Geregeld worden we wakker door blaffende honden en een hele harde wind.
De tent klappert behoorlijk ondanks dat we vrij beschut staan. Het komt uit de bergen.
Ik word een paar keer stijf waker.
Ik denk dan vaak an Mien moto. Pelgrimeren is ook vaak creperen!

Rond half zeven steken we de koppen uut de tent en zijn we gelijk fris. De spullen weer bijeen en extra werk door het grillen.
Dan eerst fijn een kop koffie en thee drinken bij de buurman
Hij Valentino komt er bijzitten en we hebben hele gesprekken op de vrogge morgen. Hij weet veel te vertellen over zijn land en de verschillen.
Ze geven ons ook brood en twee borden met jam zelfgemaakt van vijgen en bessen.

Dan komt de pastoor er ook nog an. Ze hebben een overleg hier om negen uur.
Het is een vrij jonge knappe pastoor die zijn jeugd heeft doorgebracht in Amerika.
Met zijn charmante voorkomen weet hij vast veel hier voor elkaar te krijgen. Gips is ook bijzonder onder de indruk van de knappe man in zijn zwarte jurk. Jammer dat we hem gisteren niet hebben getroffen. Een stempel hadden we ook bij zijn pastorie een dorp verderop kunnen krijgen.

We gaan weg en beloven voor elkaar te bidden. Ze hebben een overleg voor het opknappen van de terrein om de kerk heen met een donatie vanuit Spanje.

De weg een stuk terug en dan gaan we over graffel cq puinwegen. Deels loopt hier een sloot cq wijk met helder water waar jammer genoeg veel vuil en afval in zit. Het land word deels bewerkt en hier en daar zie je een koe, paard of geit.

De zunne brand al weer goed en de wind gaat liggen. Er zijn hier weinig dorpjes dus rusten we uit op straat met schaduw van wat bamboe. Gips ligt nog vaak even vlak met de rugge maar het gaat vrij goed. Dan komt er een mannetje an op zien brommer en hij denkt wat is dit nu. We verwonderen ons soms om de mensen en dat is andersom ook.

Verderop zien we een boertje alleen hooi op te schudden.
De wegen zijn soms echt slecht en ik moet de karre dan door de modder trekken.

Een stelletje uit Nice Frankrijk op de fietse komt van achteren op ons af en stappen af om kennis te maken. Ze camperen ook overal onderweg. Hij heeft net een partij manderijnen gekregen en geeft ons ook een paar Ze gaan tot Athene.

We pauzeren verderop bij het water Hier kunnen we fijn eens weer pootje baden. Tis redelijk schoon hier en wel wat schaduw.
Dan weer over ruige wegen en bij een winkeltje wat drinken en een zak chips.
Als we achterlangs richting de grote stad Lazhe gaan krijgen we van mensen die druiven plukken een zak vol. Ze zijn erg lekker dus de tas maar an de karre.

We moeten altijd wel zorgen dat we ons eten zoveel mogelijk opeten anders draag je alleen maar extra gewicht.

Dan loopt de weg wat dood en kunnen we alleen verder over een spoorlijn.
Das me ook weer een nieuwe ervaring met de kar. Gelukkig is het maar een klein stukje en dan zijn we in de stad…. maar dan is de brug over de rivier weg. We denken terug te moeten maar dan verteld een man die er bij woont dat we via klein pad langs de rivier bij een andere brug uit komen.

We lopen de stad in en zien boven op een berg een grote oude burcht uit vervlogen tijden. Ook grote beelden van helden die we niet kennen .
Dan op naar de grote nieuwe kerk die ze hier kathedraal noemen die nog maar net gebouwd is in 2007.
Er zijn veel mensen buiten en binnen is een dienst gaande. Ik ga er aan deel nemen en an t einde zoek ik de pastoor op. Kleine mannetjes helpen me.
De pastoor komt uit Chili van oorsprong en is de vice pastoor.
Hij kan wel een stempel geven maar onderdak word moeilijk

De Bischop heeft opdracht gegeven niet meer mensen te laten overnachten in de gebouwen. Er zijn vervelende ervaringen geweest met vluchtelingen. Hij geeft ons een flesje koud water en een ingepakte croissantjes Hij vindt het ook vervelend voor ons en belt nog wat nummers. Dan verwijst hij ons naar een franciscaanse kerk een stuk terug waar hij van denkt dat we er wel terecht kunnen.
Dan daar maar op af. Het word ook wel weer tijd ivm de tijd.. tis druk an de weg en we doen de verlichting weer aan. Zo’n knipperlichtje an de stok is goed inzicht en af en toe zwaai ik er extra mee.

Als we de kerk bereiken welk op een berg ligt en achter hekwerk zit gaan we aan de bel ..
We hebben niet veel geluk. Niemand reageert. Dan komen er twee jongens in een Mercedes vragen wat we willen. Ze proberen de priester te bellen maar dat lukt niet echt. Ik vraag of ze iemand anders kunnen bereiken van de parochie ze proberen dat en zeggen dat er over tien minuten wat komt .. en rijden gelijk weg.

We wachten en wachten maar niemand komt .. dan komt er een vader en moeder met dochter an lopen en ik spreek hun aan of ze de pastoor ook kennen. Ze zijn ook toevallig van deze kerk en kennen de pastoor en ze bellen .. maar dat hij is niet te bereiken. We laten onze documenten ook zien en vertellen ons verhaal
Dan hebben ze een ander voorstel. We mogen met hun mee naar huis. We bent ja ook mensen van God.

Het is een stukje verder en een mooie plek.
We mogen in een gedeelte welk nieuw is en van de zoon was die kort getrouwd is geweest slechts drie maanden.
Het bed zit nog in plastic..
We mogen boven douchen en moeders is al drok an het koken voor ons.
We krijgen van alles op bord vanuit de Albanische keuken.

Ze zitten erbij en de dochter Misa vertaald gezien ze goed Engels spreekt.
Morgen moet ze naar school maar de ouders werken niet en we kunnen kalm an doen.
Omdat ze zo aardig zijn vragen we ook voor de mogelijkheid om eventueel de kar achter te laten.
Misa zegt dat het vast wel kan maar dan hebben ze en discussie er over omdat ze er misschien niet zijn als we terug komen vanuit Israël. We zeggen dat het niet hoeft. Dan is moeders moe en we gaan naar het ons verblijf.

Lekker slapen op het inmiddels opgemaakte bed.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg