Jaarlijks gaan we in april een weekendje naar Texel omdat gipsy daar moet werken /foto’s maken van het Texelse paardenconcours. Ik Barry ga dan altijd graag mee om het werken te combineren met ontspanning ..lekker wandelen op het eiland. De bossen de duinen en natuurlijk de zee! altijd fantastisch om er weer in het voorjaar te komen na die veels te lange winter.

Vandaag hebben we een leuke ronde gemaakt van ca 20 km. nog niet te gek omdat Monique nog steeds herstellende is van haar knie. Afgelopen woensdag waren we nog bij de chirurg die haar heeft geholpen aan haar meniscus en aangaf dat haar klachten /pijn nu van secundaire aard zijn en het zijn de kniebanden. Ze krijgt hier maandag een spuit in met een medicijn voor de ontsteking en tevens heeft ze een kuur gekregen. De dokter ziet het gelukkig ook nog steeds zitten dat het goed komt naar Rome ..maar wij denken ook zo langzamerhand ...dat moet ook wel we hebben nog maar krap twee maand.

Maar goed vandaag was een super dag. Prachtig zonnig weer met bijna 25 graden,en we starten de tocht in het bos vlakbij fonteinssnol een hoge duin met een klimtoren erbovenop gebouwd echt hoog zodat je boven de bomen een groot deel van het eiland kunt zien. Daar troffen we ook een Duits wandel echtpaar die het zo leuk vonden dat onze trouwe viervoeter ook de toren zo vlot beklom en tevens weer afdaalde, waar toch heel veel wel moeite mee hebben qua hoogtevrees. Ik kan me nog goed herinneren dat dit ook het geval was met mijn jongste zoon Nick. Toen hij nog heel klein was. Ik heb hem toen verteld dat als hij zich heel klein maakt de angst wat minder werd zodat hij met handen en voetjes op het bovenste platea bleef kleven, totdat vaders hem weer naar benden tilde
We zijn noordwaarts gelopen door het bos en voor het dorpje Den Hoorn afgebogen en door de prachtige duinen naar de noordzeekust. Hier kwamen we het Duitse echtpaar weer tegen. Toen we in gesprek raakten bleken ze ook echte wandelaars en reizigers te zijn. Ze hadden oa het Jacobspad naar Santiago de Compostela gewandeld. We liepen een stuk gezamenlijk op en wisselenden toen heel wat gedachten en vooral hun ervaringen met reizen. Ze kwamen uit het Duitse Sollingen wat ik gelijk herkende van “het Drentse “ cq Nedersaksische zakmes. De F-herder die ik altijd op zak heb. Vlak voor de strandopgang troffen we op ons pad nog een stel imposante grazers aan “Schotse hooglanders “ met grote hoorns. Toen gipsy er met Maurice aan haar zij er doorheen wandelde kwam er met geweld een groot moederbeest op hun af die, zo bleek later, haar jong wilde beschermen. Echt ff schrikken want hij wilde beide wel op de hoorns nemen ..het leek wel een stukje wild westfilm. Gelukkig was de hond los zodat hij kon ontsnappen en na gebrul van Monique bleef het alleen verder bij dreigen. Ik heb er wel een mooi plaatje van kunnen schieten. We zijn vervolgens via het strand terug gelopen. Via gps op de iphone hebben we vervolgens de ronde weer compleet gemaakt door de duinen en stukje bos tot onze auto . Gipsy' knie ging redelijk en mijn rug hield zich ook goed. Ik draag meestal de rugzak. Dit doe ik ten eerste omdat ik (nog ouderwets) een man ben haha en...ook om mijn rug te trainen.. mijn zwakke punt. (2*herniaoperatie gehad). Nu we de koppen weer lekker wat bijgekleurd hebben gekregen van de Texelse zon, voldaan richting het b&b huisje waar we 's avonds nog heerlijk hebben genoten van een BBQ tje en biertje.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg