Zo tegen zeven worden we wakker in het logeerbed van Carla met daarboven twee grote knuffel tijgers en veel klokken.

Het mensje is alweer enkele uren actief en heeft de tafel met bollegies van de tankstelle al voor ons gedekt. Ook de koffie pruttelt alweer.

We schuiven an en ze verteld dat haar scootmobiel haar in de steek had gelaten en ze stuk moest krantenventen te voet, waar ze problemen mee heeft vanwege slechte longen. Maar haar stemming is er niet minder om. Wat een energie heeft ze nog.
Van zulken kun je weer wat leren.

Na de spullen ingepakt te hebben en natuurlijk een klompen hangertje te hebben afgegeven maken we nog wat foto’s voor haar leuke vakwerk huisje. Ook Chantalle komt eraan om afscheid te nemen en ze heeft een geschilderd steentje mee met levengegevens van haar moeder die we mee dragen naar het heilige land.

We nemen afscheid met knuffels en zoenen en spreken af dat ze ons ook een keer bezoeken tuus op Erica.

We gaan langs de wegen en door enkele dorpjes en over heuvel akker landschappen.
Boven op een mooie oude hoeve die onder monumentenzorg valt.

Hier in duutsland worden ze minder financieel ondersteund hoor ik wel en is denkmalschuts niet zo populair. Er was wel werk genoeg voor mij hier op restauratie plannen en advies/ begeleidingswerk te verrichten.

We pauzeren bij bomen op ons kleedje.
Dan de heuvel af, komen we langs oude landhuizen en hier woont ook de grote boer nu.

Achter op zijn erf ook grote fruithof waaronder een kersenboom met een grote afgebroken tak vol met dikke trossen kersen waar we onze vitaminen lekker nemen. Dan het grote bos in met grafelpaden en heuvel cq berg op en weer naar beneden.
Beste klimmers en de rugge weer goed nat.

Ook zijn verschillende paden sterk overwoekerd en moeten we met onze stokken een weg banen door de brandnetels woar ik ja zo n hekel an heb Vooral op korte broek.

We willen vandaag graag eindigen in Kassel met in het begin een groot park met Hercules op de top van het kasteel.
Hier vertelden ze ons onderweg al van dit hoorden we van meerdere mensen dus als ontdekkingsreizigers gaan we uiteraard op zoek naar Hercules.

Op een kalere heuvel aangekomen treffen we twee vrouwlu die leuk met twee vw camperbusjes wat wild kamperen.
Gips vraagt of ze de koffie klaar hebben en ze moeten lachen en dat hebben ze in de thermoskan en bieden ons ook gewoon water aan.

Even gezellig kletsen en dan belt Judith voor de wekelijkse interview op radio Drenthe. Dat is gezellig en na afgegeven van blog gegevens gaan we weer verder.

Op de heuvel zit een vliegveld voor zweefvliegers en we klimmen ook naar uitstekende gesteentes Het heeft wel wat weg van indianen land.
Carla’s broer zal hier wel in zien sas wezen.

We rusten bij een mooie oude blokhut en duiken weer het bos in. Een paar beste klimmers en lange wegen. Der bent hier heel weinig mensen die is n is een heel stil bos.
Ik zag vanmorgen wel een vos en verderop lag een dode vos op straat.

We komen enkele km voor het park uit bij een restaurant bij een oude toren waar we eerst wat te drinken bestellen. We hadden ook niet zoveel bij ons vandaag.


Dan op naar Hercules die op een gegeven moment opdoemt door de bossen.
Wat een schitterde plek met prachtige uitzichten.

In de verte via vele trappen zie je het landhuis van Wilhelm waar het park ook naar is genoemd. Langs de trappen loopt normaal ook water.
De gebouwen worden momenteel ook deels gerestaureerd ze staan in de steigers, prachtige bouwwerken.

Van boven zie je de stad ook mooi liggen met er dwars doorheen een weg in de verlenging van de trappen. Knap stukje werk van de stedenbouwkundigen van die tijd.

We hoorden ook al dat de stad flink an het eind van de oorlog is gebombardeerd door de Amerikanen.

We gaan de trappen af en Gios schiet verschillende plaatjes.
De drone wordt nog even uit de tas gehaald. De beelden willen niet best omdat de avondsunne nog flink straalt achter Hercules.

Dan op naar een kerk wat in een stad altijd wat lastiger is. Bij een evangelische bellen we aan en de koster roept ons toe vanaf verdiepingsraam wat we willen.
We roepen haar toe wat we doen. Ze durft ons niet binnen te laten en kan een verantwoordelijke niet bereiken. Wel mogen we de tent voor het deel met kinderopvang in de kleine wiesse zetten.

Gezien de tijd en we best an de latten zijn doen we dat. De kosteres wil ons nog wel wat fris water doen.
Zodra de tent staat en Gipsy en Maurice uitgeteld op het gras liggen haal ik nog wat te eten bij een imbis. Die moet gelijk om de hoek zijn … helaas is het wel een km de stad in maar het gerommel in de buik heeft daar geen probleem met.

Na lekker stuk pizza en donor is de dag weer klaar en kruipen we met z’n twee in de achtertent(je) Maurice in de voortent.



Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg