Onze eerste nacht in onze villa hillenberg.
De matjes sliepen heerlijk en we waren ook zo in dromenland, toch wel vermoeiend het lopen de zwaarte, de spanning en vooral het gezellig kletsen.(dat doen we beide graag)
Alleen wat hadden we een belevenis zo slapen in de bijna buitenlucht ..wat was dat toch voor een belletje die de hele nacht bleef rinkelen en we werden al om 5 uur gewekt door wel 20 hanen die in koor hun ochtendritueel uitvoerde en daar achteraan kwam er nog een valse noot van een denken we nog jonge haan, als je al dacht dit is eenmalig nou dat had je gedroomd want we hebben letterlijk uren hun gezang gevolgd en uiteindelijk toch weer wat in slaap gevallen in onze villa.
Bij het wakker worden werd Barry behoorlijk gehinderd door zijn rug en de rek en strekoefeningen die daarna volgenden werkten op mijn lachspieren (vond het echt wel zielig) maar het zag er zo apart uit in die kleine tent.
De moeder van gastvrouw Melanie vroeg ons willen jullie een eitje voor onderweg mee, dat was natuurlijk niet tegen dovemansoren gezegd en zo trokken we na de koffie en een gezellig praatje weer onderweg voor de resterende ca 20 kilometer.
Echt een aanrader om bij Mander te gaan lopen, super omgeving en uren wandel plezier in heide en bos.
Op onze weg kwamen in het Duitse gedeelte een Gaststätte tegen waar we in gesprek kwamen met twee bijzondere mensen deels uit het westen en deels uit het oosten en hun kindje die ons ook nu gaan volgen op onze route naar Rome. Zij trakteerden ons spontaan op drinken en ze zeiden daarbij nu kan je er onderweg eentje extra nemen, blozende wangen want ik vind het super als mensen dit voor ons doen. We voelden ons al echt een beetje pelgrim. Wat bijzonder.
We mogen niet klagen na 20 km doen onze voeten, lichamen en geest het nog goed, maar we vinden dat we niet te veel moeten doen en stoppen na deze km's en gaan na een onvergetelijke twee dagen terug naar huis met het gevoel dat we al onderweg waren met zoveel indrukken.
Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg