Tegen kwart voor zes maakt Gips me wakker gezien er slecht weer nadert. Snel pakken we het huis in en leggen de matrasjes in het gemeentehuis, waar de twee zielsmaatjes nog ff verder pitten. Ik heb mooi ff de tijd om wat bloggen erin te tikken gezien ik achterstand heb. Lekker ff een filterbakkie koffie erbij en zo knal ik er twee tegelijk in de slimme telefoon. Maurice zoekt zich een plekje op buiten in de eigenlijk te kleine kattendoos. Lachen toch; die gekke hond. We praten nog ff met de vrouwelijke dominee over kinderpubers en het leven en vertrekken dan weer verder langs het meer aan zuidzijde. Er zijn hier vele leuke strandjes en we pauzeren onder een grote boom aan het water bij een oude horeca boerderij. De vrolijke kelnerin laat ons plaatsnemen zonder aan ons te vragen wat we willen hebben. Ze geeft ons de Wifi-code en ook nog later een zak chips. Ze heet Yvonne en komt uit Berlijn, maar leeft en werkt hier. Ze wil ook reizen straks met haar man en kind. Ze is zeer open en heeft dat geleerd na een fikse burn-out. Een oppasman van de horeca en grote camping neemt me mee voor wat appels en vertelt dat er nog wel eens gespuis rondtrekt dat de kinderen laat jatten.

We lopen verder en ik ontdek lekkage van achteren. Er vliegt van alles achter mijn kont aan. Het blijkt een lek bierblikje te zijn. We stoppen bij een strandje, waar ik te water ga en de broek en de string🤪🤪🤪🤪 uitwas in de Bodensee. Het meer dat gevoed wordt door de Rijn is eigenlijk een kloof van dik twee honderd meter diep. Aan de oevers loopt het flauw af en dan ineens steil. We lopen verder, met inmiddels gedroogde broek, en trekken langs akkers en tuinders. Enkele hebben een pompvergunning. As we een soort volkstuintje passeren praten we met Dominique, die kruiden plukt. Ze heeft een extreem uitpuilend oog wat een tumor veroorzaakt. Gelukkig niet kwaadaardig maar het lijkt ons verschrikkelijk.

Verderop nemen we even plaats onder een boom waar een oudere man spontaan drinken brengt voor de hond en ook wij krijgen een volle fles grapefruit water. Hij is houtbewerker geweest en laat ons een stompje zien. Hij is van afkomst Italiaans.

We gaan wat supermarkten bij langs en komen langs een treinopenluchtmuseum. Vervolgens een wandelpad langs druiven en dikke bramenkweker. We gaan nog ff pootjebaden bij een populaire bad plek waar je entree moet betalen. Dus maar ff an andere zijde hek. Het begint wat te regenen. En we gaan richting de kerken voor onderdak en stempel in stad Arbon. We klimmen de berg op richting een grote neo Romaanse tempel van de evangelisten. Er is niemand aanwezig bij de gebouwen. We vragen bij de buren om gegevens om te bellen maar helaas niks. Ik vraag de man nogmaals die me sympathiek leek voor mogelijk hulp. Hij was net aan het bedenken dat hij een soort hotelkamertje vrij had voor ons en zijn zoon was toch net weg. Wat mooi; een kamer en douche. Gips knapte alleen al van de woorden op. Ze gingen vast voor ons aan en we volgden te voet richting een soort oude fabriek wat een drukkerij was en nu dus bewoond door het stel. Ze maakten wat ruimte en we konden gelijk douchen. De dochter kwam ook zo en dan konden we ook gelijk een hapje mee eten. We vielen weer met de kont in de botter. Hij, Christoph, en ik hadden gelijk een klik want toen we in het leef vertrek binnenstapten keek ik me de ogen uit. Hij leefde tussen een bijzondere verzakelijk oude mooie spullen en hij restaureerde er ook nog eens bijzonder brommers en auto s enz. De dochter, een leuke knappe meid van 18, zat ook al aan de thuiskookbar op wielen. We konden zo aanschuiven voor lekkere pasta en hapjes wat zijn lieve vriendin had gemaakt en een koud pilsje en limonade erbij. We konden wel uren praten over bijzondere dingen en hij bleek ook organisator te zijn van een groot evenement. Een hele bezige bij. Hij liet me ook de oude grote drukpersmachine zien van 1912 in de kelder.

We sloten de dag af met een borrel hoog uut de bergen gemaakt van een naaldboom vruchten.

Geweldig wat weer een dag!

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg