Om zes uur begint het gebedgezang door de speakers te klinken door de oude stad in verte hoor ik een andere imam zingen

Ik moet denken an de roepe wel wij doen in t oosten met de Midwinterhoorn. Die hadden wij ook Tuus bij onze stichting de Mammoet.

Ik was me wat en de vrij jonge imam groet me even later. As de tas weer inpakt is ga ik de stad door en natuurlijk …eerst weer opzoek na een geschikte koffie bar. Er zijn er hier genoeg en de barman weet wat een Americano is.
Na mijn portie benzine ga ik de stad uit en bij een bakker koop ik nog een brood. Ze bieden me een warme ronde zgn rozetbrood an. Ik breek er gelijk een stuk af. Heerlijk zo n vers brood.

De weg gaat weer wat op en de komende tijd kies ik oostwaarts richting het meer van Ohrid op zoek via oude sporen van de oeroude via egnatia. De oude handelsweg van dik 2000 jaar oud ging van huidige Istanboel naar kuststad Dures Albanië.

Ik loop weer langs en op een drukke weg en luister maar weer naar muziek van mijn favorieten 1 ervan is plaatsgenoot lohues die het lied zingt over Kruus van piepschuum of lood. Ik denk in mezelf Ja die van mij is ook niet meer van piepschuum. Ik zie een bar en bestel koffie Gerton van dagblad vh noorden belt me ook voor stuk in de krant. Hij vind het ook vervelend dat hij op deze manier met Maurice een stuk moet schrijven. Hij hef vaker over ons en mijn werk geschreven en kan dat best wel.
We vertrouwen erop dat het nu ook weer een realistisch stuk word.

Het geheel met ons is best wel onder de aandacht en Nederlanders zitten ja altijd zo lekker vol met al hun meningen.
Ieders zien ding zeg ik dan altijd maar en God veur ons allen.

Ik bel wat onderweg met gips en wat vrienden. Het geluid van razende auto’s is niet fijn dus ik loop een deel over naast hoger gelegen treinspoor en dan zie ik de rivier as rechterzijde die op de kaart parallel loopt. Er is een brede grindbedding en daarop vervolg ik het pad.

Het gaat gelijkelijk an over op een stuk begroeiing en ik verdwaal er zo wat in.

Ik hoor de auto’s en daar maar op an. Het is een heel gedoe weer door de jonge boompjes en struiken. Uiteindelijk kom ik aan bij hoge muur cq wal die ik moet beklimmen. Het is niet makkelijk maar met mijn stok en een jong boompje werk ik me omhoog. Vol stof en wat krassen lukt het. Maar ik ben nog niet bij de weg ik moet wat water over en dan via hekwerk klim ik naar de weg. Het is weer gelukt Tis soms wel zwaar… ik zie een tankstation en daar is water om me wat op te frissen en het stof en wondtjes af te wassen .
Verderop zit een klein restaurant waar ik eerst neerplof. Een aardige vrouw brengt me koffie en ik vraag na wat te bakken eier of zo. Ze is bezig met een soort deegbrood gevuld met groentes. Ik vraag om wat vlees en even later laat ze wat gehakt zien. Das helemaal oké.
Ze gaat an de slag en ik krijg heerlijk eten Das weer genieten zo in de zon op een oud terras.

De drukke weg vervolg ik nog een stuk en dan sla ik af over de rivier een bergpad op waar ik van denk waar het oude pad moet liggen. Op sommige kaarten is hij wat zichtbaar. Komoot geeft hem nog niet an maar ik ga opzoek.
Bij een kleine bar zitten een stel kerels an de bier. De barman vraag ik en hij spreekt helaas slecht Engels maar laat een boekje zien over de oude weg en… ja hoor geschreven door Nederlanders die het hadden onderzocht. Ik maak foto’s van het boekje en as ze e duidelijk hebben gemaakt dat ik nog een km verder moet vervolg ik hun aanwijzingen maar. Zelf had ik het idee dat het pad meer hier lag.
Ik sla af op het pad maar vind geen spoor…. Dan maar zelf een pad zoeken de berg op en Google Maps helpt. Langs een Electra masten klim ik wat omhoog en as ik op de berg kom zie ik een klein meer wildspoor die wel de goede kant opgaat. Hij gaat over op een karrenspoor en een stuk verder zie ik de eerste stenen .. overblijfsels van de oude weg. Ik heb het gevonden … wat mooi De bergachtige omgeving is ook heel mooi en ik geniet echt weer even. Dit is heel anders Albanië.
De wereld is ruig en ik passeer op het pad deels intact deels weg een kudde geiten gevolgd door hun herder die me vriendelijk en verbaast groet.

Dan slingers langs ravijnen en bergdalen De weg is hier soms echt weg en ik moet goed opletten waar ik loop. Ik heb vriend Alex an de lijn en ik deel een stuk van het pad via digitale weg. Hij blijft even hangen tot de gevaarlijkste stukken zijn gepasseerd. De stok bied op zulke delen goede hulp.
Mooi is het te zien bij de weggespoelde delen van de weg hoe hij is opgebouwd. Ik as bouwkundige kan daar van genieten.
De oude sporen en je vraagt je ook echt af hoe kregen ze het toen al voor elkaars. Vooral de brugdelen zijn mooi.

Dan krijg een bron waar ik lekker water kan tappen Wat bijzonder blijft dat toch steeds zo op je pad waar niks is.
Ik probeer de pas erin te houden want het word zo weer donker. De zon zakt al weer behoorlijk en verderop is wat bewoning weet ik via de slimme telefoon.
Ik tref een vrouw die drok hout sprokkelt en haar ezel draagt het op huus an.
Ze is erg verbaasd dat ik uit die richting er an kom en maakt gebaren richting het dorpje

De bewoonde wereld komt na een berg in zicht en via een aantal naastgelegen bunkers loop ik op het dorpje an. Eerst via wat eenvoudige bouwsels en dan zie ik een moskee. Ik kom uit bij kleine bar althans daar moet het voor doorgaan. Ik vraag an wat jonge mensen voor een plek. Het is gien probleem as ik de tent naar de moskee zet. Gezien het duister word doe ik dat dan eerst en kom later wel terug om wat te drinken. Het is een vrij jong gebouw. Ervoor net achter het hek is een plekje voor mijn villa.

Zodra hij staat ga ik terug naar de bar.
De eigenaar komt eraan en ik ga mee naar binnen wat meer een kleine winkel is. Op een kleine brander maakt hij koffie klaar en ik haal een biertje uit de koelkast. Hij komt mooi bij me zitten en ik schrijf ook weer in mijn dagboek . Het is de laatste dagen met alles niet gelukt om de blog te tikken maar het dagboek is voor mij het belangriekste.

Na nog een biertje voor een paar centen ga ik richting tent Het is een prachtige donkere nacht an het worden met schitterde sterren hemel.
Het duurt bij mij niet lang of ik ben ook weer in dromenland.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg