We verlaten de villa zo rond kwart over zeven om eerst s een lekkere frisse duik te nemen in de heldere Bodemsee. Het is nog mooi rustig as we tussen Rudolph zien bootjes door langzaam erin lopen. En tot onze verbazing doemen de Alpen nu bij goed zicht op. We raken gewoon vol tranen zo op de vrogge morgen. Nu we pas echt beseffen waor we bent.......zo met de benen in het water van de Bodensee, kiekend naar de witte bergtoppen in de verte waar we hen gaon en hoever we reeds bent. Ongelofelijk om hier zo te voet an te komen. Wat voelen we ons riek.

Na het bad en het spul weer in de rugzakken, krijgen we de uitnodiging te ontbijten bij de lieve nicht Edith met man Robert; ze hebben hun appartement samengebouwd met de landheer die op de eerste vloer woont. De oale knakker is zon beetje de burgermeester hier en hef heel veel goede dingen gedaan voor het dorp. Hij blijkt ook een museumpje te hebben gemaakt op zolder van de deel cq schuur. Dat moeten we natuurlijk ff bekijken. Ook laat Robert mij de stokerij zien voor schnaps van eigen fruit. Wat geweldig. Dat stoken is ook nog een zeer grote wens van onze stichting de Mammoet. Ik geef Robert de hand om hem te helpen om mogelijk een stichting Rudolph op te zetten, aangezien hij ook zeer begeistert is van de man. As we aangeven dat we graag wat meenemen naar Rome voor hem geeft hij ons mooie fotokaarten van zijn erf aan meer. Edith en Robert besluiten een stuk mee te wandelen, omdat we zo'n klik hebben en ze zelf ook fitte mensen zijn. Ook al is zij bijna 20 jaar ouder, ze zo kwiek as een hoentje. We lopen langs het water en spoorlijn die rond het meer ligt.

We naderen het oude klooster en de grote barokke kerk. Het is hier wel zeer commercieel; het klooster is inmiddels van de bank. Wat typerend is voor de Geldrol waar we alle vier wat flauw van zijn. We gaan een dorpje verderop naar de bakker voor broodjes en koffie op de stoep. Vervolgens weer langs de mooie klein kiezelstranden en naderen een klein museumdorpje met replica huizen op palen. We zijn besluiten de boot te nemen om recht over te steken (zonder km winst) om aan andere zijde van het meer verder te wandelen aangezien het daar volgens ons rustiger en minder toeristisch is. Bij de boot nemen we zwaaiend tot het laatste moment afscheid.

We kopen ons een bier en cola op de boot om te proosten op de helft van onze trip. We zijn ook zo in Zwitserland. We gaan weer te land verder in de hele mooie stad Konstanz; er is hier veel te zien en te beleven. Een wat Amsterdam gevoel. We worden goed bekeken en doen dat zelf ook graag ff bij een plein op een bankje, waar Maurice zijn eten naar binnenwerk. De trouwe viervoeter is ook weer goed te pas en krijgt volop aandacht door vooral zijn draagtassen. Hij ontmoet ook nog een soortgenoot die hier op terras ligt bij vriendelijke mensen. We geven bij een fontein onze blog nog door aan sterk geïnteresseerde Aziatische meisjes. Als we de stad wat uitlopen en een spoor oversteken krijgen we door een klein bord met landsgrenzen ineens in de gaten dat we ons zo geliefde Duitsland gaan verlaten. Vooral Gipsy heeft het er gewoon ff moeilijk mee. De tocht maakt heel wat emoties los. We hebben direct qua prijzen op het terras goed in de gaten dat de levensstandaard hier een stuk hoger ligt. We lopen langs parken en een grote zomerkermis. Wat opvalt zijn ook de kanjers van bomen die hier her en der staan en ik ga er graag mee op de foto. Een joekel van een beuklinde en ook nog een sequoia.

We eindigen de dag in Münsterlingen, waar we bij een winkeltje om eten te kopen ook gelijk ff bellen met de plaatselijk ev. kerk. Een vrouwelijke dominee neemt op en laat ons op de berg komen voor een mooi plekje in de tuun van de pastorie. As we aan komen lopen komt haar man, die ook pfarrer is, ons tegemoet en ze kunnen beide wat Nederlands, aangezien ze er gestudeerd hebben. We mogen ook mee eten met het gezin. En ook is er een muzikaal nichtje aanwezig. Ze hebben bijzonder eten samengesteld met veel groente en een soort van nasi in druivenbladeren. We babbelen weer wat af zo met de van oorsprong Duitse mensen.

Na ontvangen stempels en nog een biertje en een eigen gemaakt ijs van de overigens relaxed dominee gaan we te bed op ons eerste nacht te Zwitserland.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg