Om zeven gaan de klokken tekeer ik ga eruit en tis nog rustig rond het klooster.
Ik loop wat rond en bekijk het nieuwe kerkje. Zowel van buiten as binnen zijn ze vaak vrij bont van kleuren.
Binnen zijn de wanden en het gewelfde plafond vol afgewerkt met geschilderde Bijbelse afbeeldingen.
Je krijgt een beetje het idee dat je een gekleurde versie van de bijbel binnen stapt.

Ik vind het wel heel mooi.
So wie so vind ik het zeer interessant hoe diverse religies zijn en natuurlijk ben ik dol op de architectuur.

Ik tref de monniken 1 voor 1 en ze bereiden het ontbijt al voor. Ze en ik beginnen de dag mooi rustig met een stevig ontbijt
We drinken koffie buiten en dan gaan de mannen weer an de slag en ik vertrek na afscheid van ieder te hebben genomen.
De monnik die het beste Engels spreekt geef ik een klompjes paar voor het klooster.

Ik loop terug langs de ruige honden en ga nog even langs de bar van gisteren avond. De vrouw herkend me gelijk en haar man spreekt een beetje Duits.
De zoon lig nog plat.
Ik krijg nog een bak koffie en ik trek me weer om .. van lange naar korte broek.

Eerst ga ik over de gewone straat door het appelboerengebied. In het stadtje Resen krijg ik een koffie aangeboden van mannen die voor een auto onderdelen winkel staan. Ze zijn truckers en ook bekend met Nederland.
Bij een bakker koop ik een brood.
Het volk is hier aardig en groet me steeds . Ik ga over op natuurpaden.

Cor is gisteren gevlogen naar Split en is met de bus naar Medjegorje gegaan en heeft geslapen in pension Nada en is nu met gips haar auto in Dubrovnik waarna hij richting mij komt. Ik verheug me er op de ontmoeting met onze grote vriend.

De paden zijn ruig en van leem en of kleigrond.
Behalve appels hier ook weer bramen langs het pad.
Ik kom uit bij een klein dorp met veel vervallen huizen.
Bij een moskee in de buurt staat een mooi huis en ik zie een jonge meid daar lopen.
Ik vraag naar een café bar of market .. maar die is er niet. Ik mag wel ff op hun WiFi.
Ze vraagt as ik zin in koffie heb en even later zit ik mooi bij hun achter het huis. Dan komt er nog een neef bij die ook goed Engels spreekt en ik heb leuke gesprekken met de jongelui over hun toekomst /plannen.

Ik ga verder en loop op de grote weg an en blijf die vervolgen zodat Cor me kan vinden.
Gezien geen betaald bereik op de slimme telefoon is het wat lastig voor wederzijds contact.

Bij een Mariakerk pauzeer ik en pak een mooiere parallel weg naast de drukke weg.
De drukke weg loopt heel beroerd namelijk

Gezien het wat later in de middag word pak
Ik alsnog de grote weg want Cor zal nu zo ongeveer wel in de buurt zijn.
Ik stuur wat sms jes maar geen retour.

Ik krijg een klein dorpje met een moskee maar er is haast niemand in het dorp…een man die half gebakken Engels spreekt maakt me duidelijk dat hier verder niks is.

Ik ga verder en loop maar door in het donker. As Cor komt zien we wel waar we terecht komen voor het slapen en kan hij me morgen wel weer terug op t pad zetten.
De man uit het dorpje rijd me achterop en wil me wel mee nemen naar stad Bitola.
Ik maak gebaren dat ik liever loop en wat verbaast rijd hij door.

Ik stuur ook een bericht naar gips. Die belt me even later op dat Cor nog heel ver weg zit.
Hij heeft problemen met de grens met Montenegro gezien hij geen auto papieren heeft.
Gips komt er achter dat die verleden jaar ook zijn verbrand.

Das echt klote. Had me er toch zo op verheugd een avond met de grote kameraad… en nu zit ik te lopen tussen dorp en stad int donker …ik moet maar doorgaan.

Ik doe mijn noodlampjes maar weer an en zet de mars erin.
Enkele uren later bereik ik de stad en ik zie gelijk een mooie kerk. Er is echter niemand.

Ik zie twee meiden bezig een puppy uit een winkel te werken en help hun. Ik neem het grappige diertje een stuk mee tot ik een geschikt plekje vind. Het duurt een tijdtje en dan zie ik een hondenhokje. Er zit wel al een hond in maar ik zet hem ervoor en ze snuffelen wat an elkaar.

Ik ga verder langs verlichte straten. Hier zijn mooie huizen van diverse consulaat.
In het centrum zoek ik me eerst een eettentje op en hoop voor hulp bij zoeken van onderdak. Het eten lukt wel maar het meisje die serveert en Engels spreekt kan me weinig helpen.. t word weer lastig in de stad en tevens is het al laat.

Ik slenter verder want mijn voeten doen zeer en dan zie ik een sportgebeuren bij een park.
Er zijn verschillende mensen en ze vinden me wel interessant voor op de foto maar echt hulp krijg ik niet.
Ik kan wel in het park staan met de tent zeggen ze.
Dat doe ik liever niet. Er lopen diverse zwerfhonden en ik vraag me ook af as het zo maar kan.

Zo ga ik maar verder richting rand vd stad waar vaak wat meer ruimte is.
Bij de laatste blokken nieuwbouw ga ik an de bel bij een huis waar nog licht brand en een klein stukje gras voor het huis is.
De man is aardige en na mijn verhaal verwijst hij me naar enkele huizen terug waar een priester moet wonen.
Het is inmiddels half elf as ik bij de woning an de bel ga. Het is de verkeerde en een vrouw boven uit het raam geeft me de juiste richting.

En ja er komt een pastoor met lange baard de trap af in de verlichte hal bij de voordeur. Hij kijkt vreemd op en spreekt een heel klein beetje Engels. Ik laat hem de documenten zien en dan belt hij een jonge man op die me vriendelijk en goed Engels te woord staat.
De pastoor maakt een gebaar om in huis te komen.
Heel blij loop ik achter hem aan de trap op. As ik de schoenen uit doe in het portaal zie ik dat de dikke tenen door de sokken zijn gegaan en wat rauw zijn tot bloedens toe.

De pastoor laat me op de bank in de kamer zitten en we praten wat met steun van de vertaler op de slimme telefoon.
Ik krijg een biertje te drinken en dan komt zijn zoon Simon thuis.
Hij was het die ik an de telefoon had.
De jonge man heeft een pizza meegenomen voor mij.
Spijtig moet ik aangeven niet van de kaas ben …maar dat geeft niet.
Ze halen brood , worst en paprika’s te voorschijn uit de koelkast.
We praten ondertussen mooi met elkaar.
Ik kan me ook douchen en dan krijg ik
een heerlijk groot bed op de kamer van de andere zoon toegewezen die het huis al uit is.

As ik er op neer plof denk ik alleen maar van “Thank God” Het duurt niet lang of ik slaap as een beer.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg