T was me wel weer het nachtje an de drukke weg
Eerst hoorden we een lange tijd mannen keihard praten en lachen bij een bar er tegenover.
Toen de rust kwam werd die snel overgenomen door de buurmannen bakker die begonnen om 2 uur met hout kloven voor in de oven en druk bezig met bakschalen
Tis hier nog echt op de oude manier.
Gelukkig lag ik goed op de kussens en slaap ik snel weer in.
Maar gipsy is daar minder goed erin en pakte dus minder slaapuurtjes. Tevens zijn er twee jonge katten die onder onze boventent gaan liggen en dan af en toe met onze tenen beginnen te spelen, dat was wel even grappig maar niet als je wilt slapen.

We kruipen weer uit onze villa in de speeltuin en gaan ons huisje weer opruimen Maurice gaat nog mooi even in het andere kunststof speelhuisje wat weer een mooi plaatje oplevert. Dan eerst maar eens in de bar voor een kop thee en koffie en natuurlijk haal gipsy brood bij de buren. Toch nog wat fijns na de gebroken nacht wat het brood bakken had veroorzaakt. We praten ook nog met de jongen bakkers die verwonderd zijn van onze reis. Zo’n grote brood kost hier slechts 80 cent.
We bedanken de barmensen en ik vraag nog een stempel. Grappig weer de mix van stempels. Het is wel de laatste hier in Montenegro aangezien we richting de grens gaan met Albanië.

De straat gaat verder het binnenland in en het word anders. Zo komen we weer een paar koeien op straat tegen met een herder. De auto s stoppen wel.
Dan zien we na verloop van tijd de grens post. Er staat een rij auto’s maar we mogen via een zijpad langs het hokje met een politie man die de paspoorten weer scant en een stempel zet.

Het is maar 1 hokje en voor we het in de gaten hebben zitten we in land nummero 7
Albanië. Wat zal het weer brengen.
Tis altijd een bijzonder moment als je weer een grens over gaat..en helemaal in deze onbekende delen van Europa.

Albanië heeft ook een lange geschiedenis met diverse overheersingen zoals de Turkse cq de Ottomanen . De Venetianen. Maar recenter het communisme regime onder leiding van de grote vriend van Stalin. Hoxha. Hij zorgde ervoor dat Albanië het eerste Atheïstische land in de wereld werd.

Zodra we het land in zijn pakken we een bar voor een biertje en cola. Wat 1 euro de blikje is en dus niet duur.
Het straatbeeld veranderd ook direct Er komt een man en vrouw op een old trekkertje aan met karretje erachter.

Verschillende passanten zijn vriendelijk en groeten
We naderen de grote stad Shkoder en zien in de verte een ruïne op een berg

Bij een stuw in de rivier halen vissers dikke vissen uit hun netten en verkopen die direct zo an de weg. We zien een gele Rk kerk verderop naast ons en gaan daar eerst op af.
Het kerk gebouw is van 1993 dus ook na dat het land democratie weer kreeg en vrijheid van godsdienst. Ik zoek een deur bij een gebouw ernaast en tref een non die buiten haar eigen taal wat Italiaans spreekt. Ze maakt ons wel duidelijk dat de pastoor er niet is en dat we naar de grote kathedraal moeten in de stad.

We gaan weer richting de grote brug en pauzeren bij een bar die een terras heeft op een steiger. Dan verder de stad in waar wat zigeunerachtig volk van alles verkoopt. Ook veel 2e hands kleding. In een steeg zien we ook een kleine sloppenwijk
Dat zie je niet vaak in ons Europa.

Verder de stad in word het netter en luxer
We gaan richting de kathedraal midden in de stad.
We hebben trek en kopen een warm broodje.

Dan komen we bij de grote kerk ..het is een heel RK complex zo midden in de stad. Een souvenir winkel ervoor wat lijkt zoals in Medjugorje. Dan zoeken we bij de bijgebouwen de pastoor en treffen een vrij jonge priester. Hij is hier vice zegt hij en de hoofdpriester komt later met de dienst om 18:00. Dan vinden ze ook vast wel even een plekje voor ons zegt hij. Er is ook een café bar die jongeren runnen.
Gipsy heeft een dierenarts gevonden in de stad tis wel een paar km verderop maar ze gaat er heen met Maurice ivm zijn maagklachten.
We kunnen onze spullen kwijt in een ruimte en ik ga met mijn dagboek houden bezig.
Er is hier ook een huiskat waar dikke lol om is als die Maurice ziet. De jonge meiden giebelen wat af.

Dan na de heilige mis en ik zie dat het dezelfde priester is. Na de dienst gaat hij een tijd lang voor ons bellen.
Gipsy is er ook weer zonder resultaat… de dokter was er niet..

De pastoor heeft wel wat geregeld inmiddels maar diegene komt pas tegen 22:00

Dat is niet zo erg als we maar een plekje krijgen We gaan eerst dan de stad in voor een hap.

Tis savonds hier best leuk en genoeg tentjes open.
Ook best fijn eten voor leuke pelgrims prijzen.
Maurice krijgt weer volop aandacht. Ze vinden hem allemaal zo leuk.
Bij de kerk komt er rond de afgesproken tijd een man aan met telefoon. De pastoor an de lijn zegt nog even geduld te hebben. De man is wat verlaat. Er is ook een van de jongeren die ons binnenlaat voor de spullen.

Dan komt onze man Fabrizio er aan en we moeten met hem mee. Hij heeft zo’n mooi vw busje waar we in kunnen. Maar het is maar klein stukkie dus ik zeg Loat ons maar lopen ..
We komen bij een gebouwencomplex uit wat van een organisatie is waarbij dokters en fysiotherapeuten vrijwillig mensen helpen die het moeilijk hebben en er geen geld voor hebben.
Er zijn binnen een paar Italiaanse mensen en we maken kennis met hun. Leuk we krijgen het ook uitgebreid over onze pelgrimage naar Rome. Ze maken koffie en thee en we krijgen een grappa…. Borrel.
Fabrizio laat ons de kamer zien voor ons en we maken de 1 persoons bedden op. We kunnen er ons ook douchen. Na gezellig te hebben gesproken met de mensen gaat ieder naar zijn kamer.

We douchen ons en wassen gelijk tijdig weer wat kleren en kruipen dan lekker onder de wol. Heerlijk slapen.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg