Rond 7 sta ik op… de toilet is mooi dichtbij en de wasbak.
De spullen weer in de tasse en een half uur later zoek ik me een weg omhoog.
Omdat het militairterrein was is de kaart op
Komoot er niet …of tewel voorzien van strepen.
Verderop over de berg ligt de Sint Nikolaaskerk waar ik heen wil.
Ik ga onder bomen door en werk me omhoog.
Ik zie allemaal mooie veren op de grond en even later hoor ik vreemde geluiden boven me.
Een heel koppel pauwen zowel mannetje as vrouwtjes zitten op de takken.
Bijzonder…en ik maak foto’s en een filmpje. En bedankt ze voor hun mooie veren.

Op de berg is t ruig terrein met grote kloof en met een afgrond en ik moet een paar keer over een hek.
Dan zie ik het kerkje onder me en via een slinger bergpad bereik ik weer een normale weg.
Het terrein van het kerkje is mooi versiert met vlaggetjes en de dienst is al in volle gang.
Maar te laat komen weet ik is hier niet zo slim. Het komt en gaat in de paar uur durende dienst.
Een kleine vriendelijke man wacht me buiten op en vraagt me waar ik weg kom. Hollandia vind hij interessant en ik laat mijn documenten zien. Hij haalt een kerkbestuursman op en die verwelkomt me en geeft me later een zak met suikerbrood voor onderweg.
Ik ga nog mooi even achterin zitten en de pastoor komt langs met wierook en zingt het hoogste lied. Medezingers kunnen er ook wat van en de stemming zit er hier wel goed in.
Een hele andere Sinterklaas dan ik gewend ben maar ook bijzonder. De vrouwen krijgen een zelfgehaakt sinterklaasje opgespeld.

Buiten zitten een paar mannen en de ene heeft in Amerika gewoond en is blij weer hier te zijn. Ze wensen me het beste en ik ga weer verder. De diensten duren me overdag te lang en ik wil ook graag wat zien op t eiland.

Ik ga richting strand en zie enkele Amerikaanse windmolentjes die ik zo leuk vind en hoop zelf ook nog eens 1 te krijgen. Ze voeren water op en stonden vroeger ook bij ons in de streek in t veen.
Een Engelse vrouw spreekt me aan die wandelt met de hond en ook graag lange afstanden ter voet aflegt. Ze woont hier al dertig jaar.

Langs de ruige en fraaie stranden en baaien is het genieten en er zijn haast geen mensen hier nu.

Ik vind een mooie hoefijzer en neem hem mee al hoewel ik weet dat hij te zwaar is. Misschien vind ik iemand vandaag die ik er gelukkig mee maak.
De eet en koffie tentjes zijn allemaal dicht.

Een man vraag ik om een café bar en hij verwijst me naar een kantina wat een
soort winkeltje is …maar er apart heen te hebben gelopen is die helaas dicht.
Dan zoek ik een weg langs rommelig terrein en in bossages houden ze kleinschalig wat beesten.
Ik tref zo een geslachte koe an. Tenminste wat onderdelen er nog van. Een hond an de ketting heeft heel wat te kluiven.

Eindelijk vind ik via een omweg een dorpje en ja … een koffie bar waar ik lekker in de zon geniet van het lang gezochte bakje en een lekker koek erbij. Tis nog 23 graad Celsius zie ik.

Via het dorp ga ik weer mooi langs de kust die ruiger word met gesteentes en bergachtig.
Wanneer ik mijn weg wil bepalen op de kaart vd slimme telefoon lopen er twee vrouwen me achterop en vragen of ik Duitser ben. Zij zijn dat wel en wonen hier.
De ene jongste Romana woont vlakbij en vraagt as ik een kop koffie mee drink.
Ze woont echt fantastisch op een berg met uitzicht op zee.
Zo zit ik mooi bij de Duitse dames ff op de koffie en tis heel gezellig. Ze hebben beide grote levensverhalen en zijn ook zeer benieuwd naar het mijne.
Ik vraag of ze de pastoor ook kennen voor hulp an onderdak maar dat kan ook wel bij Uzi de wat oudere dame die een zoon van mijn leeftijd heeft en een gastenkamer heeft.
Ze gaan ook nog naar een gezellig café waar ze vrienden treffen die hier ook zijn komen wonen en ik mag ook wel mee.

Eerst loop ik mooi met de vriendelijke en levenslustige Uschi mee die eigenlijk Ingeborg heet. Ze is dol op dieren en bekommert zich er hier over op het eiland. Gips zou er goed mee kunnen.
Ik vertel ook over onze leidensweg met Maurice en het grijpt haar ook an.
Ze laat me de kerk zien in het dorp met een hele mooie vrij staande toren in Italiaanse bouwstijl die hier ook een tijd de baas hebben gespeeld.

Ze heeft een leuk huisje boven een café met soms wel lawaai maar daar zit ze niet mee. Dan zet ze de tv of muziek gewoon wat harder.

Ik krijg een kamer met groot bed en kan me douchen.
Ze heeft erwtensoep maar dan niet doorgekookt as bij ons en het smaakt goed.

Romana is er ook weer enzo ga ik met de dames mee op stap.
Het is er direct gezellig met de Duitsers en een Poolse vrouw die hier weer getrouwd is.
De openhaart verwarmd de tent en ons en een paar borrels later is het mooi west en gaan we naar Uschi haar huusi .
Ze zet nog wat lp,s op met muziek van mijn ouders tied en dan ga ik mooi te bed.
Ik zeg goedenacht tegen de aardige vrouw die ik al om gedoopt had tot mijn moedertje van Rhodos.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg