Om zeven sta ik op en luci is al an t werk en Caesar moet nog in de benen.
Ik ruim op en maak me nog koffie. Gezamelijk met wat dunne plakjes brood en een koekje …mijn ontbijt.

Dan neem ik afscheid van de vriendelijke pater met een knuffel.ook cesar is in de benen en ook neem ik afscheid van hem en wens hem heel veel geluk. Ook wisselen we onze contacten.

In Rhodos stad ga ik eerst maar s op boten mogelijkheden cq jacht.
Ik praat met diverse partijen van booteigenaars en Ferry s die hier een kantoor aan de haven hebben.
Ze kunnen me richting Turkije brengen maar dan houd het op.
Met vrachtschepen heb je hier ook geen schijn van kans.
Dat zou nog kunnen via grote plaatsen cq havens as Perieus /Athene of een Turkse grote haven plaatst.
Ik las via blog s van andere reizigers dat dat een hele tijd kost qua papieren en uiteindelijk wachten voor vertrek ….en daar zit ik ook niet op te wachten.
Een droom van me was via een zeilboot… dus ik ga richting de plezierboot havens. Bij een luxer gebouw vraag ik voor info an een dame.

Na wat heen en weer praten krijg ik een plek te horen waar een zeiljacht ligt van Israëlieten… ik bedank haar en ga er na opzoek.
Ik vind de boot aan de hand van de vlag maar er is niemand aanwezig. Wel hangen er handdoeken te drogen dus ze zijn ff weg.
Ik vraag nog wat medewerkers van de haven maar meer info krijg ik niet.
Wanneer ik net een brief heb geschreven komt er een taxi aan met drie mannen … en ja hun zijn vd boot.
Ik doe mijn verhaal en de kapitein is sympathiek maar mag beslist geen mensen zo extra mee nemen. Hij geeft me ook weinig kans en zekers nu in het winterseizoen.

Wat teleurgesteld over het boten verhaal ga ik verder.
Onder het lopen kan ik altijd beter nadenken en het allemaal verwerken.
Ik zie het wel .. eerst op Lindos an wat ik morgen moet kunnen redden. Ik loop mooi langs de oostzijde langs de kust.
Ik praat met een restauratie metselaar die druk doende is met het inboeten van blokken natuursteen.

Gips belt me dat het nu echt slecht gaat met ons Maurice en het afscheid komt dichterbij. We zien deze dagen nog an en anders verlossen we hem van meer kwaad.
Ik geef ook aan dat ze dan niet langer op Erica moet blijven en vooral met de kerst enzo niet met de ziel onder de arm moet gaan zitten ..en beter weer kan aansluiten … dan kunnen we het samen toch nog uitlopen.
Ze moet eerst alles een plek geven.

Ik loop langs een soort huisje van plastic en een jonge meid doet de was op de lijn.
Een oudere vrouw komt erbij en ze roepen me toe dat ik moet komen om wat te drinken.
Ik heb wel wat dorst en ben ook wel nieuwsgierig dus ik ga binnen in het zeer eenvoudige bouwsel.
Er lig een baby in een zelfgemaakt bed en gewikkeld in dikke dekens.
Wanner ik zit en een glas water krijg komen er twee jonge mannen bij en nog een meid. Ze zijn onder de indruk van mijn reis en vooral het gewicht van de tas.
Dan begint de ene jonge me wat geld af te vragen voor de baby …en begrijp ik de reden van vriendelijkheid. Ik sta op en neem de jonge man bij de hand en geef aan dat hij me fit genoeg lijkt voor werken. Er komt nog wat klaaggezang maar ik doe de tasse weer op de rugge en bedank hun.
Ik loop verder en ik zie het blijkt een heel kampje te zijn opgebouwd van plastic hier zo.

Langs de weg word het warmer en met mooi zeezicht is het weer genieten.
Ik kom langs een plek waar wat oudere mensen zwemmen en zitten op wat grappige bouwsels in de zon uit de wind en ik sluit me mooi even aan.
Heerlijk dat dat nu zo nog kan onderweg lekker in de zee zwemmen in december.
Afdouchen met een waterslang met redelijk warm water en drogen in de zon naast een Rusische vrouw die het hele jaar door hier zwemt.

Haar vriendin komt er ook bij en heeft een heel vriendelijk gezicht en geeft ons fruit. Haar man komt van hier en heeft de bouwsels en een kleine grappige verzameling strandtuin gemaakt.
Tis gezellig en natuurlijk willen ze mijn verhaal horen. Ik krijg nog een kleine icoon mee as ik vertrek en nog meer fruit.

Ik loop zo door het land in tot een grote plaats Kalythies waar een grote kerk staat. Bij een soort afhaal restaurant vraag ik naar info voor pastoor.
Er is hier niemand maar ik krijg een telefoonnummer.
Ook geeft de eigenaar me tips voor enkele kloosters op t eiland.
Het eten ziet er goed uit en ik eet reist met stukjes kip in currysaus.
De eigenaar geeft me bij vertrek nog een toetje mee.
De pastoor neemt niet op dus ik ga het hogerop zoeken want op een bergje staat een kleine kapel op een vm militair terrein. Er is niemand en de kapel is dicht.
Er naast is een gesloten open bar restaurant en ik zie wel licht branden in een bij cq wc gebouwtje.
Het ziet er echt schoon uit en er is een kleine voorruimte bij de dames met wasbak. Ik veeg de boel nog even an en denk zo van …water ,stroom en een dak boven het hoofd dus mij mooi oké.

Wanneer ik mijn matras heb opgeblazen komt er nog een man bij de kapel.
En ik praat met hem.
Tis een hele oude kapel met mozaïek steentje op de vloer.
Hij vind het oké waar ik verblijf en wijst me op een kerkje van Sint Nikolaas welk morgenvroeg een bijzondere viering houden. Dat lijkt me leuk op 5/6 december.

Ik breek mijn choco letter an en pepernootjes van gips en geniet van het moment. Vrogger was het pakjesavond.
Na dagboek en blog te hebben bijgewerkt ga ik mooi vlak.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg