Behalve een paar lang blaffende en vechtende honden stonden we op een heerlijk plekje.
Om negen uur reden we verder oostwaarts naar het Dadia-Lefkimi-Soufli Forest National Park met een informatiecentrum in Dadia. Onderweg zagen we al afritten die naar Turkije gingen! We hebben even overwogen om Turkije in te rijden om naar het 250 km verderop gelegen Troje te rijden. Vonden we toch een beetje te gek, 500 km en 50 euro voor visa voor een of twee dagen!
Bij het informatiecentrum hebben we eerst een film gekeken over hoe bijzonder dit gebied is dat sinds 1980 een beschermd gebied is. Er is een grote diversiteit van vogels, zoogdieren en planten. Vooral het aantal soorten gieren in zo'n klein gebied is bijzonder.
We zijn voor 4 euro p.p. met een busje naar een 3 km verderop gelegen, hoog observatiepunt gegaan. Er waren verrekijkers en monoculairs om te kijken naar de gieren die op de top van de heuvel één keer in de week karkassen(van dode schapen/geiten van boeren) en/of ingewanden(van het slachthuis) krijgen. We waren net op tijd, want later in de ochtend zijn ze meestal in de lucht aan het cirkelen. Je kan je naar dit observatiepunt heen en terug laten rijden, heen rijden en terug lopen of alles lopen. Er is nog een langere wandeling naar een ander observatiepunt. Wij hebben voor het busje gekozen, omdat we vandaag nog meer dingen wilden zien.
Het volgende doel was het plaatsje Soufli, dat bekend geworden is om zijn zijdecultuurgeschiedenis. We zijn richting het zijdemuseum in het stadje gereden. De bordjes, die er naartoe leiden, hielden op een gegeven moment op. We zagen op een kruispunt een plekje om de camper te parkeren. We liepen m.b.v. Google Maps verder omhoog het dorp in. Het was maar goed dat we dit niet met de camper gedaan hadden, want in de straat, waar we door hadden gemoeten, was op twee plaatsen een rioolaansluiting gemaakt en daar was beton overheen gestort die nog moest drogen, dus afgesloten. Hadden we achteruit terug moeten rijden! Bij het museum aangekomen zagen we dat het museum op dinsdag(vandaag) gesloten is. Op de website stond dit niet! Terug naar de camper.
Een man, die op het terras van het cafe tegenover ons zat, vertelde ons dat er nog een zijdemuseum was met vlakbij(achter het station) voldoende parkeergelegenheid. Dat hebben we gedaan en op een paar minuten van deze parkeerplaats was het museum. We waren de enige bezoekers in het museum. De goed Engelssprekende beheerder(van Russische afkomst) heeft ons alles uitgelegd over de ontwikkeling van de zijderups van ei tot vlinder en hoe men de zijde van de cocons verwerkte. De oude machines stonden er nog en we kregen een goede indruk van het harde werk dat vrouwen in deze branche moesten leveren, zoals de hele dag met je blote handen in water van 80 graden, met de geur en met het lawaai van de machines! Je kon er ook zijdeartikelen en halskettingen met cocons kopen.
Terug westwaarts rijdend zijn naar het plaatsjes Feres gereden om daar een kerk te bezoeken. Dicht natuurlijk.
Iets voorbij de camperplaats die we vanochtend verlaten hadden, was een camperplaats ook aan zee. We hadden de TomTom vergeten in te stellen op "onverharde wegen vermijden"! Na de oude camperplaats kwamen we langs een archeologische opgravingsplek toen de weg onverhard en hobbelig werd. Na een klim en afdaling met veel geschud kwamen we aan op de camperplaats die een helicopterlandplaats bleek te zijn. Natuurlijk hebben we gezwommen en de stranddouche was ook niet verkeerd.
Gisteren en vandaag hebben we veel militaire voertuigen op de weg gezien en hebben we enorm harde knallen gehoord. Op het vliegveld bij Alexandroupolis stonden zeker 12 Apache-gevechtshelicopters, grote Chinook-transporthelicopters hebben we ook rond zien vliegen. Bleek er een grootscheepse, meerdaagse oefening van het Griekse leger aan de gang te zijn. Bij deze camperplaats was het een af en aan rijden van voertuigen. Ze kwamen bij het watertappunt ook water tanken. Tegen het donker werd het rustiger en nu horen we alleen maar krekels en in de verte een aggregaat.
Geschreven door De.Vlietjes.op.reis