Dag 66: De laatste dag in Griekenland.
Griekenland, Plataria
De overnachtingsplaats op het pleintje was rustig. De nacht was fris, 5 graden in de camper.
Met de camper 50 m naar de haven gereden, brood gehaald bij de bakker, ontbeten en na het ontbijt naar de andere kant van de haven gereden. Daar kwamen we op een ruime rustige plek. De zon begon zijn best te doen en daarom konden de stoelen naar buiten. Mike heeft geprobeerd een visje te verschalken, maar net als de Griekse vissers ving hij bot(niks).
Om kwart over twee reden we naar Igoumenitsa. Daar aangekomen, kregen we te horen dat de vertrektijd van de veerboot, die al een keer gewijzigd was, vanmorgen, zonder bericht naar ons, weer gewijzigd was. In plaats van vertrek om 17.30 uur en aankomst om 15.30 uur is het vertrek om 23.00 uur en aankomst om 16.30 uur Griekse tijd, dus 15.30 uur. Hadden beter in Plataria kunnen blijven als we dit eerder geweten hadden.
Vanaf 18.00 uur reden de vrachtwagens langzaam in een lange rij richting het haventerrein. Om 20.15 uur kwamen wij met camper in dezelfde rij. Stapvoets. Een paar personenauto's reden met de rechterwielen over de stoep om de rij te passeren. Oh, wat een haast! 30m voor de toegang tot het haventerrein werden het twee banen. Links voor de vrachtwagens en rechts voor campers en personenauto's. Er werd met sterke zaklampen gecontroleerd of er iemand zich onder de vrachtwagen verstopt heeft. Bij sommige auto's moest de kofferbak open. Vlak voor wij bij de controlerende mensen waren, werd Wilma verteld dat ze naar de terminal moest lopen, waarom was niet duidelijk. Mike moest een stukje doorrijden en een controleur vroeg zijn identiteitskaart en de tickets. Mike had die niet en Wilma moest ze van de andere controleur meenemen. Mike's controleur ging gauw achter Wilma aan voor de tickets. Wilma maakte express een beetje stennis. In de trant van: " Is dit een 1-aprilgrap en ik durf niet alleen in het donker langs al die donkere mannen naar de terminal te gaan". Die controleur liep een stuk mee tot hij door zijn collega werd geroepen met de tickets.
Mike mocht zo doorrijden. We hadden makkelijk verstekelingen mee kunnen nemen! Even later kon Mike Wilma aan de andere kant van de terminal oppikken, nadat zij, net als bij een vliegveld, gecontroleerd was. Over een stukje van krap 100 m hebben we 50 minuten gedaan om door de controle te komen. Om 22.00 uur mochten we de boot op. Ongelooflijk wat een hoeveelheid vrachtwagens op de boot moesten. In een boekje van de veerbootmaatschappij stond dat de lengte aan voertuigen die ze kwijt kunnen 3200m is.
Ter compensatie kregen we een vierpersoonsbuitenhut(zeezicht!). Om half een of een uur vertrok de boot, maar wij lagen er om elf uur al in ons bedje.
Met de camper 50 m naar de haven gereden, brood gehaald bij de bakker, ontbeten en na het ontbijt naar de andere kant van de haven gereden. Daar kwamen we op een ruime rustige plek. De zon begon zijn best te doen en daarom konden de stoelen naar buiten. Mike heeft geprobeerd een visje te verschalken, maar net als de Griekse vissers ving hij bot(niks).
Om kwart over twee reden we naar Igoumenitsa. Daar aangekomen, kregen we te horen dat de vertrektijd van de veerboot, die al een keer gewijzigd was, vanmorgen, zonder bericht naar ons, weer gewijzigd was. In plaats van vertrek om 17.30 uur en aankomst om 15.30 uur is het vertrek om 23.00 uur en aankomst om 16.30 uur Griekse tijd, dus 15.30 uur. Hadden beter in Plataria kunnen blijven als we dit eerder geweten hadden.
Vanaf 18.00 uur reden de vrachtwagens langzaam in een lange rij richting het haventerrein. Om 20.15 uur kwamen wij met camper in dezelfde rij. Stapvoets. Een paar personenauto's reden met de rechterwielen over de stoep om de rij te passeren. Oh, wat een haast! 30m voor de toegang tot het haventerrein werden het twee banen. Links voor de vrachtwagens en rechts voor campers en personenauto's. Er werd met sterke zaklampen gecontroleerd of er iemand zich onder de vrachtwagen verstopt heeft. Bij sommige auto's moest de kofferbak open. Vlak voor wij bij de controlerende mensen waren, werd Wilma verteld dat ze naar de terminal moest lopen, waarom was niet duidelijk. Mike moest een stukje doorrijden en een controleur vroeg zijn identiteitskaart en de tickets. Mike had die niet en Wilma moest ze van de andere controleur meenemen. Mike's controleur ging gauw achter Wilma aan voor de tickets. Wilma maakte express een beetje stennis. In de trant van: " Is dit een 1-aprilgrap en ik durf niet alleen in het donker langs al die donkere mannen naar de terminal te gaan". Die controleur liep een stuk mee tot hij door zijn collega werd geroepen met de tickets.
Mike mocht zo doorrijden. We hadden makkelijk verstekelingen mee kunnen nemen! Even later kon Mike Wilma aan de andere kant van de terminal oppikken, nadat zij, net als bij een vliegveld, gecontroleerd was. Over een stukje van krap 100 m hebben we 50 minuten gedaan om door de controle te komen. Om 22.00 uur mochten we de boot op. Ongelooflijk wat een hoeveelheid vrachtwagens op de boot moesten. In een boekje van de veerbootmaatschappij stond dat de lengte aan voertuigen die ze kwijt kunnen 3200m is.
Ter compensatie kregen we een vierpersoonsbuitenhut(zeezicht!). Om half een of een uur vertrok de boot, maar wij lagen er om elf uur al in ons bedje.
Geschreven door De.Vlietjes.op.reis
Al 1 reacties bij dit reisverslag
Ja er wordt streng gecontroleerd merk Ik....en dan tot de conclusie komen dat je tussen al die hectiek makkelijk iemand had kunnen meenemen🤣afijn een 4 persoonshut met zijn 2 en is toch rustiger😂😂
Inge 2017-11-29 11:10:56
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
