Gisternavond hebben we gekeken waar we nu naar toe wilden gaan. Het werd Malaga, maar dat was wel 184km en daar hadden wij geen zin in, dus werd het plaatsje Alhama de Granada gevonden.
De nacht was een stuk rustiger, want de jongelui moesten maandag weer aan het werk of naar school.
Toch werden we om half acht gewekt door het geluid van een bladblazer. Bleek het weer een ballon te zijn die gevuld moest worden met lucht, voordat de brander de rest van het werk mag doen.
Deze kleinere ballon steeg netjes op en toen Mike om kwart over acht op zoek ging naar een bakker, was de ballon nog niet ver gekomen. We zagen hem zelfs weer terug komen en als hij snel had kunnen dalen, had de ballon op het terrein kunnen landen waar hij gestart was. Hij vloog er over heen, maar op lage hoogte kwam de ballon weer onze kant op. Daar waren te veel elektriciteitsmasten en dus moest hij hoogte maken om over de bebouwing te komen. Daarna hebben we hem uit het oog verloren.
Voor vertrek hebben we gebruik gemaakt van de servicemogelijkheden. Aan de kraan zat geen schroefdraad om een verloopstukje voor de waterslang op te draaien. Gelukkig had Mike een waterdief(een rubbermanchet met slangklem) bij zich en kon de waterslang gebruikt worden i.p.v. telkens een 5l-jerrycan vullen en legen.
De eerste stop was de Lidl in Guadix, gevolgd door een tankstop, een koffiestop en de stop op de camperplaats in Alhama de Granada.
De route was afwisselend: een stuk door een gebied met nog meer grotwoningen en -opslagplaatsen, een stuk autoweg met links de besneeuwde Sierra Nevada, een stuk met een grote vlakte(veel olijfbomen) en toen dat een bbetje saai begon te worden, moesten we van de autoroute af via een leuk, kronkelend weggetje naar het mooi gelegen Alhama de G.
Her staan we op een groot, langwerpig marktplein aan de buitenkant van het plaatsje.
Mike is vanmiddag naar boven gewandeld om naar het toeristenbureau te gaan en om vergeefs naar een geocache te zoeken
Niet ver van de camper is een terreintje met wat fitnessapparaten. Wilma heeft er al aan gewerkt.
Toen we terugliepen kwam er een Duitse camper aangereden en die had even tussen ons en de Belgische buren gestaan. We dachten dat ze al doorhadden dat hun camper toch een beetje dicht op onze campers kwam te staan, maar nee, de camper moest er achteruit ingeparkeerd worden. De Belgische buurman vertelde dat ze zelfs onze stoelen een beetje aan de kant gezet hadden en dat terwijl het terrein zo groot is. Mike heeft er gelukkig niks van gezegd.
De hele namiddag waren er dreigende luchten, het onweerde een beetje, maar iedee keer klaarde het op en dat vinden wij helemaal niet erg.
Gereden kilometers: 110.
Geschreven door De.Vlietjes.op.reis