De nacht viel niet met doordat ik een aantal keren van de “wortel “afrolde. Ook een keer der uut om de 2x 66cl birra te lozen. Maar dat was eigenlijk wel heel mooi zo met de maan en het oude stadje in de verte. We worden wakker van veel kraaiende hanen e tegen 6:30. Zo tegen 7.00 gaat de heer des huizes weg naar werk en we groeten en bedanken hem. We pakken de villa en spullen weer in en gaan weer te voet op het pad waar we gisteren stopten. Langs de tabaksboeren en ff later langs grindzand en cementindustrie. We hebben gelijk de neus vol met stof. We naderen de grote wegen v.d. stad en gaan over de auto rotondes richting een bar voor koffie en thee. Vandaar uit gaan we de bergen weer in richting natuur wegen en we komen langs grote landhuizen en villa’s met uitzicht over het verstedelijkte dal. Het bent weer beste klimmers over graffel en we komen daarna uit in een vallei met hier en daar een huis. Een man die druk is bij huis vraagt of we wat willen drinken. Hij blijkt monteur te zijn en zijn zoon is een bekende motorcrosser Nicola Matteucci die heel wat grote prijzen heeft gewonnen ook de wereldcup. In de verte zien we op de berg het klooster Monte casale waar we naar toe klimmen Bij het begin van de klimmen lopen we langs een pelgrimsonderkomen. De eigenaar loopt op ons af en spreekt ons aan gezien ons pelgrims uiterlijk. Hij Paul is van Canadese komaf en oud piloot. Hij leidt ons graag ff rond in zijn heel fraaie huis en onderkomen met smaak gerestaureerd en in gericht. Hij doet het gasten werk graag en deels voor de lol. Zien vrouw en dochter zwemmen wat rond in een klein zwembad Paul gef een kop koffie en laat op laatst ook nog een old aangebouwd klein kerkje zien gewijd aan St Martin. Deze moet nog opknapt worden. We wisselen de contacten en mogelijk komen we nog s terug. We gaan de klim aan en halverwege gaan we bij een waterval die nu rustig is een broodje eten. Het leste stukje is best nog eem klimmen maar dan hej ook weer wat. Eem prachtig uitzicht bij een zittend beeld van Franciscus op een pleintje bij het hele oude klooster. Alles is dicht Er is wel een Italiaanse wandelaar die een stukje pakt van het pad. We geven hem wat eten gezien hij weinig bij hem hef. Ik hoor op gegeven moment wat in het gebouw en ik zie in een klein venster een monnik. Ze zijn even later open dus we hebben geluk. Ik krijg een rondleiding met de Italiaan en gipsy blijft achter met Maurice want der is ook een oude hond die niet gestoord mag worden. Er staan ook allemaal borden dat je stil moet zijn en met respect het gebouw en omgeving moet behandelen. Het is een heel oud en eenvoudige klooster met kleine kapel waar een kleine rustplaats is van Franciscus op een steen die bereikbaar is met een stenen trap. Ik heb geluk want de Italiaan kan mooi de geschiedenis vertalen. Er is ook een grotere kerk waar achterin een v.d. monniken zit te bidden. Daarnaast zijn nog drie slaapcellen een waar Franciscus verbleef en een van Antonius van Padua die bleken dus kameraad te zijn. St Antonius is voor ons speciaal gezien hij ook patroonheilige is van de oude kerk te Zwartemeer. Ik krijg nog een stempel en een paar gebedskaartjes en dan gaan we weer verder. Der is slecht weer op komst in de bergen en we lopen langs een paar vervallen huizen. Tis best klimmen en ik raak vermoeid ook door het slecht slapen. In de verte schijnt een mooie regenboog en we lopen door de regen met tevens zonneschijn. We naderen het dal en bij een klein oud dorpje wil een vrouw ons warm drinken aanbieden ze is wel s in Nijmegen geweest gezien het bijna donker is en we verderop in een dorp bij de kerk moeten zijn bedanken we deze keer en lopen verder. We komen onderweg weer allemaal fruit tegen en een man wil ons beslist wat vijgen meegeven. Bij het volgende dorp vragen we een vrouw met plu de weg naar de kerk en pastoor. Zij brengt ons er heen maar er is niemand. We blijven ff wachten onder een galerij uit de regen want de vrouw wil wat regelen. Die vrouw komt niet meer terug wel een andere vrouw die gelijk aangeeft ons niet kan helpen ze is niet betrokken bij de kerk. Er komt een man aan te roepen en hij doet raar en wil een handtekening geven. We vragen naar de pastoor maar daar antwoord hij niet op en zegt dat er geen plek voor ons is. Ik geef aan dat we wel een stempel willen maar dat kan ook niet en hij loopt weg. Wat een vremde kerel en situatie. We gaan maar weer weg en zien een bord van sportivo dus voetbalveld. Ze zijn druk in de verlichting aan het oefenen en we vragen naar iemand die Engels kan. Er is er een die dat kan en hij probeert wat te organiseren maar zonder succes. Ook de tent op het veld na de tijd is niet mogelijk. Hij vertelt van ander kerkje 2km verderop. We raken wat vermoeid en hopen toch snel wat te vinden. We lopen het dorp uit en gipsy ziet op haar slimme telefoon dat hier ook en pension in de buurt is. We vragen bij een huis waar licht brand om info. Een vrouw met oudere vrouw bieden hulp en we mogen zitten op hun overdekt terras. We geven ook het document en vragen of ze iemand v.d. de kerk kennen of hulp voor de nacht. De oude vrouw is bekend met mijnheer de pastoor. Net as ik ook zie op mien telefoon dat er in de buurt een onderkomen is bij een verbouwde boerderij en wil bellen voor mogelijk onderdak met pelgrimskorting hef de oude vrouw de pastoor aan de lijn die vervolgens regelt dat we mogen slapen in dat onderkomen op kosten v.d. kerk. Wat super en wat
Weer een toeval.
De oude vrouw vraagt of we al hebben gegeten en we moeten mee naar binnen waar ze in haar keuken voor ons begint te koken. Opa zit mooi naast het fornuis eentje te roken. Het beste mens maakt lekker eten klaar met gebakken kip en vele groentes. Ze babbelt in Italiaans over een eigen tocht in het verleden de dochter inwonend en kleindochter vertalen het en het wordt steeds gezelliger. De zoon met vrouw komen ook nog. Ook de man van het onderkomen zit er al gezellig bij te drinken. We komen erachter dat de vreemde man bij de kerk ook niet helemaal in orde is. Na afscheid en gemaakte groepsfoto’s gaan we verder. Een gemaakte polaroidfoto get met in de tasse. We vroegen om wat mee te nemen in Rome en ze willen graag wat van de levende. Een optimistisch volkje. We zoenen wat af en gaan richting de mooie kamer in de deels verbouwde boerderij Wat weer een bewogen dag die toch weer prachtig eindigt.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg