Rond zes uur werden we weer wakker op de tijdelijk ingelaste noodcamping achter gasthof Brink zum eggetal. Het was behoorlijk klam in de tent door de laaghangende bewolking in de Eggetal. De tent krijg ik vaak zo weer droog met de wind, maar nu moest Gipsy hem helemaal afdrogen met een handdoek. Toen we wat verkleumd bezig waren, kwam onze lieve gastvrouw met een dienblad met koffie en brood eraan en we mochten ook wel in de Gaststätte zitten; dus helemaal top!! We wilden wel wat betalen maar kregen dat niet voor elkaar. Weer namen we afscheid met een beetje schuldgevoel. Maar we moeten dit accepteren als echte pelgrims. Hun visitekaartje gaat nu mee naar Rome.

Weer de bergen in en tegen 8:30 uur langs een weiland met kalveren die zo wild werden van onze schapen drijver dat er één zo spontaan over het prikkeldraad met ons verder op het pad wilde. We sloten het dier in waarna hij toch maar weer in zijn weiland hokje sprong.

Franciscus had het vast wel leuk gevonden maar we houden het voorlopig nog maar ff bij Maurice en natuurlijk de vele dierenknuffels aan de tassen, en met name berlinni de babymammoet. Een stuk verderop de bergkam kwamen we een oude, bessen plukkende, vrouw tegen die vertelde dat het heidebessen waren voor in de marmelade c.q. jam en taarten enz. Gipsy haar moeder doet dat werk ook nog. Mooi wark!

Na een rustpauze in eindelijk de zon besloten we ook maar dat we vandaag er eens een actieve rustdag van gingen maken...dus op tijd aan de kant. Gipsy belde zo ondernemend als ze is gelijk ff met de plaatselijke VVV om te vragen of de camping, welke op de kaart wordt aangegeven, ook beschikbaar is. Dit bleek niet zo te zijn. Maar hij wou wel eens voor ons gaan zoeken. Hij belde weer over een kamertje wat nog best wel aan de prijs was en we maar afsloegen, aangezien dat we pelgrims willen zijn en het ging mijn vrouwtje ook eigenlijk om de douche. Maar de man hield vol en belde opnieuw voor een plekje bij een gasthuis in Bad Driburg, waar we ook wel mochten kamperen en een kleinigheid moesten betalen voor gebruik van de natte ruimte. We gingen hiervoor. Wel wat van het pad af, maar ja je kunt niet alles hebben en we leren ook echt wel tevreden te zijn met alles wat we hebben en zo dikwijls ook zo krijgen.

Bad Driburg binnenwandelend is echt leuk; zo vanuit het dal de stad in. Een mooie kerk en straatjes. We liepen eerst richting de kerk voor een stempel. Maar de pastoor of een ander was niet thuis. Een jongeman sprak me aan of hij Maurice wat vlees mocht geven, wat ik wel goedvond en we kwamen in gesprek. Hij heette Dengis en kwam uit Montenegro (ex-Joegoslavië) wat ik wel interessant vond gezien we daar vaak heen gaan op vakantie. Hij bleek half moslim half katholiek te zijn. En we kregen het ook over de oorlog, en met name over de strijd tussen de verschillende geloofsgroepen waar hij ook letterlijk een onderdeel van was. Hij stemde ook in met mijn visie dat het eigenlijk net voetbal is, maar de mensen er vaak een strijd van maken.

Inmiddels was er ook een vrouw gearriveerd waarvan we dachten dat ze wat te maken had met het kerkelijk bureau. Dat was niet zomaar ze had wel een stempel van het advocatenbureau waarvoor ze werkte. Ook goed; het gaat ons met name om de plaatsnaam met bijgeschreven handtekening en datum met krabbel. Het boekje vult zich al redelijk. Na langs de winkel te zijn gegaan voor met name een steak en speklappen om te grillen gingen we dan richting Gasthof. Vlak voor aankomst troffen we een vrouwelijke tandarts die een beetje gek was van onze Maurice. Waarop ik vroeg of ze hem eens wilde nakijken in de mond aangezien hij moeite heeft met harde stukjes vlees. Dat wilde ze vanavond later nog wel en gaf me haar kaartje. Monique was inmiddels doorgelopen, want ze verlangde naar een comfortplekkie. Ik stapte naar binnen en Gipsy was er niet maar wel allemaal andere gekkigheden en wijze spreuken. Met name: leef je leven en laat je niet leven maar dan in Duits. Dat is voor ons nu wel heel mooi en toepasselijk en we genieten ook met volle teugen.

De man had inmiddels al een mooi stukje voor ons uitgezocht en de deur stond los van een kamer zodat we gebruik konden maken van douche en toilet. We spreiden ons picknick kleed uit en proosten eerst op de fijne dag met even lekker ontspannen en dan bbq en.

De duutsers kregen het wel aan de kont met voetbal maar dat interesseerde ons geen bal. We bereiden ons voor op de BBQ en slaapplek, welke zich inmiddels verplaatst is naar een beschikbaar tuinhuis. Echt weer gastvrijheid ten top. De dag kon niet op.

Onder het tikken van dit verslag komt ook nog eens de volle maan der bij kijken. Wat is het leven toch mooi as pelgrims bij het pad!!

Tot morgen.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg