Dag 14. Weer een warme dag. Een kleine verplaatsing.
Slovenië, Izola / Isola
Van onze Sloveense buren kregen we voor vertrek een paar trosjes zoete druiven. Terwijl we nog geen woord met ze gesproken hadden!
Op aanraden van onze Zweedse gastdochter zijn we naar Izola gereden waar een groot camperpark is. We dachten er binnendoor wel te komen, maar we kwamen toch op een weg terecht waar je een vignet voor op je auto moet hebben. Honderd meter verderop was een tankstation en daar verkochten ze gelukkig vignetten!
Voor de camperplaats moet je voldoende muntgeld bij je hebben om je verblijfsduur betalen of je betaalt met een parkeerapp(Easypark). We zijn 20 euro kwijt voor 24 uur. Er zijn servicemogelijkheden en je staat aan de stroom. Stoeltjes en tafeltjes en luifel uit is geen probleem. De zee is op vijf minuten lopen. Ook hier geen strand, maar er zijn genoeg plekjes in de zon of in de schaduw om je handdoek of stoeltje weg te zetten.
We zijn natuurlijk wezen zwemmen en snorkelen. Later in de middag zijn we met de fiets op aanraden van onze gastdochter naar Piran gegaan. Er zou een mooie route moeten zijn van Izola naar Piran die grotendeels het traject van een oude spoorbaan volgt, net als in Spanje de Via Verde. Die konden wij natuurlijk niet vinden, dus reden we op een drukke, vaak stijgende tweebaansweg.
Piran is een leuk havenstadje en de geboorte plaats van Giuseppe Tartini. De straatjes zijn hier ook stijgend. Bovenin het stadje is een kasteel met prachtig uitzicht, maar daar zijn we niet meer naar toe gelopen, wetende dat we nog terug moesten fietsen!
We hebben weer een poging gedaan om dat fietspad, D8 te vinden. We kwamen op een helling terecht waar we allebei moesten afstappen. Toch maar omgedraaid. Al fietsend in de richting van Izola, kwamen we ineens op de D8 uit. Inderdaad een prima fietspad met niet te grote beklimmingen. Vanavond hoorde ik dat de buren het slimmer aangepakt hadden. Die zijn eerst naar een toeristeninfo in het stadje gegaan en weten nu waar het pad begint.
Mike heeft zich flink in moeten spannen om de beklimmingen aan te kunnen. Gelukkig kon Wilma goed uit de voeten met haar elektrische vouwfiets.
Vlak voor het donker waren we terug en na het eten hebben we ons opgefrist(Mike met de doucheslang uit het zijraam).
Gereden kilometers op de fiets: 24km.
Van de grens naar Izola met de camper:18km.
Op aanraden van onze Zweedse gastdochter zijn we naar Izola gereden waar een groot camperpark is. We dachten er binnendoor wel te komen, maar we kwamen toch op een weg terecht waar je een vignet voor op je auto moet hebben. Honderd meter verderop was een tankstation en daar verkochten ze gelukkig vignetten!
Voor de camperplaats moet je voldoende muntgeld bij je hebben om je verblijfsduur betalen of je betaalt met een parkeerapp(Easypark). We zijn 20 euro kwijt voor 24 uur. Er zijn servicemogelijkheden en je staat aan de stroom. Stoeltjes en tafeltjes en luifel uit is geen probleem. De zee is op vijf minuten lopen. Ook hier geen strand, maar er zijn genoeg plekjes in de zon of in de schaduw om je handdoek of stoeltje weg te zetten.
We zijn natuurlijk wezen zwemmen en snorkelen. Later in de middag zijn we met de fiets op aanraden van onze gastdochter naar Piran gegaan. Er zou een mooie route moeten zijn van Izola naar Piran die grotendeels het traject van een oude spoorbaan volgt, net als in Spanje de Via Verde. Die konden wij natuurlijk niet vinden, dus reden we op een drukke, vaak stijgende tweebaansweg.
Piran is een leuk havenstadje en de geboorte plaats van Giuseppe Tartini. De straatjes zijn hier ook stijgend. Bovenin het stadje is een kasteel met prachtig uitzicht, maar daar zijn we niet meer naar toe gelopen, wetende dat we nog terug moesten fietsen!
We hebben weer een poging gedaan om dat fietspad, D8 te vinden. We kwamen op een helling terecht waar we allebei moesten afstappen. Toch maar omgedraaid. Al fietsend in de richting van Izola, kwamen we ineens op de D8 uit. Inderdaad een prima fietspad met niet te grote beklimmingen. Vanavond hoorde ik dat de buren het slimmer aangepakt hadden. Die zijn eerst naar een toeristeninfo in het stadje gegaan en weten nu waar het pad begint.
Mike heeft zich flink in moeten spannen om de beklimmingen aan te kunnen. Gelukkig kon Wilma goed uit de voeten met haar elektrische vouwfiets.
Vlak voor het donker waren we terug en na het eten hebben we ons opgefrist(Mike met de doucheslang uit het zijraam).
Gereden kilometers op de fiets: 24km.
Van de grens naar Izola met de camper:18km.
Geschreven door De.Vlietjes.op.reis
Al 2 reacties bij dit reisverslag
Ja, een elektrische fiets is heerlijk met hellingen. Haha arme Mike, maar goed voor de conditie! Ja wij zoeken zelden zelf wat uit zonder eerst naar de toeristen info te zijn geweest! Wanneer je bovenaan de heuvel staat te hijgen denk je.....shit, nog verder naar boven?😂😅🤣😬
Inge 2019-09-05 12:14:30
Guus is hier ook geweest jaren geleden.
Linda de Vink 2019-09-21 20:41:24
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
