Rond zeven uur gingen de goed geslapen ogen weer los. Het regende nog wel wat, maar toen we over ons levende voorhuis vloerkleed na buiten gingen werd het gelukkig dreuge en eem later kwam zelfs de zunne der weer an te pas. Zodat de tent ook weer wat dreuge en, net zo belangrijk, wat lichter werd.

Een uur later ging het weer loos. Het Duitse stelletje lag nog lekker te pitten in hun VW-bus camper. We passeerden vier ezels in een weide en kregen lol om de zelf bedachte grap. Zo van; er passeerden 2 Hollandse pakezels en 1 Belgische 4 vrije Duitse ezels… zegt de ene Duitse tegen de ander: "Dat kunnen alleen maar domme Hollanders en een Belg wezen! Zo nog vol bepakt te lopen, helemaal over Duitsland richting Rome"...maar goed; we gingen verder richting een in de buurt gelegen oude bakkerij. Eerst weer flink de bergen op klauteren. Het blef zwaor. Vooral bij aanvang in de morgen.

Maar de bakker Fam. Fetter maakte snel alles weer goed. Geweldig; we konden zo rechtstreeks broodjes en kuchen uitzoeken uut de aole bakkerij. De Oale bakker maakte ook gelijk een zitplaatsje vrij voor ons en gaf mij ook nog eens een rondleiding deur de watermolen en dubbele wals aandrijving. Dat had ik nog niet vaker gezien, terwijl ik al heel veel gezien had sinds ik 20 jaar werk as monumentenman en tevens molenkenner.

Altijd weer mooi om wat nieuw/ouds te zien. Ook bakkershond Berrie kon het goed vinden met ons Maurice. Gipsy had inmiddels wandelkennis opgedaan door de bakkersvrouw en hulp. We konden mooi hun pad nemen door de bergen, welke korter was richting ons doel van vandaag.... De bakkerij waar mien neje comfort schoenen werden afgeleverd. Over het smalle pad lopen waar waarschijnlijk niet veel mensen meer liepen ...want we moesten weer over en onder gevallende bomen kruipen.

We passeerde een klein dorp, Biebrich. Daar hield een man ons aan die druk met pallets hen en weer was om tuinbanken van te maken. De vrouw ging gelijk over om ons te verzorgen. We kwamen aan de praat over onze reis en dat de man Klaus Klein, die zelf ook veel fietsvakanties maakte, begeistert was van ons en vroeg of hij een dag met mocht lopen. Dat was ja weer toll.

We gingen na een heerlijk bak koffie en thee en
Zeer lekkere perziken uit eigen tuun met zien vieren verder op pad. Zijn lieve vrouw hield hem later wel weer op. Hij bleek een old politieman te wezen en ook nog een bult levensenergie te hebben. Hij vertelde vrogger veel te hebben geleefd. Maar dat hij na een behoorlijke burn-out zien geleuf had gevonden bij de evangelische club. Zien vrouw wachtte nou op een kuurtijd, omdat ze opgebrand was as super moeder voor vele zowel thuis as ook op haar werk als zuster. Hij vertelde dat hij, drie uur voordat we passeerden, een gebed had gedaan voor sterkte voor haar en dat er mensen op zien pad kwamen waar hij kracht van kon kriegen. Wat weer bijzonder. We noemde hem vandaag onze navigator en hij kon mooi vertellen over de omgeving en zien geschiedenis.

Eerst gingen we richting een groter dorp, Katzenelnbogen, waar een bakker en winkel was en Klaus een kameraad opbelde die uit Nederland kwam. Hij kwam gelijk eem an en wat bleek….hoe bijzonder! Hij heet Wim Zaan en komt uit Barger-Compascuum, een klein dorp bij ons uit de buurt en tevens mien vaders geboortestreek. Hij had ook al heel wat van de wereld gezien en hier zien vrouw gevonden te hebben. Hij en ik konden nog mooi zo eem plat praoten. Wat gek weer zo'n moment.

We gingen weer verder en passeerden het bejaardenhuis waar Klaus zijn mama dit jaar was overleden Daar was verderop ook een bijzondere Herman die op een bankje de bijbel las en bleek wereldwijs te zijn en een wandelaar. Hij sprak kort heftig met ons over de diverse geloven. Ik had met deze bijzondere kerel van 78 nog wel uren kunnen kletsen. Maar goed; we moesten ook verder te voetreis. Hij gaf me een ferme handdruk en hij raadde ook nog een boekje an van Martin Buber waar alle levensvragen en antwoorden in stonden.

We liepen verder over landwegen, met zowel koren als gerstvelden. Het leken wel heuvels van gold. Rond 16:00 werd Klaus opgehaald deur zijn vrouw, Walburga. Want zijn zoon kwam ok net terug van vakantie met zijn gezin uit Italië. We liepen gedried as zielsmaatjes weer verder richting het dorp Holzhausen an de Heide.

Daar stonden de schoenen te wachten bij de bakkerij. Klaus wilde ons weer halen, zodat we bij hun familie konden eten en overnachten. Hij ging ons zelfs weer terugzetten andere dag om verder te gaan. We moesten nog een uurtje wandelen. Aangekomen in het geboortedorp van die Nicolaus August Otto, de man die de viercilinder motor had bedacht. Inmiddels een museum van werelderfgoed belang. Hier recht tegenover bevond zich de bewuste bakkerij die am donderstag vrij had. Zodat ik weer met de oale schoenen richting Klaus zien plekkie moest. Morgen zou het lukken. We werden uitgenodigd aan tafel bij de warme familie Klein. Oma van 85 was er ook nog bij, die ook heel wijs was. De zoon met vrouw (uit Oekraïne) met kinders, de dochter met twee kinders en nog een jonge meid van zus die nu in Nederland verbleef bij haar nieuwe liefde een dorpje bij de Veluwe. We aten Italiaans met lekker Duits bier. Wat een genot. Daarna met richting het huis van Klaus en Walburga waar we na douchen nog fijn ff nababbelden op hun terras tussen de bomen. Prachtig wat weer een dag.

Tot morgen!

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg