Afgelopen nacht om kwart voor een begon het te regenen en het hield vanmorgen om half tien pas op.
Mike is de winkelstraat in geweest om een paar boodschappen te doen, zoals brood en yoghurt. Toen hij bij een bord met informatie stond te kijken, voelde hij zijn boodschappentas een beetje bewegen. Was het een zwerfhond die kwam snuffelen naar de inhoud van de tas.
Half elf vertrokken we naar Ouranoupolis. Het is zo'n beetje de laatste plaats waar je naartoe kunt gaan, want de rest van het schiereiland is de Autonome Monastieke Staat van de Heilige Berg. Hier wonen veel monniken in veel kloosters. Het mag met een aangevraagde permissie alleen door mannen bezocht worden. Wel vaart er om half elf 's morgens een rondvaartboot om het schiereiland zodat je toch de kloosters kunt zien.
Wij dachten in een rustige plaatsje te komen, maar het barstte er van de hotels, appartementen en dus ook de nodige toeristen en pelgrims. Er zijn heel veel winkels waar ze prachtige iconen en heiligen in zilver/goud verwerkt verkopen.
Er staat, vlak aan zee, een oude Byzantijnse verdedigingstoren("Pyrgos) uit de 14e eeuw die vroeger deel uitmaakte van een belangrijk klooster. In het begin van de 20 eeuw woonde er een Australisch-Schots echtpaar, Joyce en Sydney Loch. Zij vingen vluchtelingen/slachtoffers op van WOI, van de Grieks-Turkse oorlog(1922) en van de aardbeving van 1932. Meer dan vijftig jaar woonden en werkten ze in deze plaats. Hij overleed in 1954 en zij in 1982.
Lange tijd bestonden door een oude wet geen wegen naar Ouranoupolis en de berg Athos. In 1959 hebben de bewoners van Ouranoupolis met de schop in de hand een weg van 9 km aangelegd.
We waren nu op de meest oostelijk vinger van de streek (C)halkidiki.
Na een kort bezoek aan deze plaats zijn we op weg gegaan naar de middelste van de drie vingers, Sithonia. Op de camperapp van de NKC zijn genoeg plekken om aan zee te gaan staan. Onderweg kwamen we bij een Lidl, dus natuurlijk boodschappen gedaan. We waren op weg naar Sarti, maar we hadden niet zoveel zin om nog 50 km verder te rijden, dus de koers verlegd naar Ormos Panagia(s). We waren gewaarschuwd dat we een stukje moesten omrijden om niet voor een tunneltje van 2,40m te komen staan, want daar kunnen wij echt niet door. Het is even zoeken geweest, er zaten een paar steile en nog natte stukjes tussen, maar ondanks de af en toe slippende voorwielen zijn we er toch gekomen. We staan met de neus naar de zee op het strand samen met twee andere campers.
Net als op veel andere plaatsen lopen hier een paar zwerfhonden rond. Ze doen je niks en zijn vaak wat schuw naar mensen.
Het zonnetje is niet meer doorgekomen, maar behalve een paar buitjes onderweg hebben we het tot vijf uur droog gehouden.
Gereden afstand: 119km.
Geschreven door De.Vlietjes.op.reis