Om zes uur gaan de klokken weer tekeer voor het Angelus,
buiten hebben we dikke regenbuien en donder. Ik ben blij dat ik onderdak heb.
Langzaam pak ik alles in en word het wat beter met het weer en ga ik paar later naar de sleuteldrager Iwan en zijn vrouw Maria. Ik moet mijn spullen af doen en gelijk in de keuken komen waar een kop koffie en brood met ui op een houtgestookte ovenvornuis staat te wachten.

Maria snijd me een paar dikke plakken van de homp. Heerlijk wat ruikt dat toch lekker. Ook zelfgemaakte honing van Iwan erop en met mekaar smaakt het super. Ze kijken toe hoe ik geniet en daar genieten zij ook weer van.
Ook krijg ik nog een stuk brood mee voor onderweg en wat kleine zelfgemaakte koekjes en natuurlijk water
Want ik ga straks een natuurreservaat in waar weinig is.

Ik bedank de mensen vriendelijk en mogelijk kom ik hier weer want ze verhuren ook een appartement. Ook maakt Maria duidelijk dat ze graag wil dat ik voor hun bid in Jeruzalem of bedevaart oord Medjugorje. Wat ik zeker doe.

Tis mooi droog dus de regenjas kan weer in de tas. Ik ga eerst op de weg en dan zoek ik me een weg via aanwijzing op de map Komoot om op het witte pad te komen van de via Dinarica. Dit is tevens de weg die me door de vrouwen uit het hotel werd geadviseerd.

Mooie open vlaktes en bosgebieden met soms enkele huizen maar ook ruïnes. Het is een uitgestorven oud bergdorpje. Heel bijzonder. Door de bossen hoor ik twee roofvogels schreeuwen en ik fluit wat mee. Dan cirkelen ze een tijd boven de bomen waar ik loop. Prachtig.

Dan nog een stuk omhoog en ik kom op de juiste trail .
Mooie paden en ik loop richting entree huis. Hier eerst maar eten op een picknickbank. Een jonge man werkt hier en ik praat met hem. Hij is nog niet zo bekend met de via Dinarica. Ik moet een kaartje kopen voor het nationaal park velebit gebied en krijg informatie boekjes. Dan ga ik weer verder op de verschillende paden en heel verschillende natuur gebieden.
Door en over en onder de witte gesteentes door Om de zoveel km infoborden over de natuur en de dieren. De beer leeft hier ook .

Af en toe prachtig uitzicht op de Adriatico
Dan nader ik een hut waar je wat drinken kan en je kunt er slapen. Ik vraag aan diegene die er werk maar alleen Kroatisch spreekt hoe en wat om te eten maar dat gaat niet. Hij geeft me even later wel enkele repen en wat mix voor in warm water.
Ik bestel een radler en kom in gesprek met mensen naast me die goed Engels spreken
De vrouw loopt ook vaak en verteld me dat er verderop een hut is en ook waar het op de trail het zwaar word. Een Fransman die goed Engels kan is hier ook voor een paar dagen en heeft meerder kaarten waar ik foto’s van maak.

Ik ga weer op pad en kom dan op Premuzicum. De mooie trail van zo’n 60 km. Deze is gemaakt in de jaren dertig vorige eeuw en de gestapelde muren zijn door hele families gebouwd met de hand.

Prachtige uitzichten en paden. Dan na enkele uren kom ik aan bij de stenen hut op een prachtige plek met uitzicht op zee. Ik denk eerst dat hij is afgesloten door de ijzeren luiken … maar hij blijkt gewoon open. Er zit een kacheltje in en een waterput met emmer van regenwater. Ook kun je op een zoldertje en de banken slapen

Een unieke plek waar ik helemaal alleen ben. Ik geniet van de zon die later ondergaat bij de eilanden. Ik maak de kachel aan en kook water uit de put voor de mix
Het is goed te drinken en tis vol met vitamines. Ik heb ook nog wat brood en wil ook wat houden voor morgen overdag en water in mijn zak tot ik nieuwe hut tegenkom die er wel moet zijn. Maar dar zijn weer zorgen voor morgen.


Eerst maak ik bed op op de bank met het zakkamp radiootje.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg