebben Mike en Dominga het Heilige Drievuldigheidklooster(1458-1476) met een bezoek vereerd. Op de parkeerplaats sta je op gelijke hoogte met het klooster, maar om er te komen, moet je helemaal naar beneden lopen en dan heel veel trappen omhoog. En na het bezoek moet je dat nog een keer doen. Op het laatst begonnen we de beentjes wel te voelen na 5 kloosters bezocht te hebben.
Om vier uur stonden we op camping Vrachos in Kastraki. Hier hebben we twee jaar geleden ook gestaan. Terwijl Wilma een wasmachine aan het werk zette, heeft Mike de stoelen buiten gezet, de pootjes en de luifel uitgedraaid, stoelen buiten gezet.
Samen hebben we de waslijnen onder de luifel gespannen, de was opgehangen en ons in de stoelen geïnstalleerd. Dominga heeft ondertussen een tukje gedaan.
Gereden afstand: 16km.
Oh ja, we zijn al twee maanden op pad, we zijn aan de laatste/derde maand begonnen.
Vanaf de 9e eeuw beklommen kluizenaars de natuurlijke zandstenen torens en kwamen zelden naar beneden. Vanaf de 11e eeuw kwamen elders verdreven monniken naar dit gebied. Halverwege de 14e eeuw verrezen de eerste kloosters op de toppen. In 1336 stichtte de monnik Athanasios afkomstig van de berg Athos zijn Groot Meteoron. Het hoogst gelegen(623m) en belangrijkste klooster. Met netten, touwen en houten ladders van soms wel 40m lang transporteerden de monniken de benodigde goederen en personen naar boven.
In de 17e eeuw verloederde het kloosterleven. In de 18e eeuw werden de kloosters als toevluchtsoord voor Grieken gebruikt die de door de Turkse overheersers opgelegde belastingen wilden ontduiken. In de 19e eeuw werden de kloosters gebruikt om te ontkomen aan oprukkende rebellen. In WOII en de burgroorlog hebben de overgebleven kloosters veel schade opgelopen.
Dit keer gingen we niet met de bus maar met de camper. Bij alle kloosters en onderweg bij mooie uitzichtpunten kan je je camper wel ergens parkeren. Bussen en toeristenbusjes staan soms gewoon ergens langs de kant van de weg stil, dan durfden wij dat ook gerust doen.
Bij de meeste toeristen zijn er zes kloosters bekend, maar voor de zevende, Ypapanti, moet je een stuk lopen. Als je een stevige auto, een jeep of een korte camper hebt dan kan je de eerste slechte twintig meter van de weg naar het klooster makkelijk overbruggen. Daarna volgt een kilometer asfaltweg, dan moet je een parkeerplekje zoeken en nog 900m lopen.
Dominga en ik hebben de 2,3 km te voet gedaan. Op het internet vonden wij niet veel informatie en het klooster zou tot zonsondergang open moeten zijn. Helaas een gesloten deur!
Integenstelling tot de zes andere kloosters, die op de top van rotsen gebouwd zijn, is dit klooster hoog IN de rotsen gebouwd.
Als je er vroeg naar toe gaat(voor negen) dan ligt het klooster bij mooi weer in het zonnetje.
Bij het klooster is nog een hoge rots met een standbeeld van Thymios Vlachavas(hij was een klepht of wel een soort Griekse opstandeling tegen de ottomaanse overheersing), daar zijn we nog maar even naar toegelopen. Terug hebben we de 3km met geaccidenteerd terrein in 35 minuten gelopen.
We zijn in de camper gestapt en Wilma heeft ons naar het St. Nikalaosklooster(ongeveer 1490) gereden. Dominga en ik zijn dat gaan bezoeken. Dominga mocht gratis naar binnen en hoefde geen omslagdoek/jurk aan te trekken. Haar jurkje was netjes genoeg.
Na de koffiepauze was het nonnenklooster Roussanou(1288, 156 jaar later werden de vervallen gebouwen gerestaureerd, in de 16e eeuw herbouwd in de huidige vorm) gewijd aan St. Barbara aan de beurt. Wilma is mee naar boven gegaan.
Het was ondertussen lunchtijd geworden. Op de parkeerplaats van het Varlaamklooster(1518) hebben we de inwendige mens versterkt. Hierna konden Mike en Dominga het bezoek aan het Varlaamklooster wel aan.
Tot slot hebben Mike en Dominga het Heilige Drievuldigheidklooster(1458-1476) met een bezoek vereerd. Op de parkeerplaats sta je op gelijke hoogte met het klooster, maar om er te komen, moet je helemaal naar beneden lopen en dan heel veel trappen omhoog. En na het bezoek moet je dat nog een keer doen. Op het laatst begonnen we de beentjes wel te voelen na 5 kloosters bezocht te hebben.
Om vier uur stonden we op camping Vrachos in Kastraki. Hier hebben we twee jaar geleden ook gestaan. Terwijl Wilma een wasmachine aan het werk zette, heeft Mike de stoelen buiten gezet, de pootjes en de luifel uitgedraaid, stoelen buiten gezet.
Samen hebben we de waslijnen onder de luifel gespannen, de was opgehangen en ons in de stoelen geïnstalleerd. Dominga heeft ondertussen een tukje gedaan.
Gereden afstand: 16km.
Oh ja, we zijn al twee maanden op pad, we zijn aan de laatste/derde maand begonnen.
Geschreven door De.Vlietjes.op.reis
Al 2 reacties bij dit reisverslag
Een geschiedenisboek komt tot leven. Wat verloopt de reis soepel ook prettig. En reizen met kleindochter erbij bijzonder en wat een indrukwekkende trip en foto's dank. Nog een maand genieten wij lezen het mee dankjulliewel
Gerda de Vet 2019-10-20 20:18:20
Mooi verslag! Ik ben daar ook geweest, een mensenleven geleden toen ik nog jonge benen had....pfff die hoogten doen me de muren in de schoenen zakken! Wat fijn dat Dominga jonge benen heeft en met Mike de klimtochten onderneemt! Prachtige uitzichten! Ik zou er ook nog een graag naar toe willen!
Inge 2019-10-27 10:36:31
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
