Ik ben weer mooi op tijd wakker en ga eruit rond 6:30.
In t licht v d kerk ruim ik het geheel op.
Dan kom ik tot de vreselijk ontdekking dat mijn mooi stok weg is.
Ik denk na en ga de avond in mijn hoofd bijlangs.
Misschien staat hij nog in het winkeltje of in de bar.
In het winkeltje moet ik so wie so zijn want daar heb ik ook mijn extra accu aan de lader. Ze zijn er tegen half negen.
Ik ga er heen en kijk door de ramen waar ik denk dat hij mogelijk moet staan cq zijn.. maar ik zie mijn vertrouwde stok niet.

Er is verderop een koffie bar open en ik koop een koffie en doe mijn verhaal.
Ik kijk goed op de foto van de avond ervoor en zie mijn stok onder mijn tent..wat ik ook vaker doe en kom tot de conclusie dat hij daar is onderweg gehaald toen ik weg was of in de nacht toen ik sliep. Ik ga nog s terug omhoog om de buurt in te lichten..maar dat valt niet mee gezien het nog vroeg is.
Ik tref een man bij zijn huis die Duits spreekt en er deels woont en deels hier de kleine olijf en amandelbomen boerderij onderhoud welk hij geërfd heeft.
Hij geeft ook an dat er nog wel eens jong gespuis rond hangt bij kerk en school en ik dus groot kans heb dat die de stok hebben genomen onder de tent vandaan. Ik baal as een stekker.
De stok gekregen van kunstenaars en cultuurvriendin Geke had een grote emotionele waarde en hij was zo mooi.

Bovendien had ik hem door de maanden heen versierd met allerlei leuke veren en een kruisje. Die rotjongen ook …

De man Lucas genaamd snapt mijn verhaal en as ik aangeef ook echt de stok nodig te zijn in de bergen en vooral voor wilde honden geeft hij an wel een ander exemplaar voor mij te hebben.
Ik mag eentje uitzoeken van zijn collectie stokken die ze gebruiken om de amandelen en olijven uit de bomen te slaan.
Das wel heel aardig en ik kies weer een beetje kromme oudere stok.
Ik hou van een geleefd iets.. ik geef hem ook mijn tel nr voor as hij misschien mijn stok nog s ziet.
Ook geef ik hem een paar klompjes voor het spontaan geven van een nieuwe stok.

Dan ga ik weer naar het tankstation winkeltje die net open gaat . Ook daar geef ik mijn tel nr af.
Meer kan ik niet doen en ik moet maar verder met mijn nieuwe stok.
Het voelt wel ff raar maar hij is wel mooi licht en stevig.
Aan t ene eind heeft Lucas een stuk plastic buis gemaakt voor slijtage.

Ik ga eerst weer over straat en ook over graffel paden door de druiven en olijfboomgaarden.
Een herder met kudde passeert mij en zijn honden vinden mij niet leuk dus ben ik direct de stok weer nodig die ik maar Lucas heb genoemd ondertussen.

Wat heb ik al een dreiging gehad van honden op mijn reis besef ik me en meteen wat een geluk nog steeds ongedeerd.

Ik loop langs een afgraving die nu word gebruikt as vuilstortplaats.
Ze gooien gewoon het grote gat vol met van alles. Nou ja in mijn jeugd bouwden de inwoners van Emmen een berg van grof vuil. Hopelijk gaat het hier ook nog veranderen.

En weer kom ik langs een prachtige dikke boom die ik zekers weer vastleg.
Ik drink een bak koffie in een dorpje en bij het weer op de rug gooien van de zware tas gooi ik per ongeluk een glazen asbak vd tafel. De meid achter de bar vind het niet erg en we kennen allebei het gezegde scherven brengen geluk.

Langs de weg kom ik diverse steenhandelaren tegen van natuursteen.
Donkere luchten komen eraan en ik besluit te schuilen bij een restaurantje waar enkele mannen goed Duits spreken gezien ze daar een tijd hebben gewerkt. Ik bestel een hamburger met patat en een biertje wat voor vijf euro niet duur is.
Op straat zet ik mijn marstempo er in zodat ik nog mooi wat extra km kan pakken en morgen weer minder hoef gezien ik dan de boot moet pakken. Ik moet over Athene om op t eiland Patmos te komen en normaliter moest ik een paar dagen wachten maar gisterenavond kwam ik er achter dat er wel een boot ging naar een voorhaven van Athene te Lavrio .
Dan loop ik de dik vijftig km wel naar Athene zodat ik die ook nog mooi bekijken.
Het was afhankelijk ook de bedoeling om over Athene te gaan dus das alleen maar mooi.

Ik kom door een klein dorp met kerk met daarachter an een grote plaats waar ik op af ga gezien ik daar meer kans heb op een plek en in de kleine plaats niet vaak een pastoor woont.

In het centrum zitten twee kerken vlak bijelkaar en bij de oude ga ik onder een galerij zitten.
Er komt een oudere man langs die me wijst op een oud gebouw ernaast waar volgens hem onderdak mogelijk is.
Ik loop er heen maar het is dicht.
Dan zie ik de priester komen met zijn vrouw. Ik doe mijn verhaal maar ze hebben niet direct plek.
Ik vertel waar ik al wel niet slaap en alles daarvoor bij me heb.
De vrouw praat op de haar man de priester in en dan wil hij me een hotel overnachting aanbieden. Ik zeg dat dat nietnodig is maar ze staan erop.
Een vrijwilliger Matheus loopt met me mee richting hotel.
Maar het luxe hotel is gesloten … dus we gaan weer terug. Dan moet Ik eerst maar plaats nemen in de kleine sacristie en dan vragen ze of ik vlees lus ..de zoon komt even later terug met twee broodtjes kebab.

Dan overleggen ze opnieuw en ik moet mee komen naar een ander gebouw van de kerk met meerdere zalen. In een kleine kan ik gaan liggen.
Beetje bijzonder dat het nu wel kan maar t zal wel met een stukje vertrouwen te maken hebben.
Ik kan me er ook douchen maar t warme water krijgen we niet an de praat.
Er is ook een keuken en daar kook ik wat water op zodat ik me kan wassen vanuit een teiltje.

Ik vind ook een elektrisch kacheltje die ik mooi naast mijn matrasje neer zet .
Op mijn nieuwe stok hang ik de uitgewassen kleren zodat ze drogen.

Ik lijm ook mijn schoenneuzen met lijm
welk ik gisteren kreeg uit het tankwinkeltje van de lieve vrouw.

Dan boek ik mijn ticket via de slimme telefoon omdat ik wel haast zeker ben dat ik het morgen ga redden.

S avonds loop ik er nog even uit om wat drinken te kopen en dan na het dagelijkse bijwerken van mijn dagboek ist wel weer bedtijd.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg