Vanmorgen was het koud in de camper en het zou volgens de weerberichten en volgens onze eigen waarnemingen gaan regenen. We besloten de kachel aan te doen en na de koffie het stadje in te gaan. Inderdaad kregen we regen tot half elf en daarna is het de hele dag droog en zonnig gebleven.
Naast onze camper was een favoriet hoekje voor rijscholen om bochtje achteruit te oefenen. In anderhalf uur zeker 40 keer.
Preveza is een gezellig plaatsje met veel winkeltjes en tavernes. We verbazen ons over al die stoelen die bij die terassen blijven staan. In Nederland wordt elke tafel en stoel met een kabel vastgelegd, hier staat alles los.
We hebben drie kerkjes bekeken. De Panagia ton Xenon(kerk van de Maagd Maria voor de vreemdelingen) uit 1872, de St. (C)Haralamposkerk uit de 18e eeuw.(Een heel verhaal van deze 113 jaar oud geworden heilige is in het Engels te lezen op de website
www.ortodoxchristian.info , zoek bij non-frames version, enter, ga naar "search this site" , tik in het zoekvak "St.Charalambos") en de St. Athanasioskerk. De laatste was vol met schilderingen en bleek het oudst(1780).
We hadden ook een kapper voor Wilma gevonden, maar helaas op maandag gesloten.
Terug gekomen bij de camper hebben we geluncht en besloten om toch nog wat dingen te gaan bekijken in de omgeving.
Eerst zijn we naar Nikopolis(Nicopoli) gereden. Deze "Zegestad" is gebouwd door keizer Octavianus na zijn overwinning bij de slag van Actium(monding van de Golf van Amvrakikos) in 31 v.C. De stad werd later door de Goten geplunderd en in 1034 door de Bulgaren verwoest. Het is zelfs met de plattegronden van zo'n archeologische site moeilijk te begrijpen hoe een plaats er vroeger uitgezien heeft en wat waar stond.
We waren nog niet klaar voor vandaag, want bijna op de route lag het gedenkteken van Zalongo(andere schrijfwijzes: Zalo(n)go(s)).De Dans van Zalongo: Zes abstracte figuren van vrouwen en kinderen, 18 m lang en 13 m hoog. Het herinnert aan de 60 vrouwen en kinderen uit Souli die op de vlucht waren voor de Turkse soldaten van de onbetrouwbare Ali Pasha. Op 16 december 1803 werden ze in het nauw gedreven en aan de rand van een klif begonnen ze te dansen. Ze hielden elkaars hand vast en duwden eerst hun kinderen van de klif af en sprongen er zelf achteraan. Ze kozen voor de dood(hun vrijheid) in plaats van slavernij en ontering. Op de 2e zondag in augustus worden deze vrouwen en kinderen jaarlijks herdacht in het naburige dorp Kamarina.
De toegang tot dit mounument, dat je van veraf al kunt zien, is via het terrein van een nonnenklooster Agios Dimitrios. Meer dan 400 hoge treden en een paar schuine stukken omhoog moet je overbruggen om boven te komen. Je hebt er ook een prachtig uitzicht.Het was een goede oefening voor Mike's achillespees.
Na het bezoek aan het gedenkteken volgde een smalle, steil naar beneden kronkelende weg naar zee. Er zaten scheuren in het wegdek, hier en daar groeide er planten uit de scheuren of was het wegdek verdwenen en "opgeknapt" met grond en steentjes. We zijn gestopt aan het strand(alweer zeezicht) bij het plaatsje Kastrosykia op 60 km van Igoumenitsa. De stranddouche doet het nog. Mike weet nog niet of hij morgen wel gaat zwemmen. Hoogste temperatuur morgen 15 graden.
Geschreven door De.Vlietjes.op.reis