Tegen zeven uur word ik wakker en ik hoor de wind en regen op het countryhuis tekeer gaan. De buienradar op de slimme telefoon geeft aan dat het nog wel een paar uurtjes duurt .. dus mooi kalm an de dag beginnen.

Ik zoek wat houtjes en snij wat krullen om eerst met mijn kleine houtoventje water te koken buiten op de veranda.
Twee bakken koffie later en wat koekjes brood van de boerin voel ik me weer topfit.

De tent is mooi dreuge en ik pak de spullen weer in om te gaan. Dan word het rustiger in de lucht en kan ik de deur achter me dicht doen van het super leuke gebouw wat wel wat weg hef van mijn eigen “ Drents Californië” welk helaas verleden jaar is opgebrand en ik weer ga herbouwen.

Ik ga weer op de hoofdweg an en vervolg deze als gisteren.
Hier af en toe nog verval en nieuwbouw huizen.
Het lijkt erop dat het gebied hier minder heeft geleden onder de oorlog.

Af en toe weer een pruimenboom en dan pak ik een pad 2,5 km de andere richting op om naar het dorp Lovinac te gaan waar voorzieningen zijn.

Het is een mooi gebied met grote vlaktes tussen de bergen en ik zie verderop een kudde schapen met zijn herder en hond.

Net voor een onbewaakte spoorlijn pauzeer ik op dik stuk natuursteen en eet ik de rest van de geperste broodkoekjes.

Weer in de benen zie ik na verloop de kerktoren al mooi van het dorpje.
Aan de rand van het plaatsje bouwen ze mooie nieuwe blokhuthuizen.

Dan kom ik bij het winkeltje aan met ernaast een bar waar ik eerst eens een bak koffie bestel. Aan de kelnerin vraag ik of ze ook mensen kent v/d kerk. Ze belt later voor me met een vrouw v/d kerk.

Deze moet weer overleggen met de pastoor. Het word niet wat jammer genoeg.
Dan hoor ik dat de deur al dicht gaat van de winkel… en snel doe ik mijn zeer belangrijke boodschappen. Voor mijn doen groot deze keer.

Het begint te regenen en ik ga de bar binnen en ga naast de behulpzame vanuit Oekraïne afkomstige kelnerin genaamd Galina zitten.

Er zit nog een jong stel die Engels spreekt en vraag of zei hier iets weten qua sociale instelling of vereniging voor dak boven mijn hoofd gezien het zulk slecht weer is.

Dan belt Galina nog wat rond en komt met een oplossing voor mij. Ik kan slapen in een café restaurant een km verderop. Dat is super. Ik drink nog lekker een tweede kop koffie en pak een stuk van mijn gekochte brood. Als ik haar de blog geef wil ze als afscheid nog een borreltje drinken. Bij het verlaten mag ik niet afrekenen. Tis van t huus zegt ze. Weer een aardig wicht.

Ik loop tussen de buien door richting het vrij moderne bar restaurant met kleine berg waar ze s winters met slee van af gaan. Zomers hebben ze er jeugdkampen.
Ik hoor de muziek al buiten spelen.

De jonge mensen achter de bar weten al van mijn komst. De eigenaar Hrvoja had het al laten weten aan zien dochter die me aanspreekt.

Ik mag in de grote moderne ruimte alvast kijken naar een plekje.

Vanavond gaat de tent om 23:00 dicht.
Ook kan ik hier eten waar ik me ook op verheug.
Tis wel pizza werk en aangezien ik niet van de kaas ben maken ze me zo n dubbel gevouwen exemplaar voor mij met gehakt worstjes / Cevapcici die zo fijn is dat ik later nog een bestel. Ik moet ook weer wat aankomen volgens mij want mijn nieuwe riem moet ik aantrekken de leste tied.

Tis een leuke bar met mooie muziek van mijn smaak Bruce een CCR.

Om 23:00 sluit Iwan de tent en ik heb nog een leuk en inhoudelijk gesprek met hem over het leven hier en de kosten van huis en wat hij verdiend. Dit is een bijbaan. Hij studeert voor therapeut.

Hij geeft ook aan dat er hier onder de bevolking nog veel spanning heerst door de grote verschillen in cultuur en religie.

Hij wil ook graag mijn blog en vindt het heel interessant wat ik doe.
Ik praat ook over waar ik thuis zo mee bezig ben cultureel erfgoed en ook over de stichting de mammoet voor behoud van culturele activiteiten zoals het Passvuur. Hij is het met me eens dat het belangrijk is om dit goed te bewaken.

Hij gaat weg en laat me alleen in het restaurant waar ik reeds mijn slaapplek heb ingericht in een hoek op de grond.

Ff wassen tanden poetsen en mooi vlak.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg