Eerst wakker rond 6 uur en ik dacht nog even de ogen dicht en zo opeens was het kwart voor acht.

Der uut koffie zetten tasse inpakken en kamer netjes achter laten.
Burgi zit in haar keuken en ik ga nog mooi bij haar zitten. Ik vraag aan haar om wat mee te nemen naar het heilige land een bedekaart of een foto en dan knipt ze een foto doormidden en krijg ik een foto van haar met een mooi verhaaltje er op. We delen contact en ik stuur haar de blog waarbij ze dan wel hulp zal krijgen om hem te openen.

Ik geef haar een stel klompies en ik mag altijd weer aan komen samen met mijn vrouw. Ik ben een beetje haar derde zoon zegt ze lachend. Ik vraag haar de eenvoudigste weg en dan loopt ze op stokken ook nog stukje mee. Dan dikke knuffel en ik ga verder langs de grote supermarkt voor wat bollegies en zo. Dan langs de drukke wegen en richting stad Villach en Faaker see. Onderweg veel fietsers en ik hoor af en toe Hollands. Ze vragen me ook nog de weg hier en ik weet waar ik vandaan kom dus geen probleem.

Bij Faaker am see maak ik een pauze en eet een fijne hamburger met pom Fritte
De ober noemt me weer Reynold Messner de bergsteiger die heel bekend is en waar ik kennelijk wat op lijk. Na het eten wil ik nog een duik nemen maar dat kost apart weer geld wat ik stom vindt en ga verder de drukte en toerisme weer achter me latend.

Ik heb contact met vrienden uit Solvenie bij het meer Bled. Daar wil ik na toe voor een pauze dag en ze geven me aan waar ik beste over de karawanken bergen kan lopen.

Ik klim weer op via bos graffel straten en ik pak slingerende paden sterk omhoog via stukken van de Alp adria trail waar Gipsy en ik samen in 2019 ook stukken van hebben gelopen.

Bij een huis met allerlei leuke borden met teksten en uitnodigende bankjes en een water bron wil ik rusten. De mensen zelf zitten naast huis en wenken me. Ik krijg een mixed biertje. Ze pilgern ook zelf graag kleine tours. De man is houtbewerker en hij heeft ook een mooi kruis gemaakt die ze sinds de grens weer open is met Slovenië over de berg brengen en deze brengen hem later weer terug naar hun.

Als ik vertrek krijg ik ook nog een zelfgemaakte borrel mee.
Ik steig verder de berg op en ik zoek weer verschillende paden. Dan ben ik op een punt het spoor wat bijster en ik kijk op een kaart op de slimme telefoon. Ik zie een zwarte streep en ik ben al in Slovenië.

Ik zie naast mij even verderop een wit paaltje wat de grens moet zijn. Ik sta te springen van vreugde en ga dan naar beneden weer over veel slingerwegen
Ik zie op de kaart een dorp en een grotere. Daar op aan maar, het word ook al weer laat. Ik had niet verwacht hier al te zijn.

Dan na veel slinger paden kom ik langs wildstromende beek. De paden zijn veel weg gespoeld. Ook verderop stukken straat en kades. Ik klim over steenlawines uit de bergen.

Zo kom ik in de bewoonde slovenische wereld uit. Het begint wat te regenen en het word al wat donker.
Ik vraag in het dorpje naar kerk en pastoor. Ik moet nog een paar km verder zegt een vrouw in half Duits. En daar woont ook een pastoor.

Tis weer wat omhoog en ik loop langs de kerk en begraafplaats waar volop de kaarsjes branden. Dan op zoek ik naar pastoors huis en na veel vragen kom ik er terecht. De deur gaat open en een kleine man staat daar als ik mijn verhaal doe zegt hij in het Engels dat hij al wist dat ik er aan kwam. De vrouw een dorp terug had al gebeld. Wat mooi! Ik kan binnen komen en krijg een plek op zolder. Hier is ook een douche.
Hij doet de boiler aan en wil me ook wel wat te eten geven maar heeft niet veel in huis. En dat hoeft ook niet ik heb nog wel wat.

Ik krijg wel een poeder energie ranja. Dan zoek ik een van de betere bedden op en ga eerst lekker me wassen. Na het in tikken van de blog ist het wel weer mooi geweest.

Maar ik ben in Solvenie .

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg