In de heerlijke luxe worden we na paar maal waker om kwart voor negen.
Dat gebeurt ons niet vaak.
De lichamen dachten zo van bekiek t maar eem..
Om 5:30 hoorden we verderop een stel in hun huisje gaan na de nacht door te hebben gedanst we tuften zo weer in.

We gaan naar de grote eetzaal en kunnen gebruik maken van het ruime buffet.
Wat een verwennerij …we gaan wel een paar keer wat halen.
We treffen onze lieve Mirjam samen met de grote chef.
We danken hem hartelijk…tis een heel aardige man die het hart op de juiste plaats heeft.
Hij vind het mooi om ons as gasten te hebben.

De meeste mensen in de zaal herkennen we van het salsa dansen gisteren avond. Ze zien er wel wat normaler uut.
We spreken nog een tijdtje met een vrouw bij ons an tafel.
Het weer is gelukkig ook weer wat opgeknapt.
Dan met lekkere volle maag gaan we onze spullen pakken en lopen eerst nog langs Miriams huis.
We geven haar een paar klompjes en dikke knuffel. Ook haar aardige man danken we die van oorsprong half Tsjechisch en Hongaars is.
We krijgen voor onderweg ook nog een paar bakjes nootjes mee en tros bananen waarvan ik de helft achterlaat qua gewicht.

We lopen het park uit en komen langs een oorlogsmonument.
Het begint toch weer te regenen en we zoeken een droog plekje onder een afdak van de hamburger gigant Mc Donald’s. Daar heb je ook altijd WiFi dus een blog kan weer mooi de deur uit.

As het weer wat opknapt is gaan we over een lang fietspad met af en toe leuke kunst objecten en picknickbanken.

Het lopen valt vandaag zwaar .. we hebben het gevoel dat de tasse weer eens extra zwaar weegt. Ik kom er ook achter dat wanneer je na zo’n lange tocht en dan zo af en toe goed rust… je lichaam meer wil …en je dan wat uit het pelgrims ritme komt.
Straks Tuus over enkele weken maar s goed bijtanken.

Bij een tankstation drinken we eerst s weer ons favourite blikje drinken.
Dan nog eens een stuk over fietspad en later over natuurweg maar die is van leem en we groeien weer bij iedere stap die we maken. We proberen het steeds onder de schoenen weg te krijgen op een steen of tak.
In de verte heuvels welk lijken op grote duinen.
We komen langs een militair schietoefenterrein en deze lig niet ver van de grens met Syrië .
Het zijn hier allemaal grote hekken met stroom erop en Danger.

Om de weg wat af te snijden in een grote hoek gaan we over de grote heuvels maar ook hier weer veel leemgrond.
Het is weer extra zwaar de berg op.
Het word ook alweer duister dus we werken ertegen dat we de grote weg de nr 90 van noord naar zuid bereiken .

Hier op maar weer tegen het verkeer in.
En zo met marstempo richting een kibboet Gesher een paar km verderop.

Er is een grote inrijpoort en we hebben geluk dat die net opengaat voor een auto… dus snel erachter an voor hij sluit.
Direct bij de ingang mooie aole trekkers uit vroegere tijden.
Eenmaal binnen maar s opzoek naar mensen en een centraal gebouw.

We zien Chinezen bij een groot gebouw naar binnen gaan en volgen ze.
Het is een soort van afhaal keuken en we vragen an de Chinezen achter de grote pannen of ze Engels spreken.
Dan gaat de tafel opzij en we moeten achter een deur een grote zaal in waar een man an t ping pongen is met een paar kinderen. Hij is direct aardig en behulpzaam en weet misschien wel een huisje welk gebruikt word voor gasten.
Hij verteld ook dat zijn kinderen half Nederlands zijn.
Later horen we het trieste verhaal dat zijn Nederlandse vrouw na een ongeluk in coma is geraakt.
Hij Dor belt zijn moeder en t huisje is niet vrij. Dan neemt hij ons mee naar een jeugd ruimte waar we waarschijnlijk wel in kunnen. Er is een keukentje en er staan banken dus niet verkeerd.
We mogen ook wel wat eieren bakken.
Hij belt ook nog met andere Nederlanders die hier wonen.
Ze zijn nog een paar uur onderweg maar willen ons ook wel helpen.
Dan komt Dor weer terug en we mogen in een gasten huisje
Zijn moeder is al drukdoende met het bed opmaken voor ons.
We bedanken hun hartelijk.
Dan belt Hanna de Nederlandse vrouw dat we bij hun kunnen eten en haar man Cor haalt ons op. Wat weer aardig.

We douchen ons en dan klopt Cor ook al aan.
We kunnen in de grappige Electra kar naar hun huisje en daar wacht Hanna al op ons met een kleine eigen buffet.
Heerlijk eten zelf gemaakt.
Ze hebben zelf enkele restaurants gehad in Nederland.
Het is een heel aardig stel. Zij is afkomstig uit Israël en woonde in Nederland met haar inmiddels overleden man en Cor ook weduwnaar ontmoete haar in Nederland en ze wonen nu dus hier .. in hun beloofde land .. mooi in deze kibboet.
Het voelt echt goed hier en we kunnen ons voorstellen dat je hier mooi woont.
Ze zien ook dat Monique niet zo best loopt en stellen voor dat ze morgenvroeg eerst mee gaat naar de zuster en mogelijk dokter op het terrein. Dat lijkt ons ook een goed plan.
We sluiten de avond nog af met een koffie en borrel en zoeken dan ons gasten huisje op. Weer een heerlijk bed.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg