We worden optijd wakker en gaan om 7 uur naar het ochtend gebedsdienst met de twee paters in de kleine kapel.
De kapel is door Italiaanse kunstenaars voorzien van mooi mozaïekwerk over Franciscus en ook Jezus.
De paters bidden omste beurt int Italiaans.
Het is maar kort en dan gaan we naar buiten waar we nog eens op het terrasbalkon staan met prachtige uitzicht. Tis wel wat nevelig maar we zien goed de dodenzee.
De heilige stad was beter te zien gisteren avond door de lichtjes in t donker.

Pater Bernard neemt ons weer mee naar de keukenruimte en verzorgt ons het ontbijt. We krijgen bij het brood een paar gekookte eier.
We krijgen voor de drukte van de bezoekers an een privé rondleiding van onze vriendelijke gastpater.

We staan bij het balkon an anderezijde kapel met super uitzicht.
Een kunstenaar heeft een prachtig kruis gemaakt wat symbool staat voor de staf van Mozes met erom heen een slang. Bernard legt de symbolen allemaal mooi uit. Hij weet heel veel uit de bijbel en is daarnaast echt werelds.
Tis een fantastische man met goede kijk overal op.

We gaan naar de nieuwe grote kerk gemaakt op de restanten van de oude Byzantijnse voorganger. Het is heel mooi gemaakt met moderne materialen.
Er zijn nog prachtige mozaïekvloeren te zien die in goede staat zijn. Ze zaten onder enkele lagen mozaïekvloeren van mindere kwaliteit. De zuilen rijen zijn ook mooi gemonteerd met rvs. De restauratie architect heeft goed werk verricht.

Mozes is hier ook gestorven maar waar zijn graf of tombe is weet niemand. Hij mocht het beloofde land zelf niet betreden.

Er lopen al diverse groepen bezoekers rond van verschillende nationaliteiten.
Ook hebben ze hier weer diensten met hun meegebrachte voorganger.

We gaan nog naar een prachtig monument van natuursteen met hoofden er in gewerkt van Mozes .. Jesus en Mohamed.
Met drie mooie spreuken er op over de ene en zelfde God.
Er komen hier van de drie grote religies grote groepen bezoekers en pelgrims naar toe. Prachtig.

Een man uit Oostenrijk vraagt ons wat en pater Bernard verteld hem vervolgens wat we zijn en doen en dan wil hij graag met ons op de foto as echte helden.

Dan gaan we terug naar het gastenverblijf en tappen onze water drinkzakken vol met bronwater en maken ons klaar voor vertrek. We nemen afscheid van pater Bernard met klompjes en hopen hem nog eens te ontmoeten.
Hij heeft ons ook een contact gegeven van Franciscaanse zusters in Jeruzalem.

We lopen over het mooie aangelegde terrein terug richting poort en diverse groepen mensen spreken ons an.. wederom ist best gek dat we de enige pelgrims met rugzak zijn.

Vanaf hier kunnen we vandaag mooi afzakken richting de dodenzee.
We volgen grotendeels de straat en soms lopen we ernaast want er zijn niet veel opties.
Tis een beste afdaling.
We treffen een jongen met een kameel die even pauzeert met het dier. Tis de eerst die we hier zien.

De weg slingert tot we opzij gaan richting de dodenzee en de hotels langs de straat.
Deze zijn zeer luxe en voor een dagje betaal je gauw honderd euro per persoon.
Dan krijg je mooier strand en kun je je douchen en verder verzorgt worden.

We as pelgrim kiezen voor het basis alternatief en gaan richting een openbaar gebied en kopen bij een stalletje een partij flessen water om ons af te spoelen.
Dat moet echt .. het is extreem zout.

We dalen het laatste stuk af tot de branding van harde zandlagen en zoutkristallen.
Er loopt een klein stroompje naar de zee..
Ik zak ernaast zo met een been een halve meter de grond in.
Mijn hele been en schoen zit onder de grijsachtige soort kleigrond.

We zoeken een rustig plekje.
Hier trekken we ons om en ik sprei het kleedje uit.

Dan ga ik voorzichtig de zee in .. het is oppassen met de harde scherpe lagen.
Dan achterover in de hurken en dobberen maar.
Tis net as je op een luchtbed ligt op de rugge.
Heel bijzonder om dit eem weer mee te maken.
Gips komt er ook achteraan en zo drijven we een tijdtje rond.
Daarna smeren we ons in met het gezonde helende modder.

Tis weer dikke lol en je lichaam kraakt wanneer je opdroogt.
Ik zit met psoriasis en t moet me echt helpen.

Dan gaan we nog een ronde dobberen en ons wat afwassen met het zoute water.
Ik proef alleen het topje van mijn vinger en mijn tong trekt al samen.

We spoelen we ons verder af met de flessen water en drogen ons mooi door de warme zon en het handdoekje.

We trekken de kleren weer an en gooien de tassen weer op de rugge en klimmen weer omhoog vanaf het diepste punt van de aarde.

De weg gaat langs de zee en luxe hotels.
We vinden een hamburger tent en gaan daar naar binnen want we hebben weer flinke trek.
Het zijn aardige mannen en we vragen of ze ons ook kunnen helpen an een plek gezien hier een religieus gebouw moeilijk te vinden is.
De eigenaar is niet te bereiken anders hadden ze mogelijk een kinderspeelplek as optie.
We gaan maar verder en lopen de bebouwing uit langs de hoofdweg.

De weg gaat weer richting grens gebied. Morgen hopen we op de doopplek aan te komen van Jesus door Johannes.
Daarna komt er weer een brug /overgang met Israël/Palestina.

We gaan van de hoofdweg af en tis inmiddels al donker.
De slimme telefoon geeft an dat er een gastenhuis moet zijn maar tis alleen maar vlakte.
In de verte zijn grote lampen en om ons heen zien we tenten van geiten en schapen houders.
De lampen zijn bij een boer met een schamel onderkomen … hij komt naar buiten maar kan ons geen plek geven.
We gaan maar terug en bij de mensen vragen bij hun tenten of het goed is dat we onze tent er bij kunnen zetten

As we met zaklicht het terrein opkomen gaan de vele honden an en komen er mannen en vrouwen met kinderen op ons af.

Ze spreken slecht een andere taal.
Een jongere man spreekt wel wat Engels en begrijpt ons. Een oudere vrouw vind het minder dat we er zijn.
Maar we moeten mee komen en krijgen achter op hun kamp een grote tent aangewezen vlak naast de dieren.
Er liggen wat kleden op de grond en
We mogen gebruik maken van de kussens.
Das wel heel aardig … t zijn echte nomaden.
Even later komt een oude man bij ons in de tent met jonge jongens en een paar vrouwen brengen een kannetje met warme thee en een paar glaasjes.
We drinken wat en proberen wat te communiceren. Het is een vriendelijke man en tis weer bijzonder om hier te zijn.
Ze wensen ons goedenacht en laten de theekan bij ons. De ouwe geven we een paar klompjes.

Dan blazen we onze matrassen op en maken ons klaar voor de nacht.
De honden zijn nog steeds onrustig en blaffen nog een tijd door .. we doen de ogen maar dicht en hopen dat zij hun klep ook s dicht gaan houden..

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg