Rond zes uur werden we wakker op onze reuze kussens/ zitzakken, onder een fraai beschilderde muur. Maurice werd wakker op de voor hem fijne koude tegelvloer.

Om acht uur richting ons, luxe aangeboden, ontbijt. We stonden voor een soort van kasteel; een oud Priesterhuus in vakwerk Barokstijl. De prinses des huizes deed open met direct een knuffel. We werden geplaatst op hun terras en genoten van het ontbijt en weer de fijne gesprekken. Mogelijk kan één van de dochters deze blog overzetten nach Duits. We moesten ja weer vot en na dikke knuffels en beide contacten via de slimme telefoon en wederom dikke knuffels, gingen we eerst na de pfarerin, die al in de kerk stond met haar gewaad aan voor de ochtenddienst. Haar trotse moeder was er ook voor het eerst

Ze gaf een korte rondleiding in kerk en kleedde zich weer uit!! en nam ons ff mee in het bureau voor de stempel en mogelijk goed oud adres van haar verderop zuidwaarts, om te logeren. Ook had ze ons al gezocht deze ochtend voor ontbijt. Wat ook weer een topvrouw.

Onderweg uit de stad kwam daar een auto met de enthousiaste heer Sonneberg, onze reisleider van gisteren aan, om te kijken hoe het was gegaan en gaf aan dat hij ons gisteren ook al had willen opzoeken in het stadje en ons ook wel mee had willen nemen om bij hun te slapen. Wat een goed volk hier weer. Hij legde ons nog ff uit waar we het beste langs konden gaan richting Gravenstein, een oude burcht verderop een grote berg die goed zichtbaar was.

We gingen weer de mooie natuur in, op pad X1cq H1. Hessenweg 1. Toen we na dik tien km aankwamen, hadden we wel een glas drinken verdiend vonden we op een zonnig terras gastette. Echt genieten geblazen. De oude burcht, deels nog ruïne, is mooi om te zien en geeft veel schaduw in deze warme dag om pelgrims te laten genieten op een bankje eronder met super uitzicht en broodjes. Vandaag kijken we ook uit naar ons Cor, de redder in nood, die niet alleen ons huisje, tuintje, boompje en diertje bestiert maar ook nog eens ons opzoekt wanneer er problemen zijn. Hij komt mijn oude schoenen brengen om beter op te lopen. De nieuwe zijn reeds besteld en worden deze week verderop afgeleverd. Echt jammer om ff afscheid te nemen van deze door Klaas Bijl gesponsorde schoenen, maar mijn voeten worden, denk ik, te breed in de bergen en door het gewicht. Ik kan ze vast weer gebruiken tuus op het platteland.

Vandaag gaat het met ons qua pijntjes wel gelukkig wat beter. We rusten heerlijk bij een bron Welscherborn waar door een graaf Wilhelm Moritz in 1685 190 hugenoten, Franse vluchtelingen, zijn opgevangen en onderdeel zijn geworden van de gemeenschap hier. In het bos voor stadje Leun, tevens ons daags eindpunt, kwamen we aan op een kruispunt met een hele oude eik van wel duuzend jaar; die jammer genoeg net een jaar dood was. Het verhaal werd verteld door een in burger verklede boswachter met hond, die rondliep om vuurtje stichters te betrappen. Dat gebeurt hier nog wel eens of door nonchalant volk met een peuk. Hij vertelde ook nog eem dat aan de grote tak een paar veroordeelden nog in de 17e eeuw waren opgehangen. Kiek je nog eem anders tegen deze woudreus an.

We daalden af richting stad. Onderweg nog een oude burgtoren Diana, bijna overwoekerd. In het stadje vinden we onze Cor. En namen ff een terrasje om bij te kletsen. Voor hem was het drie uur in ter auto. Wij nu drie week ter voet.

We gingen op zoek richting priester Fam. Kamp, wat lukte bij de oude kerk in de buurt en troffen daar weer de vriendelijke pastoor aan. Hij gaf ons onderdak in het gemeenschapshuis en we kregen gelijk een puttie worst en later een mooie rondleiding over de samengestelde witte kerk, waarbij de toren van oorsprong ter verdediging was met losstaande kapel en een later tussen gebouwd schip. Een bijzonder monumenttaal onderdeel in de kerk is de preekstoel, die waarschijnlijk was gebouwd van een oude kast met houten voorstellingen welke meer uit de mooren tijd de islam komt.

Wat weer een mooie mix van verschillende voetbalclubs van onze lieveheer!!

We gingen nog eem samen eten van de door Cor meegebrachte overtollige resten van zijn gehouden BBQ-party zu hause bij Drents Californië. En namen weer afscheid van onze, letterlijk en figuurlijk, grote vriend. Gips nog ff onder de douche bij het vriendelijke priester echtpaar en we bleven nog fijn kletsen tot bijna de nacht met hun, over de verschillende levenszaken. Gips lag al te pitten onder de met regenboog en Arc geschilderde wand en ik kroop, na een kleine lichaam- en kleding was, mooi naast haar; nog even schrijvend aan dit verslag.

Tot morg'n

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg