Om 6 worden we wakker en gaan er uit voor de grote dag.
We schrijven nog een dankbriefje met een paar klompjes voor de pastoor.
Op een brandertje nog water koken in de kleine keuken voor koffie en thee to go en daar gaan we .. weer richting Paphos en het vliegveld.
We komen nu via de andere kant en hebben zo in dizze dikke week een mooie ronde gemaakt.

Het is allemaal straatwerk en we pauzeren bij een grote supermarkt met een bouwzaak ervoor.
Hier staan ook de mooie bbq s cq grill s te koop.
Ze bent me net eem te zwaar anders had ik wel graag eentje metnomen.

We kopen bij de supermarkt even goed in want we hoorden al dat Israel behoorlijk duurder is.

Verder lopen weer door agrarische velden richting de kust en vlieghaven.
Door de regen van afgelopen dagen zijn de paden vol plassen en onze voeten groeien weer van onderen door de leemgrond.

Bij een hondenkennel zo weer in t
niets voeren we wat leuk uitziende honden.

We zijn mooi optijd bij het vliegveld en hebben alle tijd om in te checken.

Tis toch weer een gedoe met onze grote rugzakken en waar gips op Eindhoven haar s voor handbagage mee kreeg moeten we er hier extra voor betalen gezien ze hem zien as grote koffer ook al is hij beneden de kilo’s.
Nou ja maar weer buigen en meewerken … we hebben geen keus.
Gelukkig heb ik nu geen grote stok.
Ben benieuwd as ik straks nog een mooie vind in t beloofde land.

Het vliegtuig is nog mooi leeg bij binnenkomst en ook as we zitten komen er niet heel veel bij zodat we een ruimere plek kunnen krijgen Ivm onze lange pelgrimsbenen.

Het vliegen gaat mooi vlot en na nog geen uur zijn we al an de andere kant vd middellandse zee.
We kregen ook nog een koffie en thee met een piepklein koekie.

De controles gaan ook vrij vlot en as we onze tassen weer op de ruggen hebben en eenmaal buiten staan ben ik zo opgewonden dat ik spontaan de geplaveide grond kus.
Amen zongen we altijd op een bruiloft en zo voelt het hier nu ook.

We hebben via kameraad Johan een contact gekregen van vrouw hier uit Tel Aviv die verkering hef met Jonny uut Barger Oosterveld.
Via WiFi op het vliegveld maak ik contact met haar. Jonny moet hier ook net zijn.
Ze geeft me haar adres in de wijk Rishod en we mogen altijd crashen cq overnachten. We zien dat het haast 28 km is door de vele omwegen van het vliegveld dus dat word hem niet vandaag meer te voet.

We gaan wel eerst die richting uit en hopen een kortere weg te vinden.
Helaas staan er grote hekken en loopt er een grote greppel.

Later hoorden we dat ze die extra omweg hebben gemaakt om criminelen die het land willen ontvluchten nog mooi kunnen arresteren.
Met een korte verbinding zouden ze zo weg zijn.
Na een tijd lopen binnen het vlieghaven terrein gaan we pauzeren bij een autohuurbedrijf.
Hier heb ik via WiFi contact met Johnny. Hij verteld ons het een en ander uit het land zo as de valuta berekening en hoe het een en ander kan zoals wildkamperen .
Ook vuurtje fikken is geen probleem … dat klinkt goed.
Jammer genoeg heeft zijn vriendin de auto stuk zodat ze ons ook niet kan halen.

We moeten nu eerst maar s zorgen dat we bij het vliegveld weg komen .. en we zien dat het alleen maar kan via de grote weg. Achteraf hadden we de andere kant op gemoeten maar we gingen op eerste instantie op Rishod af.
Zo moeten we wel een dikke tien km om de vlieghaven heen as een slinger dus over de grote weg.
Via de slimme telefoon vinden we een tunnel maar as we er door willen staat deze vol water.
Het wil niet echt vlotten met onze eerste km in t heilige land maar goed we moeten door om wat in de bewoonde wereld te komen.

We gaan over de vluchtstrook van een 6 baans weg en daar komt gips ook nog s te vallen over een klein rot steentje.
Ze voelt pijn in de ribben en knie maar komt gauw weer in de benen om verder te gaan.
Met een zware tas ben je zo uit je evenwicht en lig je al voordat je het doorhebt

Even later moeten we op handen en voeten klimmend omhoog op een gladden taluud om zo weer op een andere snelweg verder te kunnen
Later word kan verteld dat ze zo snel alles weer veranderen dat Google Maps het niet eens kan bij houden waar ja als voetganger langs kan.

Ik vind een leuke vlag en wapper daar wat mee voor de veiligheid.
We lopen door tot we een afslag kunnen nemen dat leid richting een woonwijk Zafriya in een agrarisch gebied.

Via een greppel komen we op een soort van voetpad en tis al duister inmiddels.
Ik loop met het hoofd onder overhangende takken door en blijf hangen.
Er blijken dikke doorns tussen te zitten waarvan een paar me in de kop steken. Het moet ook niet gekker worden zeggen we zo in het beloofde land.
Dan zien we een natuurpad die dwars ligt op het voetpad en verlicht word met lampen an een string.
Ik zeg we gaan op het licht af ..en in de verte zien we een mooi groot gebouw met zwembad en door de grote glazen deuren stappen we zo naar binnen omdat de groep mensen ons wenken.
Ze staan as grote Joodse familie bij elkaar te zingen bij een kandelaar waarop vijf kaarsjes branden.
Het blijkt het feest van Chanoeka te zijn en ik krijg van de mannen uitleg van het ontstaan ervan.
In grote lijnen gaat het over hun Joodse kleine leger welk het grote Griekse leger overwon en dat ze in de vernielde tempel in Jeruzalem olie vinden en dat de vlam acht dagen Brande wat normaal een paar uur zou kunnen zijn. Vandaar de acht kaarsjes wel ze dus opbouwen per dag in deze tijd.

Gips zit inmiddels al an de grote tafel waar ze van alles krijgt aangeboden.
Ik kan ook an schuiven en zo zitten we zo ineens in een Joods familie feest.
Helaas moeten ze zo weg .. ze hadden het luxe huis gehuurd voor 1 dag.
We vertrekken dus ook maar weer en krijgen nog wel van allerlei eten mee.

Dan gaan we naar de buren waar een leuk grasveld om toe zit.. hopen dat we de tent er neer kunnen zetten.
We bellen an op de begane grond van wat blijkt een appartementen gebouw te zijn.
Een aardig jong stel laat ons eerst buiten plaats nemen en we krijgen koffie en thee en ze gaan dan voor ons kijken hoe ze het beste ons kunnen helpen.
De grond is gemeenschappelijk en ze weten niet hoe de eigenaar er over denkt dat er een tent staat.

Wel heeft Chaim een vriend verderop die olijfboer is en waarschijnlijk wel plek heeft.
Na een belletje is het oké en hij loopt met ons mee.

Het blijkt een soort van Kibboet hier te zijn alleen wat meer van ieder voor zich.
Zijn vriend Mozes de boer staat ons al op te wachten en vraagt hoe hij ons kan helpen.
Het liefst hebben we een plekje onderdak nadat we de gebouwen zien.
Zo komen we in zijn werkplaats cq kantoor terecht wat helemaal goed is.
We bent ook best weer an de latten.
Mozes brengt ons nog wat matrasjes wat niet verkeert is .. dan hoeven we onze niet te gebruiken.
Ook brengt hij nog een bord met fruit van zijn vrouw.
We zijn blij dat we ook nu weer goed terecht zijn gekomen.
De bedtjes maken we op en niet veel later liggen we plat op de rugge in heilige land.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg