Half zeven wakker en zo as haast iedere dag pakken we de boel weer bij elkaar.
We zetten nog koffie en thee en gaan dan weer op pad.
Ik laat het ductape nog mooi even om de schoenneuzen zitten.

Mijn inmiddels derde stok heb ik ook weer wat aangekleed met veren die ik van Lucas stok had gehaald.
Tis wel een zware stok….Het is meer een oer Saksische stok.
Ik hoop dat deze nu bij me blijft tot het laatst.
De andere van de bedevaart tocht naar Rome is ook opgebrand bij de grote brand verleden jaar bij ons huis.

We gaan de plaats uit weer langs de zee op het energie-opwekgebied an.
We zien de pier waarover de kolen die aankomen per schip richting de centrale gaan.
Ze gaan hier binnen een paar jaar over op gas gezien ze een nieuwe bron hebben ontdekt in zee verteld me een joggende man die een tijdtje mee op loopt.

Naast de centrale hebben ze een mooi park aangelegd waar we door komen met grote palmbomen.
Achter de centrale maken we een stop bij een tankstation en wasstraat.
Hier zitten meerdere dag wandelaars met kleine rugzak.

De trail gaat langs het grote archeologies park van vm Romeins havenstad Ceasarea.
Er gaan bussen vol mensen in en zo passeren we ook Amerikaanse toeristen waarvan een man de stok helemaal te gek vind en het the bom noemt.
Wat is het me ook altied een volk die Amerikanen.
Maar goed de stok die ik nu dus maar de bom noem word wel weer positief ontvangen. We lopen naast het grote hekwerk van het park en zien de reünies van hier ook mooi.

Door het laatste stuk van het park gaat ook de trail en ik kan zelfs vanaf hier het hele park zo maar in. Das aardig…

Gips gaat liever ff rusten dus ga ik zonder rugzak mooi een ronde doen.
Het is best groot met resten van tempels... De villa van Caesar met zwembad an zee en met mozaïek vloeren.
Hier kwamen ook Petrus en Paulus door in die tijd en werden ondervraagt door de Romeinen op het gebied van hun relatie tot Jesus. Het staat allemaal mooi geschreven in de bijbel. Vanuit deze havenstad vertrokken ze de middellandse zee over om de boodschap te verspreiden.

Het grootse bouwwerk is de arena cq renbaan met tribunes .
Hier werden wedstrijden gehouden met paarden en menwagens maar ook waren er voor vermaak gevechten met diverse strijders en diverse dieren.
Het is allemaal best indrukwekkend en je krijgt echt een beeld van hoe het er moet uit hebben gezien dik 2 duizend jaar terug.
Later zijn er diverse overheersers geweest zo als de Ottomanen waarvan er nog een oude moskee in de benen is.
Het grappige is dat er een luikje boven in de minaret zit waar ze vroeger vanuit zongen ipv nu in deze tijd een schelmende speaker.

Ik zoek na een dik uur mijn mede pelgrim weer op die mooi in het grasveld erbuiten ligt te relaxen. Ze was bijna in slaap gevallen.

We gooien de tassen weer op de rugge en
gaan langs de baai met aan rechterhand een lange Romeinse aquaduct die vers water bracht naar de oude stad.

In de nieuwe stad woont nu ook de landspresident hoorden we.

Op een grote parkeerplaats bij het strand staat een man zijn Arabische paarden te borstelen. Gips moet er natuurlijk ff mee praten en paarden aaien.
We gaan onder het op bogengebouwde aquadukt door en pauzeren bij een leuke strandtent waar we in de zon koffie en thee drinken …lekker eem onderuitgezakt op zo’n bank.

We gaan richting en door een Arabisch stadtje het land in.
Het is een heel ander beeld as dat we hadden gekregen van het land.
De bebouwing is hoog en laag en doet oud wat vervallen an.
Er staat een moskee met een groot gouden dak.
Wat erg opvalt zijn de rommelige straten met vuil an de kant…en wat raar volk met vreemd starende blikken.
Later horen we dat het mensen waren uit Egypte afkomstig die hier z on honderd jaar terug heen zijn gehaald om te vechten en bestand waren tegen Malaria door hun bloedlijn.
Ze zijn altijd een volk opzichzelf gebleven zonder inmenging van andere mensen… dat verklaart het een en ander..
We kopen in een winkeltje wat drinken en krijgen er ook WiFi.
De mannen staren Gipsy zo an dat ze er niet goed van word en graag verder wil.
Er zijn niet veel vrouwen die met me sjansen .. of die mij dus zo an staren dus ..we gaan mooi verder.

Het stadtje uit lopen we langs agrarisch gebied en kwekerijen van oa bananen.

Langs een leuke berg lopen we op een groter dorp an.
Een meid met hond spreekt ons an in t Nederlands.
Ze hoorde ons praten.
Ze woont hier as halve Hollandse half Israëlische en verteld dat ze as lesbienne niet echt blij is met de nieuw gekozen conservatieve leiders.

We praten een tijd en dan meld ze ook dat er verderop in de grote plaats een deel Duitsers wonen in een soort van kibboet.
We bedanken haar en gaan daar mooi op af.

In het plaatsje lopen we langs een leuk eettentje die broodtjes warm vlees verkopen.
Daar hebben we wel ff trek in en gaan tussen de jonge mensen zitten.
Een cola en flesje bier gaan er ook wel in. As t we het op hebben schrikken we wel weer enorm van de prijzen.
Zo n duur pilsje heb ik nog niet vaak had Bijna 7 euro…

We lopen het Duitse kibboet deel binnen en treffen een jonge vrouw an die ons verteld dat er zelfs een half Hollands stel hier moet wonen.
Ze loopt met ons mee naar een vrouw die in een voetbaldoel staat te keepen met een groep jochies die het haar moeilijk maken met de bal.
Tis een kleine vrouw Mirjam met lieve uitstraling en ze gaat na ons verhaal te hebben gehoord gelijk an t kijken ofdat ze wat kan organisten.
Ze komt terug met de boodschap dat er een huis leeg staat waar we in kunnen voor de nacht.
Eerst mogen we bij haar naar binnen om
gezamelijk met haar man en kinderen mee te gaan eten.
As we an tafel zitten komt haar lange Nederlandse man Johannes ook binnen.
Hij houd zich met zijn broer bezig met een filter druk systeem voor bunkers.
Dat systeem laat hij me zien en hoe het werkt in de kleine familie bunker gelijk naast hun appartement.
We eten samen een broodmaaltijd en met jawel hagelslag en pindakaas.

Dan laten ze ons het lege appartement zien en de buren de fam Grau brengen een paar stoelen.
Ze bieden ons een borrel an voor as we zin hebben na het opfrissen cq douchen.
Gips is best wel moe maar ik ga nog even heen en krijg een lekker pilsje.
Ze zijn zelf meer van wijn.

Ze vertellen hun verhaal as Christenen die as missie hebben om het verhaal van Jesus te vertolken an nieuwsgierige Joden.
Vreemd eigenlijk denk ik .. missionarissen uit Duitsland voor Jesus hier in t heilige land zelf waar hij weg kwam… het kan raar lopen.

Wanneer ik na leuke gesprekken op wil stappen doet Bennie nog een eind gebed en vraagt voor een gezegende einde van onze tocht.

Ik zoek mijn gipsy weer op …een deur verder die al mooi plat ligt op haar matras op de grond.
Die van mij lig er naast en het duurt niet lang of ik lig er ook mooi weer naast in de lege kamer.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg