Rond zes uur werden we wakker met natuurmuziek van de Bach, de kleine stroom, die liep langs de zelfgemaakte villa van de aardige mensen. En ook ff tijdelijk langs onze Villa Hillenberg. Ik was er vannacht nog eem uit geweest um zu pinkelen. En was ook benieuwd of dat er ook wasbeertjes waren. Deze waren, zo vertelde Karl Heinz, jaren terug losgelaten en hadden zich inmiddels uitgebreid. Maar ik heb er geen gezien bij maanlicht. Of hij leek verdacht veel op Maurice....

We werden, nadat we de tent en spullen hadden opgeruimd, dik in de watten gelegd. We konden ons eerst lekker douchen en daarna kregen we uitgebreid ontbijt. Zo met elkaar.... Super, wat een luxe. Na het uitwisselen van contacten en gekregen foto van het lieve echtpaar, um mit zu nemen nach Rome (mevr. Helga krijgt binnenkort een nieuwe hartklep). Na best wel een emotioneel afscheid de bulte weer op. Ik ging verder op de bearefoot schoenen, zodat mijn voeten kunnen herstellen. De schoenen extra in de rugzak brengen wel wat gewicht extra; ik zit nu op zo'n 20 kg.

Gips der knie-ontsteking speelt ook weer wat op. Maar we goan de weer veur! We lopen over de berg, waar ze de langste treintunnel van Nordhdrein Westfalen hebben gemaakt. Verderop in het dal kleine forellen beekvijvers met tuinhuisje voor forellen Frans. Mooi idyllisch plekkie. In een dorpje hebben we water bijgetankt. Hij had ook een kleine visvijver vol met vis waar Maurice spontaan uut ging drinken en ik het niet kon laten mien voeten in te blussen. Die werden toch knap warm; zo in die nieuwe Jezus slippers. Ja…. Vandaag was best zwaar voor ons drie. Maar toen we het leste bultie over waren, kwam daar Willem zijn kasteel in zicht bij het stadje Dillenburg. Wat een mooi gezicht. De letste stukjes gaan dan weer vanzelf.

Eerst weer naar de winkel om te proosten op de dag op ons Willem en vooral de vrijheid! We kregen op het bakkersterrasje nog ff bezoek van een zwerver, tevens pelgrim, Olaf die al een jaar rondtrok door Dld. Bijzondere kerel! Hij stonk wel wat, maar gelukkig was er genoeg frisse lucht om toch een fijn gesprek met hem te hebben.

We gingen verder richting de kerken onder het kasteel; nu inmiddels stads museum. De eerste oude was niet open. Dus op naar de volgende aan de hand van een passerende oude Syrische, Maria en goed Engelssprekende zoon, richting moderne RK-kerk. Zij bleken ook katholiek te zijn en gingen de kerk in en wij ook. Maar er was net een soort van bidronde aan de gang met microfoon; best wel wat ongewoon voor ons. Maar er kwam, met de Indische pastoor, nog een volledige kerkdienst erachter aan. Wij de kerk met hond en al maar weer uit om toch onderdak voor de nacht te regelen en we moesten nodig wat eten. Water en brood was ons eem te weinig.

Wij terug richting de oude Johannes kerk. Ernaast stond een zeer oud vakwerk pastoor huis. Een vrouw gaf ons het nummer vanuit haar raam en zo kregen we de zegen weer van boven. De priesteres, inmiddels ook gescheiden, nam ons mee. Eerst de mooie kerk in die was omgezet door Willem de Rijke, nadat hij in contact was gekomen met Maarten Luther tot Evangelische kerk van dik vijfhonderd jaar terug. Mooi man; die geschiedenis en dan het fraaie barokke interieur en graftombes van de voorouders van onze koning.

Ik moet ook inmiddels bekennen, en ook Gips, dat we deze kerkmensen best wel mogen. Die zijn wat meer open. Ook zo dat we vervolgens wel mochten kamperen in het oude gemeenschapshuus. Met douche en al. We gingen direct nog wat eten kopen, wat we ook konden warm maken in de keuken. Het was inmiddels dik tien uur en het werd dan ook tijd, want we waren best wel aan de latten. We legden onze mooie, trouwens oranje slaapmatrasjes, middenin de vergaderruimte met daarbij tafeltje met grote paaskaars erbij.

Ik ging nog snel ff tandenpoetsen, maar dat viel niet mee met de, door Gipsy per ongeluk gekochte, kleine tube tandpasta. De naam kwam haar wel bekend voor, maar door vermoeidheid niet meer te plaatsen en toen ik aangaf wat is dat voor tandpasta kreeg ik een lachsalvo te horen die verder ging in de slappe lach want ineens wist ze weer......... KUKIDENT!!!
Dat is ja de plakpasta voor kunstgebitten....

Lachend zijn we in slaap gevallen.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg