Zo rond acht uur in de benen en de boel weer bij elkaar zoeken. Dat is altijd gevaarlijk als je langer blijft en oppassen dat je niets achter laat wat belangrijk is. Ook lekkere schone was in de tas en lange broek weer aan. Hier is de boel nog in rust dus ik doe voorzichtig.

De jonge honden komen wel weer in beweging. Dan afscheid met natuurlijk een klompen paartje en Na een bak koffie het stadje weer in om wat in kopen te doen. Langs de grote kerk kerk cq kathedraal waar jammer genoeg niemand is of pastorie voor stempel. Weer onder langs de oude burcht de bergen in. Eerst parallel aan de hoofdweg dan op ruwterrein pad waar ik stuit op grote bult steen en afval.

Ik vind een weg er omheen. Weer verder natuurpaden in. Ik wil de weg zoeken naar het mooie bergpad welk die twee hotel vrouwen mij hadden voorgesteld. Met Gipsy gebeld voor hulp met de navigatie blijkt het de whitetrail te zijn van de via dinarica


Wij waren van plan om de groene te nemen verder op in het land omdat de whitetrail meer klimmen is, Gipsy wilde hem al graag lopen. Maar dan eerst maar op deze kijken hoe hij bevalt want als het goed is hebben we de hoogste pieken al gehad en zou het vanaf hier beter gaan

Ik wil ook graag naar bedevaartsoord Medjugorje en dat ik ook dichter aan de kust dan de groene trail. Maar daar ben ik nog lang niet.Het is een groot land en het pad is zo 1000km

Ik passeer een paar huizen eerst met Duitsers die hier verblijven maar niet bekend zijn met wandel paden.

Ik heb achter mij soms prachtige vrije uitzichten op de zee en de eilanden.

Ik zie ook alweer dikke donderbuien naderen. Het gebied is bekend hier om de Bora. Dikke wind en regen. Ik hoop dat ik optijd een klein dorpje bereik. Hier is ook niet veel. Dan maar wat minder km. Tis ook gelijk weer flink klimmen dus het luie zweet van de rustdag is er gelijk weer af.

Dan kom ik in de buurt van het dorpje Stolac
Direct een leuk vrij jong kerkje.
Er woont niet gelijk iemand naast maar verderop tref ik twee mannen bij hun huis. De jongere verstaat Engels en hij verteld dat verderop Iwan woont die de sleutel beheert.
Hij spreekt geen andere taal. Maar eem kieken. Ik roep bij hun huis hallo en de deur staat open. Dan komt Iwan met zien vrouw naar buiten.

Met handen en voeten en mix van talen en met de documenten maak ik duidelijk wat mijn reis inhoud. Iwan rijd in de auto voor mij aan en ik kan slapen in het leuke kerkje. Er is wat water in een grote fles en stroom. Ook mooi een kruis van de heilige Fransiscus.

Hij maakt me ook duidelijk door op kruis te kloppen dat ik dat in de bosjes kan doen en ik kan me morgen melden bij hun voor wat eten. Dik voor mekaar. Want hier is ook niks verder.

Ik pak mij spul wat uit en tik eerst wat blog s erin in de zunne die er toch weer gekomen is.

Dan kook ik me een potje pasta wat ik nog had op mijn takjes gestookte oventje.

Het word ook alweer sneller donker en frisser dus mooi het kerkje in. Het bed spreid ik op een dik kleed in het pad voor het altaar.

Weer bijzonder slapen .

Ps de foto’s zijn er niet altijd direct op aangezien het internet soms heel slecht is

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg