Tegen half zes werden we wakker tussen het speelgoed in de evangelische kinderleiderruimte. Na een kop koffie en thee de rugzakken weer op. Toen kwam onze aardige priesteres der nog ff aan om ons de mooie kleine intieme kerk te laten zien. Een leuk stiltemoment zo op de vroege morgen toen zij in ons gastenboekje schreef en wij in die van de kerk. We namen afscheid met een dikke knuffel en hoopten haar nog weer te ontmoeten op onze reis met haar te verbouwen VW-busje tot reismobiel.

Rond 9:30 uur bij de bakker een lekkere koek een bak water en bak koffie; maar geen bak heet water voor Gips te koop.... Wat is het toch soms raar systeemvolk!
We moesten de stad door en kwamen ineens op een grote weg uit volgens onze slimme telefoonwijzer. Het was eem knap gevaarlijk in een bocht, toen een vrachtwagen voor ons moest uitwijken nam ik het besluit om zo snel mogelijk er weg te komen. Ik greep Maurice aan zijn tassen handvat en hij zweefde ff wat meters veilig in de lucht tot we weer veilig landen tussen de bossies richting betere wegen.

Van de schrik ff wat drinken bij een Turkse eettent genaamd Paard van Troje. De ene vriendelijke ober vertelde mij over zijn geboortestad Istanboel, waar ook heel veel pelgrims kwamen. Verderop langs verschillende verharde wegen kwamen we in een dorpje waar een mooie fontein met voormalig drinkbak stond. Hier hebben we lekker ff in gepootje baad en vervolgens ons Maurice gewassen.

Er kwam een heel oud vrouwtje aan de hand van haar schoondochter voorbij; ze was 95 en heette Catharina. Ik zong voor haar het liedje van Vicky Leandros. Over Catharina die kleine. Later kwam de schoondochter ons nog geld brengen voor wat te kopen onderweg. We wilden dit niet aannemen maar ze stond erop. Een vreemde situatie. We gingen op het laatst van de dag eindelijk weer wat bos in. Daar waren we wel weer aan toe, gezien de hitte. We troffen op een bankje een fietser vanuit de buurt en hij vertelde ons waar de evangelische kerk zat en gaf ons de gemakkelijkste route. Rond 5 uur kwamen we al aan bij de hoge vierkante toren en in een soort van parkje gelegen centrum van meerdere gebouwen. Het was ff zoeken, maar uiteindelijk vonden we de priesteres. Ze gaf wat chagrijnig aan geen zin in pelgrims te hebben. Monique bedankte haar en gaf aan dat ze de eerste was die niet gastvriendelijk was.

We gingen verder langs een soort van bijbelsmuseumoord en vervolgens een evangelisch zusterhuis. Hier kregen we wel drinken, maar vanwege de hond geen onderdak. Pffff. Het ging niet handig vandaag. We gingen richting de sportvelden waar we de eber stad ook binnenkwamen... er brak ook symbolisch regen en bliksem uit de hemel. We kwamen langs een Thais-Chinees restaurant, waar onze fietser uit het bosje zat te eten met een Turkse vriend. We gingen ook maar ff uit eten. Lekker ff luxe onder een afdak. Daar knap je wel ff van op en de prijs viel ook best met.

Bij de sportvelden wou Monique de tent wel opzetten, maar ze waren nog druk met het voetbalspel. Dus ik wat rondvragen om hulp voor ons. Ik bereikte een zeer bezige mannelijke bij, die gelijk over ging met bellen naar vrienden in de buurt. Het bleef lastig. Uiteindelijk hebben ze ons weggebracht naar een mooi plekje aan de rand van de stad bij het zwembad. Hier kampeerden nog bekenden, zo bleek, met een oude Mercedes camper. We hebben onze tent erbij gezet en mooi gezellig bij elkaar gezeten op kleedjes. Met de man, Richard, ben ik nog ff biertjes gaan pakken en we hadden de mooiste gesprekken over God en weet ik nog meer. Gipsy lag al fijn te pitten, op een van Carola geleende matras.

Daarna sloot ik ook mijn ogen.

Wat weer een bewogen dag!!

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg