Word je 's morgens wakker, is een flink stuk van de kade gevuld met een, van drie masten voorziene, zeilschip.
Mijn Nederlandse buurman liet me een app zien, waarop je kunt zien, wat voor schip het is, ondere welke vlag het vaart, wanneer het gebouwd is. Dit schip was nog geen twintig jaar oud. Er waren veel oudere passagiers aan boord die opgehaald werden door een bus om in de omgeving wat te gaan zien.
Na 10 uur begon het parkeerterrein, waar we staan, al aardig vol te lopen.
Om half elf zijn we naar de brede afgezette straat gelopen, waar het defile gaat plaatsvinden. We kwamen gelijk aan met het muziekkorps dat het geheel zou begeleiden.
Uiteindelijk stonden we in het midden van de straat, vlakbij de plaats waar het muziekkorps zich opstelde, tegenover de plaats waar de bobo's stonden. Eerst vond er een ceremonie plaats bij een gevallenenmonument met een geestelijke, de bobo's, militairen, de scouting, het muziekkorps en scholieren. Na de ceremonie stelden de diverse groepen zich aan het einde van de straat op. Langs de straat stonden luidsprekers en voor het muziekkorps werden microfoons geplaatst. Zo was in de hele straat de marsmuziek te horen.
Allerlei groepen kwamen langs gemarcheerd, zoals leden van het Rode kruis, de scouting, heel veel scholierengroepen van de jonge leerlingen van de basisschool tot de oudere leerlingen van het voortgezet onderwijs. Elke groep droeg een Griekse vlag en iedereen probeerde(!) mee te marcheren, wat niet voor iedereen even gemakkelijk was en soms vermakelijk om te zien was. Bij de scholierengroepen liep vaak een leerkracht mee die af en toe floot om ze in de maat te krijgen/houden of die het bekende links/rechts (op zijn Grieks natuurlijk) riepen. Ze deden allemaal, keurig gekleed, hun best. Zou je eens aan Buma moeten voorstellen. Ik zie de protesten van de Nederlandse scholieren en ouders al voor me!
Na de vele scholierengroepen, volgden de militairen, die met grote armzwaaien lieten zien hoe je moest marcheren.
Na afloop was er op een pleintje een ceremonie van de militairen, waarbij de Griekse vlag netjes opgerold werd, het kruis eraf gedraaid werd en de vlag in een hoes kwam te zitten.
Terug bij de camper hebben we besloten om met de buren een taxi te nemen naar de burcht Palamidi, die al genoemd is in het vorige verslag. De taxichauffeur bleef 45 min op ons wachten om ons weer terug te brengen. Bij terugkomst hebben we door het gezellig drukke stadje gelopen, met de camperburen wat ervaringen uitgewisseld en voor het begon te regenen, waren we binnen!
Geschreven door De.Vlietjes.op.reis