We worden wakker in het luxe bed om ca 7 uur. De vader is als buschauffeur alweer an het werk. De zoon gaat zo en we nemen nog afscheid voor de koffie an. Martina blijft nog even met het ontbijt en ze schrijft wat in het gastenboekje de moeder verwend ons nog met croissants en daarna nemen we ook afscheid van de twee vrouwen. We lopen langs dorpen en straten en kopen een kop koffie bij een bar op een kruising waar ze druk bezig zijn met de weg bij een volgend dorpje treffen we een Duitse pelgrim die woont vlakbij Enschede over de grens bij Gronau hij maakt de pelgrimage in etappes. We komen aan de praat later op een terrasje en hij blijkt een oud familie distileer bedrijf te hebben vanaf het jaar 1707. Ze maken met name jenever ik vind dat altijd zeer interessant en hoop het ook nog te leren in mien leven. We houden contact ook over de pelgrimage en wensen elkaar bon Cammino. De Duitse pelgrim Rudy blijft in dit dorp in het hostel waar wij ook in eerste instantie wilden verblijven maar weer niet welkom zijn met Maurice. De aardige mevrouw bij het infopunt van de via francigena die zelf ook een hond heeft belt voor ons met pastoor in een dorp verderop op de via francinica. En we kunnen er terecht met hond en al. Het is nog een leuk stuk door het bos en langs dorpjes met paarden in de wei in het oude plaatsje Galleno zoeken we de kerk op en natuurlijk de vriendelijke pastoor.
Hij van Nigeriaanse afkomst en woont naast de kerk en hij gaat ons gelijk voor naar het gastenverblijf. Een heel knus onderkomen met keukentje douche en slaapkamertjes. Het eten koken we op gasfornuis op fles gas. Er komen niet meer pelgrims dus hebben we het rijk alleen. We hebben nog een mooi open gesprek met de vrij jonge pastoor als we op het punt komen van het celibaat en hij geeft an er geen problemen er mee te hebben. Hij heeft de roeping gekregen en vindt het goed dat hij niet in een gezinsleven leeft zodat hij zich meer kan wijden tot het geloof. Hij vertelt ook dat in het oostelijk deel v.d. wereld de katholieke pastoors wel een vrouw mogen. Ze zijn wel wat beperkter zo kunnen ze geen bisschop worden. Het mooiste lijkt ons dat de keuze meer vrij is binnen de Rk kerk. We geven hem nog een koud biertje en ik tik nog een paar blogjes in de slimme telefoon. Buiten nog met de hond voor de kerk al zittend bellen met vrienden met datzelfde apparaat en ik geniet van de spelende kinderen die hier nog gewoon voor het kerkpleintje spelen op straat tot het donker is. Naast mij brandt er een kaarsje bij een Maria grotje met een rij sterfgevallen van de oorlogen. Binnen in ons pelgrim kamertje hebben we nog over de laatste stuk richting de mooie stad Florence en Assisi we hebben er zin in.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg