Opstaan met een zon op je camper onder een blauwe hemel is niet verkeerd. Bij de aardige campingbazin die een klein beetje Engels sprak, gevraagd waar we ons toilet konden legen. Vlakbij de rivier was een afvoerpijp geconstrueerd die rechtstreeks uitkwam in de rivier! Gelukkig gebruiken wij meestal alleen maar schoonmaakazijn en wat afwasmiddel in ons chemisch toilet.
Met een emmer hebben we onze vuilwater opgevangen en dat ging ook in dezelfde pijp.
Over Engels spreken gesproken: de kleindochter van de campingbazin, tien jaar oud, sprak al heel goed Engels. Dit jaar was het derde jaar dat ze Engels leerde op school.
Nadat we afgerekend hadden, reden we zonder problemen van het modderige terrein af en de campingbaas stond al boven aan de helling om ons veilig op de weg te krijgen.
We moesten een klein stukje door het drukke Peshkopi rijden om op de weg naar de grens te komen. We hadden niets in de gaten, we zagen een beetje vreemde verkeerssituatie, de straat werd ineens smaller. Er stond ook een gebouw links tegen de weg. Stonden we ineens aan de grens. Bij de Albanese kant was het gauw geregeld. ID-kaarten in de scanner, de groene kaart bestuderen en klaar. Een stukje verder de Noord-Macedonische grenspost. Langer wachten, werd een half uur. Hij scande de ID-kaarten en we mochten 5 meter verder naar de douanebeambte, die er niet zat! Het duurde even voordat hij met papieren van het toeristenbusje voor ons aankwam, maar wij mochten, zonder dat er iets opengemaakt moest worden, doorrijden.
De tweebaansweg was van goede kwaliteit, ging langs een dichtbegroeide bermen en volgde lange tijd het groene water(alg!) van een groot stuwmeer(Debarskomeer). Op twee plaatsen langs de weg, onder andere bij een stuwdam, mochten geen foto's gemaakt worden! Het was een mooie route, maar als je op een plekje stopte, waar je met de camper kon stoppen, dan was zo'n plek vergeven van de rotzooi. Ook vlakbij de camping ligt een berg afval langs de weg.
Na de lunch op de camping zijn we weer eens op de fiets gestapt. Pakweg 3 kilometer naar Struga(Струга in Cyrillisch schrift). Een gezellig stadje met een boulevard langs water dat uit het Ohridmeer komt, waar we met de camping aan staan.
In Struga hebben we Macedonische denars gepind. Nu konden we ook wat dagelijkse boodschappen doen. Zo zijn we ook in een overdekte markt terecht gekomen.
Op de camping hebben lekker in het zonnetje gezeten en Mike kon het niet laten om even in het heldere water van het meer te zwemmen.
En ja, onze Belgisch buren(Gerrit en Frieda) van vanmorgen zijn ook nu weer onze buren!
's Avonds gingen we een hapje eten op het terras van de camping. Als je bestelling opgenomen is, gaat men naar het hotel aan de overkant om je maaltijd klaar te maken. De gegrilde forel was heerlijk. Onze bestelling was net bij het hotel toen onze buren ook het terras opkwamen. We hebben ze natuurlijk laten aanschuiven en de dames van de camping hadden het goed geregeld bij het hotel, want we kregen alle vier ons eten tegelijk.
Na het eten hebben een tijdje verder gebabbeld en toen we het terras verlieten, werd het meteen gesloten. Hadden de dames netjes op ons gewacht en ons niet weggestuurd!
In onze camper hebben we gezellig tot half elf koffie en thee gedronken.
Gereden afstand: 82km.
Geschreven door De.Vlietjes.op.reis