Na bijna 24 uur regen was het droog geworden en kwam het zonnetje bij het wakker worden langs de kieren van de gordijntjes naar binnen. Wat een verschil met gisteren.
We zijn een klein stukje dichter naar het centrum gereden en vonden op een kleine, heel schuin lopende parkeerplaats een plekje. Vandaar af zijn we gaan wandelen.
Onze aandacht werd meteen getrokken door een groot aantal witte kruisjes in de Queens Gardens. Dit was ter herinnering van de gevallen Nieuw-Zeelandse soldaten in WOI. Wat heeft Nederland een geluk gehad in die tijd!
We zijn vervolgens de eerste Presbyteriaanse kerk(1873) in geweest. De Anglicaanse kerk was niet bijzonder.
We hadden gelezen dat er een Street Art Trail van ongeveer anderhalf tot twee uur lopen was. Al lopend hadden we al een paar kunstwerken op (zij)gevels gezien. Bij een informatiecentrum kregen we een plattegrond mee waar alle kunstwerken op te zien waren. Op deze manier kregen we al een stukje van Dunedin te zien. Veel gebouwen van eind achttienhonderd.
Na de lunch kwamen we bij de Chinese tuin uit. Deze tuin vierde dit jaar zijn tienjarig bestaan. De tuin is eerst in Sjanghai op gebouwd op een terrein identiek aan dat van Dunedin. Toen uit elkaar gehaald, verscheept naar Dunedin en daar weer in elkaar gezet onder leiding van Chinezen. In het verleden(goldrush) hebben in Dunedin veel Chinezen gewerkt en veel van hen zijn hier gebleven. Vandaar de band tussen China en NZ.
De parkeertijd van vier uren was bijna om, een goede reden om terug te gaan en de camper te verplaatsen.
We moesten nog 3 uur parkeertijd betalen(op zaterdag 3 x 1NZ$) om tot maandag, als we willen, gratis te staan.
Hierna zijn we een beetje dom geweest. We wilden naar de botanische tuin gaan lopen, bijna 3 km, maar het bleek aan het eind steil omhoog te lopen. We hadden gewoon de camper moeten pakken en daar naartoe moeten rijden.
Niet erg, want we hebben onze lichaamsbeweging weer gehad en vandaag een kilometer of twaalf gelopen.
De mooie tuin lag op een heuvel, dus de paden hadden veel hoogteverschillen. Op veel kruispunten stonden bordjes die aangaven, waar je naar toe kon lopen en wat je daar kon zien. Ook stonden er borden met een plattegrond en kon je uit een sleuf een plattegrondje meenemen. We hebben bij de volieres nog mooie Nieuw-Zeelandse - en Australische vogels gezien.
Op de terugweg liepen we door een oudere wijk met veel oude, kleine huisjes die bijna allemaal aan studenten verhuurd werden en liepen we een stuk over de campus van de Otago-universiteit.
Bijna terug bij de camper zijn we een klein visrestaurantje binnengegaan, hoefde Mike niet te koken. Na het eten waren vlakbij het beroemde treinstation van Dunedin. Daar moesten natuurlijk ook foto's van gemaakt worden.
Toen we terug kwamen op de parkeerplaats zagen we dat er veel campers bij gekomen waren.
Kortom weer een heerlijke dag. Onze gezichten gloeien een beetje en misschien moeten we na morgen nog een dagje aan deze leuke stad besteden.
Na een uurtje terug bij de camper begon het een beetje te regenen. Hoe zo mazzel!
Geschreven door De.Vlietjes.op.reis