Dag 39. Nog een dag en avond in Chartres.
Frankrijk, Chartres
We hebben al ervaring met het staan langs een weg. 's Avonds wordt het steeds rustiger en vroeg in de ochtend komt er meer verkeer. Wilma gebruikt soms op maat gemaakte oordopjes en ik leg een klein kussentje op mijn oor en dan hoor ik bijna geen verkeer meer.
De ochtend hebben we op ons gemakje doorgebracht met wat lezen, puzzelen, Spaanse les, bezochte plaatsen invoeren in Google Maps en koffie.
Iets over twaalf zijn we op de fiets gestapt. Bij ons voor de deur linksaf de heuvel op naar een restaurantje/brasserie (L' Aquarelle) dat Wilma in Google Maps gevonden had, dicht bij iets wat wij wilden bezoeken.
Het restaurant zat vol met lokale werklui. We moesten een kwartiertje wachten voor we een tafeltje kregen. We hebben een keuze gemaakt uit diverse dagmenu's.
Voor 16 euro hadden we een bord met salades van het buffet, een hoofdgerecht, twee glaasjes wijn, een dessert en koffie.
Met ons buikje vol was het nog geen 5 minuten naar Maison Picassiette.
Over dit bijzondere huis en zijn createur:
Raymond Isidore werd geboren op 8 september 1900 in Chartres. Toen hij 2 jaar oud was, ontdekten zijn ouders dat hij blind was. Op 10-jarige leeftijd, in de kathedraal van Chartres, kreeg hij plotseling zijn zicht terug en zag voor het eerst kleuren door de glas-in-loodramen.
In 1924 trouwde hij met Adrienne, een 11 jaar oudere weduwe die al drie kinderen had. Raymonds eerste droom was om een huis te bezitten om zijn familie te beschermen. Ze kochten een perceel in 1929 en Raymond bouwde hun huis in 1930.
Tijdens zijn wandelingen op het platteland werd hij aangetrokken door glinsterende stukken gebroken aardewerk en glas, die hij verzamelde en in een hoek plaatste.
In 1938 vertelde hij zijn vrouw dat hij een idee had om het huis te versieren.
Gedurende WOII schilderde, hakte en ontvouwde hij zijn mozaïek van vloer tot plafond, in elke hoek, zelfs rond Adriennes naaimachine.
In 1945, na de bevrijding, begon hij de buitenmuren en de toegangshof te versieren en kreeg hij de bijnaam "Picassiette".
Hij beweerde dat hij geleid werd door een geest, een stem in hem die vertelde wat hij moest doen. Trouw aan deze overtuiging bleef hij zijn werk zijn hele leven voortzetten.
Hij stierf op 7 september 1964 in zijn huis. Hij werd begraven op de begraafplaats van Chartes, maar zijn geest blijft in de tuin, vrij in zijn paradijstuin.
In 1981 kocht de stad Chartres het huis van Adrienne. In 1983 werd het ingeschreven als Historisch Monument.
Raymond kreeg de bijnaam "Picassiette", een veelzeggende bijnaam die hem werd gegeven door nieuwsgierige buren die hem zijn huis met gebroken borden zagen versieren. Er wordt ook gezegd dat een verslaggever hem in zijn artikel in de Radar in 1952 zo genoemd had. Een ander verhaal suggereert dat Pablo Picasso Raymond bezocht heeft, wat hem de titel "Picassiete" verklaart, de Picasso van het bord. Picasso + assiette(=bord).
33 jaar werk, 15 ton verzameld aardewerk en gekleurd glas, honderden kilometers afgelegd tussen openbare vuilnisbelten en over de wegen rond Chartres. Volgens zijn vrouw 29.000 uur werk.
Er waren best nog wel bezoekers aan dit bijzonder huis. Ik heb veel foto's gemaakt, dus het kiezen wordt moeilijk. Hieronder nog een link, als je instellingen goed staan, wordt de tekst vertaald.
https://www.chartres.fr/maison-picassiette
Om kwart over zes, het was al donker, zijn we naar de benedenstad gefietst en langs de Eure hebben we de fietsen gestald.
Wilma had een route gevonden die ons langs verlichte plekken zou leiden. Het eerste stuk was vlak langs de Eure. Daar kregen we verlichte bruggen, wasplaatsen en kademuren te zien, maar op een gegeven moment moesten we heel wat trappen op lopen naar de kathedraal.
Op de kathedraal kregen we een prachtig klank- en lichtspel te zien (2 x 15 min). Vervolgens zijn we via de markthal, naar de église Saint-Aignan en de église Saint-Pierre gelopen. Zo waren we al een flink stuk afgedaald en kwamen we bij onze fietsen uit. Onderweg nog veel uitgelichte oude toegangspoorten van huizen gezien. Net als vanmiddag stuurde Google Maps ons over een donker, modderig bospad richting camper. Toch maar niet gedaan. Half negen waren we bij de camper en we hadden nog niet eens alles gezien.
Ook nu veel foto's gemaakt, dus weer keuzestress😀
Nog een link naar het lichtgebeuren in Chartres:
https://youtu.be/kmArT1KOUw4
De ochtend hebben we op ons gemakje doorgebracht met wat lezen, puzzelen, Spaanse les, bezochte plaatsen invoeren in Google Maps en koffie.
Iets over twaalf zijn we op de fiets gestapt. Bij ons voor de deur linksaf de heuvel op naar een restaurantje/brasserie (L' Aquarelle) dat Wilma in Google Maps gevonden had, dicht bij iets wat wij wilden bezoeken.
Het restaurant zat vol met lokale werklui. We moesten een kwartiertje wachten voor we een tafeltje kregen. We hebben een keuze gemaakt uit diverse dagmenu's.
Voor 16 euro hadden we een bord met salades van het buffet, een hoofdgerecht, twee glaasjes wijn, een dessert en koffie.
Met ons buikje vol was het nog geen 5 minuten naar Maison Picassiette.
Over dit bijzondere huis en zijn createur:
Raymond Isidore werd geboren op 8 september 1900 in Chartres. Toen hij 2 jaar oud was, ontdekten zijn ouders dat hij blind was. Op 10-jarige leeftijd, in de kathedraal van Chartres, kreeg hij plotseling zijn zicht terug en zag voor het eerst kleuren door de glas-in-loodramen.
In 1924 trouwde hij met Adrienne, een 11 jaar oudere weduwe die al drie kinderen had. Raymonds eerste droom was om een huis te bezitten om zijn familie te beschermen. Ze kochten een perceel in 1929 en Raymond bouwde hun huis in 1930.
Tijdens zijn wandelingen op het platteland werd hij aangetrokken door glinsterende stukken gebroken aardewerk en glas, die hij verzamelde en in een hoek plaatste.
In 1938 vertelde hij zijn vrouw dat hij een idee had om het huis te versieren.
Gedurende WOII schilderde, hakte en ontvouwde hij zijn mozaïek van vloer tot plafond, in elke hoek, zelfs rond Adriennes naaimachine.
In 1945, na de bevrijding, begon hij de buitenmuren en de toegangshof te versieren en kreeg hij de bijnaam "Picassiette".
Hij beweerde dat hij geleid werd door een geest, een stem in hem die vertelde wat hij moest doen. Trouw aan deze overtuiging bleef hij zijn werk zijn hele leven voortzetten.
Hij stierf op 7 september 1964 in zijn huis. Hij werd begraven op de begraafplaats van Chartes, maar zijn geest blijft in de tuin, vrij in zijn paradijstuin.
In 1981 kocht de stad Chartres het huis van Adrienne. In 1983 werd het ingeschreven als Historisch Monument.
Raymond kreeg de bijnaam "Picassiette", een veelzeggende bijnaam die hem werd gegeven door nieuwsgierige buren die hem zijn huis met gebroken borden zagen versieren. Er wordt ook gezegd dat een verslaggever hem in zijn artikel in de Radar in 1952 zo genoemd had. Een ander verhaal suggereert dat Pablo Picasso Raymond bezocht heeft, wat hem de titel "Picassiete" verklaart, de Picasso van het bord. Picasso + assiette(=bord).
33 jaar werk, 15 ton verzameld aardewerk en gekleurd glas, honderden kilometers afgelegd tussen openbare vuilnisbelten en over de wegen rond Chartres. Volgens zijn vrouw 29.000 uur werk.
Er waren best nog wel bezoekers aan dit bijzonder huis. Ik heb veel foto's gemaakt, dus het kiezen wordt moeilijk. Hieronder nog een link, als je instellingen goed staan, wordt de tekst vertaald.
https://www.chartres.fr/maison-picassiette
Om kwart over zes, het was al donker, zijn we naar de benedenstad gefietst en langs de Eure hebben we de fietsen gestald.
Wilma had een route gevonden die ons langs verlichte plekken zou leiden. Het eerste stuk was vlak langs de Eure. Daar kregen we verlichte bruggen, wasplaatsen en kademuren te zien, maar op een gegeven moment moesten we heel wat trappen op lopen naar de kathedraal.
Op de kathedraal kregen we een prachtig klank- en lichtspel te zien (2 x 15 min). Vervolgens zijn we via de markthal, naar de église Saint-Aignan en de église Saint-Pierre gelopen. Zo waren we al een flink stuk afgedaald en kwamen we bij onze fietsen uit. Onderweg nog veel uitgelichte oude toegangspoorten van huizen gezien. Net als vanmiddag stuurde Google Maps ons over een donker, modderig bospad richting camper. Toch maar niet gedaan. Half negen waren we bij de camper en we hadden nog niet eens alles gezien.
Ook nu veel foto's gemaakt, dus weer keuzestress😀
Nog een link naar het lichtgebeuren in Chartres:
https://youtu.be/kmArT1KOUw4
Geschreven door De.Vlietjes.op.reis
Al 5 reacties bij dit reisverslag
Mooi, heel bijzonder, staat ook genoteerd!
Ina 2024-10-29 22:08:07
Mooi!
Meia 2024-10-29 22:22:32
Prachtige foto’s, heel apart.
Jan en Maria 2024-10-30 08:58:32
Mooi!!
Rick 2024-10-30 13:36:57
Mooie foto's weer!!
Henry 2024-10-30 17:48:26
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
