Ik ga er tegen zeven af en begin bij de eerste zonnestralen op de campingstoelen mooi eem met een blog te tikken. Gipsy volgt en ff later komt het vrolijke stel ook weer uit de camper met eerst een bak thee voor ieder en al snel gevolgd door een bakkie koffie. We ruimen de tent en spullen weer op en maken ons klaar om te vertrekken. Zoals is afgesproken zet Arhur ons weer op de rit zodat we dezelfde afstand weer hebben as twee dagen gelee. We gaan nu over op een v.d. franciscaanse voetreizen. Dat zijn de wandelpaden die Franciscus van Assisi allemaal heeft gemaakt in die tijd tussen Florence en Rome We zijn zeer benieuwd gezien we er al veel over hebben gehoord. We nemen afscheid v.d. de camping en Florence en rijden een oud dorpje binnen tegen de berg op waarvan de slimme telefoon zegt dat we hier een ronde kunnen maken met de camper en kunnen zo gedropt worden. Het wordt steeds krapper en na een oud kerkje zit de camper haast vast tussen zo’n met natuursteen gemetselde muur en een betonrand van een halve meter hoog ter bescherming van de afgrond. In een bocht wordt het nog meer spannend en we vragen eerst maar an een vrouw die achter ons rijdt hoe de weg verder verloopt. Ze geeft an dat je in het dorp onmogelijk kunt rijden dus we moeten terug met het huis op wielen eerst keren bij een soort van inrit wat net allemaal lukt. Maar goed dat Arthur de kop rustig houdt zo komen we stapvoets met ons as verkeer begeleiders weer bij het kerkje uit. We hebben nu al met mekaar een bult zweet op de kop. En we moeten nog beginnen met onze dagmars. Maar goed gelukkig allemaal zonder schade nemen we dan afscheid van de lieve mensen. We gaan het pad weer op richting dorpjes de berg op en klimmen gelijk weer met warme temperaturen. Van de weg gaat het over op een gravel pad en we zien opeens het teken van het kruisje van Franciscus. Wat mooi is dat toch weer even zo n moment. Want het betekent dat we zijn beland op de laatste grote tocht van onze pelgrimsavontuur. Het is nu nog ca 550 km over Assisi naar Rome. We rusten uit bij een klein kapel en eten brood met salami. We komen vandaag uit bij het dorp Rignano sull Arno met een gezellige dorpskern om een fontein. Er zitten allemaal mensen bij elkaar dan komt er een jonge moeder op ons af met kindje en spreekt ons an gezien de tassen en natuurlijk Maurice. Ze helpt ons met de naam van de pastoor in kerkje vlakbij en geeft ook gaat nummer voor verdere hulp. Na wat drinken zoeken we het kerkje op en pastoorshuis. Der is niemand dus maar een belletje. De pastoor is er niet maar geeft wel een adres af waar we ons kunnen melden voor een onderkomen. We moeten naar de schoenenzaak waar we een man genaamd Simone en vrouw Carla die beter Engels praat en ons mee neemt naar een soort van kringloopwinkel. Het is een sociaal gebeuren hier want de opbrengst gaat naar Bolivia. We kunnen in een grote blokhut die is voorzien van stapelbedden overnachten. Ze hebben een officiële wandelclub die grote wandeltochten organiseert ze geven ons ook goed advies voor ons vervolgtocht over de bergen. We hadden volgens Nederlandse gidsboekje op de slimme telefoon eerst een stuk met de trein gemoeten omdat de weg te gevaarlijk was om te lopen. Leuk is weer zo’n ontmoeting op het juiste moment. We hadden wat speklapjes mee genomen en een sparerib om te grillen op ons kleine gril dus voordat het echt donker wordt snel wat houtjes zoeken. Na vijf minuten was ik de speklapjes kwijt die ik op een werkbank had gelegd in het gebouw. Ik vraag gipsy maar die snapt het ook niet.. Totdat ik onze viervoeter in de gaten kreeg die nog na ligt te slikkebekken op de vloer en een kop trekt ..zo van ik ben er niet. Potverdikke wat is het ook wat. En hij had ook nog maar net zijn eigen eten gehad. Nou ja snel de rib op het vuur en oppassen nu dat het niet weer mis gaat. Op het laatst krijgt ie ook nog de botten.
Ach ja we kunnen ook niet lang boos blijven op hem.
We branden nog even het kaarsje van Linda en genieten. Daarna sluiten we na een poosje in de blokhut de ogen weer

Tot morgen

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg