Ik word wat eerder wakker dan mijn nog wat ronkende gastheer naast mij op de bank. Ik ga eerst mooi het dagboek / blog bijwerken die een grote achterstand heeft opgelopen door de omstandigheden.
De berg word steeds hoger dus ik moet er tegen an.
Zo rond 8 staan we beide op.

Gianni zet koffie en ik haal broodtjes en we gaan eerst an t ontbijt. Hij betrekt ook vandaag dus we moeten beide inpakken.
Hij heeft wel wat meer te doen gezien hij hier een maand heeft vertoeft.

Ik neem afscheid met een knuffel van de aardige wereldse vent. En hij krijgt ook een paar klompjes.
Iedereen is ook uitgenodigd bij ons Tuus wanneer ze ooit eens in de buurt zullen zijn. Je weet het nooit

Vandaag wil ik eerst de mooie oude stad s beter bekijken en vooral de kerken.

Eentje van patroon Sint John staat echt idyllisch op een rots an t water.
Ook deze is van Byzantijnse architectuur.
Ik kom an de praat met een man v d kerk die me verteld over de Heiligen en het miraculeuze vloeistof wat er van hun afkomt in de tombes. Hij heeft een beetje van deze soort olie in een stuk stof en het ruikt heerlijk … vervolgens zegent hij me er ermee.

Ik bekijk het amfitheater en nog wat kerken en kloosters. Dan ga ik na het leuke restaurantje van gisteren voor een halve kip en WiFi.
Ik was ook van plan langs de man te gaan met hartstilstand die in het ziekenhuis ligt om te zien hoe het hem vergaat .. maar as ik vraag naar het ziekenhuis hier vertellen ze me dat hij waarschijnlijk niet in deze is. Hartkwalen gaan ergens anders hen.
Ik hoop en vertrouw erop dat het hem goed gaat en besluit dan maar mijn weg te vervolgen. Ik heb nog een kleine middag en ga de bergen weer in over natuurwegen.

As ik klim krijg ik vanzelf weer een mooi uitzicht over de oude en nieuwe stad en het meer van Ohrid.

Op het pad bordjes van wegen naar kleine kerkjes in de bergen.

Langs een ravijn kom ik uit bij een kleine kapel met ruimtes onder afdak voor zitten en wassen.
Het is mooi maar alles is dicht en er is geen ruimte voor bed of tent. Ik wil niet zo onder een afdak liggen dus ga ik door.
Het word in de bergen wel snel donker en kouder.
Ik klim tot 1000 meter en kom op een leuke plek terecht met een paar oude schuren. Er is een mooi vlak stukje grond voor de tent en ik besluit hier te overnachten. De zon zakt en ik heb een prachtig uitzicht op het meer.

As de villa in de benen is wil ik een klein vuurtje maken voor wat heet koffie water.

Dan komen er een paar mannen aan met een lamp en vragen wat ik hier doe. De ene is eenjonge boer en ander zijn vriend die wat Engels spreekt. Het is geen probleem dat ik hier ben alleen moet ik oppassen met vuur. Dat beloof ik en as ik ff later mijn stenen rondje heb gemaakt en wat droge takken heb verzameld komen ze terug.
Ze vragen as ik zin heb in een borreltje met hun bij de kleine boerderij verderop .
Ik ga mee en het is erg primitief. Het blijkt van zijn opa te zijn en hij beheert het meer uit hobby. Ik krijg een raki en ik haal mijn gemalen koffie om gezamenlijk ook koffie te drinken. We hebben leuke gesprekken ondanks de taal barrière.

Ik mag ook even op de hotspot om mijn zoon Bas nog eens te spreken voor zijn 22e verjaardag. Ook heb ik contact met gips over situatie met Maurice. Er zit nog een kleine kans in tot operatie.

Dan krijg ik nog een klein plastic flesje met raki voor de nacht. Ze gaan naar huis in t dal en ik naar mijn reishuisje.

Ik kruip er mooi op tied in en werk mijn dagboek bij.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg