Rond zeven uur in de benen en peter zie of hoor ik nog niet dus maak ik eerst een klein vuurtje om water te koken voor koffie. Als ik mijn spullen inpak komt hij eraan. Hij ziet dat ik water kook op de grillplek en is daar niet blij mee. Het moet het op gas volgens hem want anders gaat de pot eraan

ik zeg dat het mee valt in dit geval met een klein vuurtje. Overigens zijn er meer potten en tis niet zo netjes hier. Maar goed hij begint me een potje tegen me te schelden en dat ik / pelgrim maar moet vertrekken.
Ik denk wat een rare kerel en pak mooi mijn spullen in. Dan biedt hij me even later koffie an en ik bedank ervoor, ookzijn hoofd lamp geef ik terug en zeg adios.

Bijzonder man die Peter. Onder het lopen denk ik er nog eens over na. Dertig jaar afgekeurd. Hij kan best een oorlogstrauma hebben. Later op de dag word dat bevestigd doordat ik spreek met andere mensen.

Ik loop weer over mooie natuurpaden en moet zo een dikke vier uur lopen voordat ik bij Basto Ontario aankom waar een hut cq restaurant is. Daar is ook een grote weg waar ik een andere route pak zoals zoals ik er nu over denk.

Bij de kust cq zeezicht heb ik af en toe goed bereik en bel ik met gips en vrienden.
Het laatste stuk van de trail tot aan de plaats is het over groter pad en dan zie ik de eerste huizen en het restaurant. Bijzonder om zo de bewoonde wereld weer binnen te stappen. Ik bestel eerst kop koffie regel stroom voor accu’s en kijk dan op de kaart. Heerlijk een bord eten met alles der op en aan en natuurlijk een fijne pivo radler .

Er komt een vrouw aan met rugzak die alles vastlegt met cam. Later verteld de Tsjechische dat ze gestopt is met werk en graag prof blogger wil worden. Ze komt bij me zitten en we delen wat info. Later komt er ook nog een paraglider aangelopen. Ze vertellen me dat wat ik al dacht. Het komende stuk trail is heel zwaar klim werk en bovendien komt er de komende dagen slecht weer aan. Het besluit om een andere pad te nemen voelt nu helemaal goed en ga af wijken naar het binnen land.

Met gips aan de lijn plannen we een nieuwe tour eerst richting Medjugorje. Zo’n dik 300 km Tis wel veel straat werk. Maar we zien nog of we die nog wat kunnen aanpassen

Na heerlijk te hebben gepauzeerd ga ik met volle buik en accu weer op pad. Nu weer tegen het verkeer in.
Allemaal slingerwegen met diverse motorrijders die moeten uitwijken voor mij.

Dan nader ik een dorpje met een kerkje. De helft van de huizen is wat in verval.
Tegenover het kerkje zijn ze ook bezig met opknappen van een huis waar ik vraag om hulp voor het zoeken van mensen van de kerk. De vrouw wil wel even bellen naar de soort van koster in dorpje en biedt me een kop koffie an.

Tis ook wel goed weer en er is gras om
De kerk dus tenten is ook geen probleem.
Ze krijgt slecht contact en later wil ze er nog heen met de auto. Ondertussen word het wel sneller donker en ik zie haar niet meer dus ik zet mooi mijn reis villa in de benen.

Bij de vrouw mocht ik stroom pakken
Dus daar de boel an de lader.
Ik kruip mooi op tijd in de tent en als ik de dagboek weer heb bijgewerkt vind ik het ook wel weer best en sluit ik de ogen weer.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg